نویل فرانسیس مات
نویل فرانسیس مات (انگلیسی: Nevill Francis Mott زاده ۳۰ سپتامبر سال ۱۹۰۵ - درگذشته ۸ اوت ۱۹۹۶) فیزیک‌دان انگلیسی بود؛ که به همراه جان هاسبروک وان ولک و فیلیپ وارن اندرسن در سال ۱۹۷۷ برای کارهای انجام گرفته در زمینهٔ سیستم‌های مغناطیسی و سیستم‌های نامنظم موفق به دریافت جایزه نوبل فیزیک شدند.
| نویل فرانسیس مات | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۳۰ سپتامبر ۱۹۰۵ لیدز، انگلستان |
| درگذشت | ۸ اوت ۱۹۹۶ (۹۰ سال) میلتون کینز، انگلستان |
| ملیت | بریتانیا |
| محل تحصیل | کالج سنت جان در، کمبریج |
| شناخته‌شده برای | اکسیتون |
| جایزه(ها) | همکار انجمن سلطنتی (۱۹۳۶) مدال پادشاهی (۱۹۵۳) مدال کاپلی (۱۹۷۲) نشان فارادی (۱۹۷۳) جایزه نوبل فیزیک (۱۹۷۷) |
| پیشینه علمی | |
| رشته(های) فعالیت | فیزیک |
| محل کار | دانشگاه منچستر دانشگاه کمبریج دانشگاه بریستول |
| استاد راهنما | رالف اچ فاولر |
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Nevill Francis Mott». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۳ اوت ۲۰۱۱.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.