پانینی
پانینی (به انگلیسی: Pāṇini) (سدهٔ چهارم پیش از میلاد) یکی از زبان‌شناسان هند باستان است که دستور زبان کاملی برای زبان سانسکریت تدوین کرده‌است. این دستور به مطالعهٔ زبان گفتاریِ سانسکریت متداول در زمان خود او اختصاص یافته‌است و برای دوره‌ای بیش از دوهزار سال الگوی اصلی دستورهایی بود که برای زبان سانسکریت نگاشته شده‌اند.[1]
पाणिनिः | |
|---|---|
| زاده | क्रैस्तपूर्वं सप्तमशताब्दी शालातुरग्रामः (सद्यः पाकिस्थानस्य लाहौर-नगरस्य समीपे) |
| درگذشته | त्रयोदश्यां तिथौ |
| پیشه | वैयाकरणः, कविः |
| ملیت | भारतीयः |
| سبک نوشتاری | संस्कृतव्याकरणस्य सूत्ररचयिता |
| کار(های) برجسته | अष्टाध्यायी |
| شریک(های) زندگی | दाक्षी (माता), पणिनः (शालङ्किः) (पिता) |
| پانینی | |
|---|---|
| زادهٔ | سدهٔ چهارم پیش از میلاد گنداره |
| کارهای برجسته | Aṣṭādhyāyī (به‌معنی هشت فصل، کهن‌ترین رسالهٔ شناخته‌شده در زبان‌شناسی توصیفی که در آن به توصیف زبان سانسکریت پرداخته‌است) |
| حیطه | فلسفهٔ هندی |
علایق اصلی | دستور زبان سانسکریت |
پانویس
- آشنایی با تاریخ زبان‌شناسی، کورش صفوی، تهران: نشر پژواک کیوان، ص۸۶
منابع
- ویکیپدیای انگلیسی
- آشنایی با تاریخ زبان‌شناسی، کورش صفوی، تهران: نشر پژواک کیوان
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.