انبه

شکوفه‌های انبه.

درخت انبه قد بلندی دارد و ممکن است به ۳۵ تا ۴۰ متر برسد. قطر قسمت شاخ و برگ‌دار آن نیز می‌تواند به ۱۰ متر برسد. عمر این درخت طولانی است و برخی از درخت‌های انبه با وجود ۳۰۰ سال سن هنوز میوه می‌دهند.

این میوه پر خاصیت در هند به سافدا معروف است، انبه با پسته و بادام‌هندی هم‌خانواده است و ۱۰۰۰ نوع مختلف دارد.[1]

رنگ برگ‌های درخت انبه در ابتدا و پس از جوانه زدن نارنجی مایل به صورتی است، که با گذشت زمان به رنگ قرمز تیره، و سپس سبز تیره در می‌آید. شکوفه‌های انبه کوچک و سفیدرنگ به صورت خوشه‌های ۱۰ تا ۴۰ سانتی‌متری هستند. هر شکوفه ۵ گلبرگ، ۵ کاسبرگ و ۵ پرچم دارد، و رایحه‌ای همچون موگهٔ بهار دارد.

ضماد برگ درخت انبه، پوست سر و مو را تقویت می‌کند و خاصیت رنگی (سیاه) نیز دارد.[2]

رسیدن میوه‌ها حدود ۳ تا ۶ ماه طول می‌کشد. وزن انبه‌ها می‌تواند بین ۵۰۰ گرم تا ۲٫۵ کیلوگرم باشد. رنگ و اندازهٔ انبه‌های رسیده با توجه به محیط و نور متغیر است. میوهٔ رسیده می‌تواند زرد، نارنجی، قرمز یا سبز باشد. به هنگام رسیدن میوه‌ها بوی شیرهٔ ملایمی می‌دهند و با فشار ملایمی فرومی‌روند. در وسط میوه هستهٔ درشتی است که با توجه به نوع درخت می‌تواند صاف یا دارای رشته و فیبرهایی در گوشت میوه باشد. گوشت میوه به رنگ زرد تیره و شیرین است. طعم انبه‌ها با توجه به گونه‌شان بسیار متفاوت است. به علاوه، با توجه به نوع میوه یا این که بیش از حد رسیده باشد، گوشت آن می‌تواند صاف یا رشته‌رشته‌ای باشد.

میوهٔ انبه.

چیدن انبه در جزیرهٔ رئونیون

درخت انبه از هزاران سال پیش در شبه‌جزیرهٔ هند پرورش داده می‌شد و بین قرن پنجم و چهارم پیش از میلاد به آسیای شرقی رسید. از سدهٔ دهم میلادی، انبه توسط اعراب به شرق آفریقا، و سپس به برزیل، کارائیب و مکزیک برده شد.

امروزه یک‌دوم کل محصولات انبه به کشور هند تعلق دارد. علاوه بر این کشور، انبه در آمریکای شمالی، مرکزی، جنوبی، کارائیب، جنوب و مرکز آفریقا، استرالیا، چین، پاکستان و آسیای جنوب‌شرقی پرورش داده می‌شود. این گیاه به آسانی پرورش داده می‌شود.

با وجود این که هند بزرگ‌ترین تولیدکنندهٔ انبه در جهان است، کمتر از یک‌درصد از صادرات جهانی را به خود اختصاص می‌دهد. در سال ۲۰۰۴، تولید جهانی انبه ۲۶٫۳ میلیون تن بود، و به این ترتیب رتبهٔ ششم را در تولیدات جهانی میوه به خود اختصاص داد (پس از موز، انگور، پرتقال، سیب و موز سبز). ۸۹ کشور تولیدکنندهٔ انبه هستند.

A mango tree in full bloom in کرالا، هند

انبه در تهیهٔ دسر مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در مناطقی که آب و هوای آن منطقه برای رشد گیاه انبه مناسب است، می‌توان در گلدان و باغچه انبه کاشته شود و از طعم شیرین و ویتامین‌های موجود در آن لذت برد. البته رشد درخت انبه نیاز به زمان و صبر دارد. رشد این گیاه حدود هشت سال به طول می‌انجامد. اندازه و طعم این میوه بستگی به نوع انبه دارد. درخت انبه می‌تواند ۹ تا ۲۰ متر رشد کند و ارتفاع داشته باشد و عمر انبه برای چند صد سال می‌تواند باشد.

با استفاده از دانهٔ انبه به آسانی و در خانه می‌توان یک درخت انبه پرورش داد.[4]

درخت انبه بسیار سریع رشد می‌کند و دارای برگهای بزرگ و همیشه سبز است. در پاییز یا اوایل زمستان شکوفه می‌دهد و در اردیبهشت و خرداد میوه می‌دهید. میوه انبه یا ازگیل ژاپنی یا همان گلابی جنگلی که در مازندران به وفور یافت می‌شود بسیار شیرین و آبدار است. رنگ میوه رسیده زرد بوده و معمولاً دارای ۳ یا ۴ هسته قهوه‌ای است.[2]

میوه انبه صدها نوع داردکه هر کدام طعم، شکل و اندازه مخصوص خود را دارند.

انبه یک میوه فصلی محسوب می‌شود و از ماه خرداد تا آبان رشد می‌کند.

• Alphonso
• Ataulfo
• Francis
• Haden
• Keitt
• Kent
• Tommy Atkins
• Valencia Pride
• Glenn
• Madame Francique

• «ویکی‌پدیای فرانسوی». دریافت‌شده در ۲۸ فوریه ۲۰۰۹.
• «ویکی‌پدیای انگلیسی». دریافت‌شده در ۲۸ فوریه ۲۰۰۹.

• «۱۳ نکته آبدار و جالب دربارهٔ انبه». بی‌بی‌سی فارسی. ۱۳ مهر ۱۳۹۷. دریافت‌شده در ۹ اکتبر ۲۰۱۸.

اطلاعات مرتبط در ویکی‌گونه: انبه

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ انبه موجود است.