جنگل‌های حرای ایران

• جنگل حرای چابهار،[1]

جنگل‌های حرای استان هرمزگان که بیشتر آن‌ها از سال ۱۳۸۰ تحت حفاظت محیط زیست قرار دارند[2] و به‌عنوان ذخیره‌گاهِ زیست‌کره نیز شناخته می‌شوند عبارت‌اند از:[3] و از جهت کمیت جایگاه اول کشور است. سواحل جزیره قشم، بندرپل، جزیره هرمز، بندرخمیر، لافت، تیاب و جاسک انبوهی از درختان حرا فرا گرفته‌است.

• منطقه حفاظت‌شده حرا و تالاب بین‌المللی خور خوران (۸۶۵۸۱ هکتار) به‌عنوانِ ذخیره‌گاه زیست کره کناره‌های جزیره قشم
• حرای تیاب و میناب (۷۸۰۹۹ هکتار)
• حرای گابریک و جاسک (۳۴۵۹۶ هکتار)
• حرای رود گز (۲۷۰۴۶ هکتار)
• حرای خوران (۲۵۱۸ هکتار)

- در حوزه شهرستان جاسک در خورهای گابریک، جگین، دهانه رودخانه شهرنو در سواحل روستای لاش، یکدار و سورگلم و همچنین مانداب‌های رودخانه کاشی

- در حوزه سیریک در خورهای نخل زیارت، پاچور، زیارت، گارندهو، گناری و کرتان

- در حوزه تیاب و کلاهی در خورهای مشدر، بهینه، کرگان و میناب

- در حوزه کولقان در خورهای جلابی و حسن لنگی و مصب رودخانه شور

- در خورهای شمال غربی جزیره قشم بر جزایر رسوبی واقع در خور خوران و ترعه خوران، جزایر ماسه ای مقابل روستاهای طبل و لافت کهنه، لافت نو، گوران، گورزین و چاهو

- در خورهای بخش خمیر (از سواحل پهل، جزیره مردو تا غرب لشتقان) و در دهانه ورودی رودخانه مهران به خلیج فارس

- در منطقه سایه خوش از توابع بندر لنگه و در امتداد رویشگاه بندر خمیر در اراضی غربی دلتای مهران

محدوده جنگل‌های طبیعی حرای استان بوشهر در مساحتی بالغ بر (۶۳۶ هکتار) است و از جهت کمیت جایگاه سوم کشور است. مساحت جنگل‌های استان بوشهر۲۳۰ هزار هکتار است و در سال‌های اخیر بیش از ۱۶ هزار هکتار نیز جنگل‌های دست کاشت در این استان توسط منابع طبیعی توسعه یافته‌است.[4]

• حرای خلیج نای‌بند، واقع در پارک ملی نای‌بند در شهرستان عسلویه
• حرای مل‌گنزه، واقع در پارک ملی دریایی نخیلو به مساحت ۲۵ هکتار - شهرستان دیر (شمالی‌ترین رویشگاه طبیعی حرای جهان)
• حرای دیر، واقع در خور بندر دیر و در مجاورت بردستان در شهرستان دیر (کشت شده)

علاوه بر آن حدود ۵۰۰ هکتار حرا در همه شهرستانهای ساحلی استان کشت شده‌است.[5]

در سواحل این استان جنگل حرای وجود دارد و از جهت کمیت جایگاه دوم کشور است.