استیون واینبرگ

او در سال ۱۹۷۹ به همراه عبدالسلام و شلدون لی گلاشو، جایزه نوبل فیزیک را به خاطر ادغام نیروی الکترومغناطیسی با نیروی هسته‌ای ضعیف که به برهمکنش الکتروضعیف معروف شد، (کهربایی ضعیف) دریافت کرد.

جدای از مباحث علمی، واینبرگ در سال‌های اخیر پشتیبانی علنی خود را از کشور اسراییل ابراز داشته‌است تا جاییکه در دو مرتبه جداگانه در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷، واینبرگ در اعتراض به «برخی حرکتهای ضد اسراییلی در برخی از دانشگاه‌های انگلستان» سخنرانی در دانشگاه‌های دورهام و امپریال کالج لندن را تحریم و لغو نمود.[1]

وی اعتقاد دارد کسانی که از تحریمات علیه اسرائیل پشتیبانی می‌کنند «در اصول اخلاقی کور شده‌اند».[2] وی در کتاب خویش Facing Up: Science and Its Cultural Adversaries به وضوح از صهیونیسم جانب داری کرده‌است[3][4] و حتی مقالاتی راجع به این موضوع به چاپ رسانیده‌است.[5]

قسمت دوم مجموعه نوارهای بیخدایی، با سخنان فیزیک‌دان آمریکایی استیون واینبرگ، دربارهٔ اثربخشی برهان نظم، در گذشته و حال، آغاز می‌شود. او از اینکه میلر می‌گوید تعداد زیست‌شناسان بیخدا از تعداد فیزیک‌دانان بیخدا پیشی گرفته، شگفت زده شده‌است.

او قائل به تمایز میان صدمات و خساراتی است که به نام دین و توسط دین وارد شده‌اند، و هردو گروه را هم خطرناک می‌داند که باید آن‌ها را جدی گرفت.

واینبرگ همچنین راجع به اینکه چرا از شخصیت خدای توحیدی خوشش نمی‌آید، صحبت می‌نماید. در دقایق پایانی قسمت دوم، واینبرگ علم را خورنده و تباه‌کننده قاطع دین می‌نامد، که این مسئله را امری مثبت قلمداد می‌کند.

واینبرگ شخصاً خداناباور است و جمله معروف زیر از وی است:[6]

With or without religion, you would have good people doing good things and evil people doing evil things. But for good people to do evil things, that takes religion. با دین یا بدون دین، انسان‌های خوب، کارهای خوب می‌کنند و انسان‌های بد، کارهای بد؛ اما برای اینکه انسان‌های خوب کارهای بد را مرتکب (پذیرا) شوند، دین لازم است.

— استیون واینبرگ

• مصاحبه با موسسه فیزیک آمریکا