شلدون لی گلاشو
شلدون لی گلاشو (به انگلیسی: Sheldon Lee Glashow) فیزیکدان مشهور آمریکایی است.
| شلدون لی گلاشو | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۵ دسامبر ۱۹۳۲ (۸۸ سال) نیویورک سیتی , نیویورک |
| ملیت | آمریکایی |
| محل تحصیل | دانشگاه کرنل دانشگاه هاروارد |
| شناخته‌شده برای | تعمیم رابطه الکتروویک بین نیروی الکترومغناطیس و نیروی هسته‌ای ضعیف |
| جایزه(ها) |  جایزه نوبل فیزیک (۱۹۷۹) |
| پیشینه علمی | |
| رشته(های) فعالیت | فیزیک نظری |
| محل کار | دانشگاه بوستون دانشگاه هاروارد دانشگاه کالیفرنیا، برکلی |
| دین | یهودی |
او در ۵ دسامبر ۱۹۳۲ در خانواده‌ای از مهاجران یهودی روسیه در نیویورک به دنیا آمد. وی در سال ۱۹۷۹ به همراه عبدالسلام و استیون واینبرگ، جایزه نوبل فیزیک را به خاطر تعمیم رابطه الکتروویک بین نیروی الکترومغناطیس و نیروی هسته‌ای ضعیف دریافت کرد. این یافته، مبنای اصلی اثبات تئوری تعامل الکتروویک (به انگلیسی: electroweak interaction) قرار گرفت.
گلاشلو همکنون استاد دانشگاه بوستون است.
پیوند به بیرون
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ شلدون لی گلاشو موجود است. |
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.