سور (منطق)

یک سور (به انگلیسی: quantifier) در منطق، یک عملگر است که تعیین‌کننده آن است که «چند مورد» در دامنه سخن یک فرمول باز را برآورده می‌سازد. برای مثال سور عمومی ${\displaystyle \forall }$ در فرمول مرتبه اول ${\displaystyle \forall xP(x)}$ بیان کننده آن است که هر چیزی در دامنه، باید ویژگی نشان‌داده شده با ${\displaystyle P}$ را برآورده سازد. از جهت دیگر، سور وجودی ${\displaystyle \exists }$ در فرمول ${\displaystyle \exists xP(x)}$ بیان می‌کند که موردی در دامنه وجود دارد که ویژگی ${\displaystyle P}$ را برآورده می‌سازد. فرمولی که در آن یک سور، گسترده‌ترین دامنه‌اش را می‌گیرد، یک فرمول کمی‌شده (به انگلیسی: quantified formula) نام دارد. یک فرمول کمی‌شده که باید حتماً شامل یک متغیر پابند، و یک زیرفرمول (که تعیین‌کننده یک ویژگی از مرجع آن متغیر است) باشد.

سور کلمه ای عربی است و به معنای (بارو) حصار و دیوار گرداگرد شهر است. سورها قلمرو اعضای موضوع مورد بحث را مشخص می‌کنند. از نظر منطق دانان وجه تشابه سور با دیوار شهر آن است که دیوار گرداگرد شهر، محدود و قلمرو شهر را مشخص می‌کند و الفاظ (سورها) به کار رفته در گزاره نماها، مرز و قلمرو اشیا مورد استفاده در گزاره نماها را تعیین می‌کنند. کلمهٔ سوره در قرآن کریم هم به همین معنا استفاده شده‌است. (سوره) از سور گرفته شده‌است و به مجموعه آیاتی گفته می‌شود که ابتدا و انتهای آن مشخص باشد. سورها به دو دستهٔ سورهای وجودی و عمومی تقسیم می‌شوند.