مینا بازار

مینا بازار (اردو: مینا بازار هندی: मीना बाज़ार‎، بنگالی: মীনা বাজার‎) نوعی بازار ویژه برای فروش اقلام و جمع‌آوری پول برای امور خیریه و سازمان‌های غیرانتفاعی است. همچنین اشاره به تعدادی از مراکز خرید و فروشگاه‌های خرده فروشی امروزی نیز دارد.

در دوران گورکانی

در دوران گورکانیان مینا بازار با نام خوش روز ("روز شادی") هم شناخته می‌شد که منحصراً برای زنان برگزار می‌شد در حالی که امپراتور و چند تن از شاهزادگان تنها مردان حاضر بودند.[1][2]

بازار به مدت ۵ تا ۸ روز در طول نوروز جشن گرفته می‌شد. همایون برای اولین بار این بازارها را سازماندهی کرد اما اکبر و جانشینان او آن را گسترش دادند. بازار رو به عموم بسته بود، در حالی که زنان حرم‌سرا، زنان راجپوت، همسران و دختران نجیب‌زادگان دربار هر یک در غرفه‌های خود پارچه، جواهرات، صنایع دستی و غیره می‌فروختند. تنها امپراتور، شاهزادگان و برخی از اشراف اجازه ورود به این بازار برای خرید کالا را داشتند که معمولاً با قیمت‌های بالا به فروش می‌رسیدند. درآمد حاصل برای امور خیریه صرف می‌شد.[3]

دیگر

در هند، مینا بازار، اشاره، به بازار معروف باغ قیصر در شهر لکنو در اوده دارد.[4] این بازار مورد استفاده زنان ساکن در باغ قیصر بود.

جستارهای وابسته

منابع
  1. Mukherjee, Soma (2001). p. 80.
  2. Eraly, Abraham (2007). The Mughal World: Life in India's Last Golden Age. Penguin Books India. شابک ‎۰۱۴۳۱۰۲۶۲۱. p. 70.
  3. Mukherjee, Soma (2001). pp. 102-103.
  4. "The Walled Palaces of Kaiserbagh (by Anil Mehrotra Neeta Das)". Zeno Marketing Communications. Inc. Archived from the original on 29 January 2009. Retrieved 2009-08-14.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.