امپراتوری ماجاپاهیت

ماجاپاهیت (اندونزیایی: Majapahit) یک امپراتوری هندو-دریایی جاوه‌ای در جنوب شرقی آسیا بود که از سال ۱۲۹۳ تا حدود ۱۵۲۷ بر جزیره جاوا (بخشی از اندونزی امروزی) حکومت می‌کرد. ماجاپاهیت در دوران هایام ووروک که دوران سلطنت وی از ۱۳۵۰ تا ۱۳۸۹ میلادی بود، با فتوحاتش در جنوب شرقی آسیا گسترش یافت و به اوج شکوه خود رسید. طبق نوشته‌هایی مربوط به سال ۱۳۶۵ میلادی، امپراتوری ماجاپاهیت ۹۸ بخش را از سوماترا تا گینه نو، شامل بخش‌هایی از اندونزی، سنگاپور، مالزی، برونئی، تایلند جنوبی، تیمور شرقی و جنوب غربی فیلیپین (به ویژه مجمع‌الجزایر سولو)، در بر می‌گرفت.[5] اگرچه دامنه نفوذ ماجاپاهیت هنوز بین مورخان موضوع بحث است.[6][7] ماهیت روابط و تأثیرات ماجاپاهیت بر کشورهای دست‌نشانده و همچنین وضعیت آن به عنوان یک امپراتوری هنوز بحث‌برانگیز است.[8]

امپراتوری ماجاپاهیت

ꦤꦒꦫꦶꦏꦫꦗꦤ꧀ꦩꦗꦥꦲꦶꦠ꧀ (جاوه‌ای)
ᬧ᭄ᬭᬚᬫᬚᬧᬳᬶᬢ᭄ (Balinese)
ماجاپاهیت
۱۲۹۳–۱۵۲۷
پرچم
Surya Majapahit
اوج امپراتوری ماجاپاهیت در سال ۱۳۶۵ میلادی[2]
پایتختماجاپاهیت، ویلواتیکتا
زبان(های) رایجکاوی (اصلی)، سانسکریت (مذهبی)
دین(ها)
هندوئیسم، بودایی‌گری، کجاون ، زنده‌انگاری
حکومتپادشاهی
راجا 
• ۱۲۹۵–۱۳۰۹
رادن ویجایا
• ۱۳۵۰–۱۳۸۹
هایام ووروک
• ۱۴۹۸–۱۵۲۷
اودارا
ماهاپاتی 
• ۱۳۳۶–۱۳۶۴
گاجاه مادا
تاریخ 
• تاج‌گذاری
۱۰ نوامبر[3] ۱۲۹۳
• سقوط به دست دماک
۱۵۲۷
واحد پولسکه‌های طلا و نقره محلی، کپنگ[4]
پیشین		پسین
سینگاساری
سلطان‌نشین دماک
پادشاهی بالی

ماجاپاهیت یکی از واپسین امپراتوری‌های بزرگ هندو در منطقه بود و به عنوان یکی از بزرگترین و قدرتمندترین امپراتوری‌های تاریخ اندونزی و جنوب شرقی آسیا در نظر گرفته می‌شود و بعضاً به عنوان نمونه‌ای از مرزهای نوین اندونزی دیده می‌شود.[9] نفوذ ماجاپاهیت بسیار فراتر از قلمرو امروزی اندونزی بود و بسیار مورد پژوهش قرار گرفته‌است.[10][11]

جستارهای وابسته

منابع
  1. Hall, D. G. E. (1965). "Problems of Indonesian Historiography". Pacific Affairs. 38 (3/4): 353–359. doi:10.2307/2754037. JSTOR 2754037.
  2. Hall, D. G. E. (1965). "Problems of Indonesian Historiography". Pacific Affairs. 38 (3/4): 353–359. doi:10.2307/2754037. JSTOR 2754037.
  3. Mahandis Y. Thamrin (September 2012). "10 November, Hari Berdirinya Majapahit" (به اندونزیایی). National Geographic Indonesia. Archived from the original on 26 May 2015. Retrieved 27 May 2015.
  4. Ooi, Keat Gin, ed. (2004). Southeast Asia: a historical encyclopedia, from Angkor Wat to East Timor (3 vols). Santa Barbara: ABC-CLIO. ISBN 978-1-57607-770-2. OCLC 646857823.
  5. Majapahit Overseas Empire, Digital Atlas of Indonesian History
  6. Wood, Michael. "The Borderlands of Southeast Asia Chapter 2: Archaeology, National Histories, and National Borders in Southeast Asia" (PDF): 36. Archived from the original (PDF) on 5 May 2015. Retrieved 4 May 2015.
  7. "Indonesia, The Majapahit Era". Britannica.
  8. Sastrawan, Wayan Jarrah (2020-01-09). "Was Majapahit really an empire?". New Mandala. Retrieved 2020-11-01.
  9. Sita W. Dewi (9 April 2013). "Tracing the glory of Majapahit". The Jakarta Post. Retrieved 5 February 2015.
  10. Prapantja, Rakawi, trans. by Theodore Gauthier Pigeaud, Java in the 14th Century, A Study in Cultural History: The Negara-Kertagama by Rakawi Prapanca of Majapahit, 1365 AD (The Hague, Martinus Nijhoff, 1962), vol. 4, p. 29. 34
  11. G.J. Resink, Indonesia’s History Between the Myths: Essays in Legal History and Historical Theory (The Hague: W. van Hoeve, 1968), p. 21.

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ امپراتوری ماجاپاهیت موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.