منطق کلاسیک
منطق کلاسیک اشاره به گونه‌هایی از منطق صوری دارد که بیش از همه انواع دیگر مورد مطالعه قرار گرفته‌اند و به‌کار می‌روند. این گونه‌های منطق در مجموعه‌ای از ویژگی‌ها با یکدیگر اشتراک دارند، از جمله:
- قاعده استحاله اجتماع نقیضین: یک گزاره نمی‌تواند هم اثبات شود هم رد.
- قاعده استحاله ارتفاع نقیضین: مدعی بر اینست که یک گزاره نمی‌تواند هم اثبات نشود و هم رد نشود.
- قاعده اصل طرد شق وسط یا طرد شق ثالث:یک گزاره یا اثبات می‌شود یا رد، حالت سومی ندارد.(که البته اخیرا دانشمندان بر روی گزاره‌های دو ارزشی تحقیق‌ها و پیشرفت‌هایی داشته‌اند.)
در مقابل، نظام‌های منطقی غیر کلاسیک حداقل یکی از ویژگی‌های زیر را دارا هستند:
- افزودن وجوه
- کنار گذاشتن تقارن و قوانین دمورگان
- در منطق شهودگرا عدم تقارن نتیجه کنار گذاشتن استحاله ارتفاع نقیضین است.
- در منطق پارا-شهودگرا عدم تقارن نتیجه کنار گذاشتن استحاله اجتماع نقیضین است.
- کنار گذاشتن برخی از قواعد ساختاری
- منطق خطی مهم‌ترین نمونه از این دست است.
منابع
- Nicholas Bunnin; Jiyuan Yu (2004). The Blackwell dictionary of Western philosophy. Wiley-Blackwell. p. 266. ISBN 978-1-4051-0679-5
- L. T. F. Gamut (1991). Logic, language, and meaning, Volume 1: Introduction to Logic. University of Chicago Press. pp. 156–157. ISBN 978-0-226-28085-1
- Gabbay, Dov, (1994). 'Classical vs non-classical logic'. In D.M. Gabbay, C.J. Hogger, and J.A. Robinson, (Eds), Handbook of Logic in Artificial Intelligence and Logic Programming, volume 2, chapter 2.6. Oxford University Press
- Shapiro, Stewart (2000). Classical Logic. In Stanford Encyclopedia of Philosophy [Web]. Stanford: The Metaphysics Research Lab. Retrieved October 28, 2006, from http://plato.stanford.edu/entries/logic-classical
- Haack, Susan, (1996). Deviant Logic, Fuzzy Logic: Beyond the Formalism. Chicago: The University of Chicago Press
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.