آنات

آنات یکی از خدایان اصلی شمال غربی سامی است. او در بین طیف گسترده ای از فرهنگ ها و در طول زمان های زیادی شهرت داشته است.  نام وی در برخی از افسانه و اسطوره ها نیز به چشم می خورد.[1][2]

در اوگاریت (یک شهر باستانی در شمال سوریه)

در متون اوگاریتی (از زبان های سامی منسوخ شده)، آنات به عنوان خشونت آمیز، جنگ انگیز و همچنین برقرار کننده صلح به تصویر کشیده شده است. او به عنوان بدنی بارور به تصویر کشیده شده و فرزندان را به دنیا می آورد، در حالی که هنوز هم او را باکره و دوشیزه می نامند. در متون چرخه بعل، آنات به عنوان یک ایزدبانوی جنگ ظاهر می شود که ابتدا پدرش ال او را فراخواند تا زمینه را برای تاج گذاری یام فراهم کند. با این حال، آنات برای برادر کوچکترش (و احتمالاً معشوقه اش) بعل سراسیمه است.[3]

در مصر

آنات از قرن هجدهم قبل از میلاد به صورت پراکنده در مصر گواهی شده و به نام آنات-هر یافت می شود،  چهره ای کاملاً تأیید شده (احتمالاً حاکم هیکسوس) از سلسله 12، 15 یا 16، که نام آن به معنای "آنات محتواست" بوده و برای نشان دادن نژاد کنعانی در نظر گرفته شده است. آنات به عنوان یک ایزدبانوی جنگجو، یکی از چندین خدای سامی/ شمال غربی سوریه بود که به طور برجسته توسط فرعون های جنگجو از سلسله شانزدهم مورد پرستش قرار گرفت.  او اغلب با الهه اشتارت جفت می شد. در مسابقه بین هوروس و ست، این دو الهه به عنوان دختران "ر" ظاهر می شوند و به عنوان متحدان به خدای ست که با خدای سامی حداد شناخته شده بود، می باشند.[4]

در دوره هیکسوس، آنات دارای معابد در پایتخت هیکسوس آواریس و بت شان (اسرائیل) بود و همچنین در ممفیس مورد پرستش قرار می گرفت. در کتیبه های ممفیس قرن 15 تا 12 قبل از میلاد، آنات را "بن پتاح"، دختر پتاح می نامند. او در برخی از متن ها به نام رشپو (کنعانی: رشپ) خوانده می شود و گاهی اوقات به عنوان الهه بومی مصر نیث شناخته می شود.

در طول سلسله نوزدهم (در دوره پادشاهی جدید)، تیم ارابه مورد علاقه ستی اول "آنات محتواست" نامگذاری شد.  رامسس دوم آنات را در جنگ به عنوان سرپرست شخصی خود قرار داد و معبد او را در پی رامسس بزرگ کرد و همچنین دخترش (که بعداً با او ازدواج کرد) بنتانات را "دختر آنات" نامید. علاوه بر این، رامسس دوم شمشیر خود را "آنات پیروز است" و سگش "آنات محافظت می کند" نامگذاری کرد (8) (آن سگ در یک کنده کاری در معبد بیت ال والی دیده می شود) و نام یکی از اسبهای خود را "آنات محتواست" گذاشت.

در اسرائیل

نام الهه آنات در نام های شهر بث آنات و آناتهوث حفظ شده است. به نظر می رسد آناتهوث، اسم جمع این نام باشد، شاید کوتاه شده کلمه خانه و به معنی خانه آنات ها باشد، یا اشاره به بسیاری از عبادتگاه های الهه است یا جمع تشدید شده است.[5][6][7]

قهرمان باستانی شامگر پسر آنات ، در قضات 3.31 و 5:6 ذکر شده است، که این ایده را مطرح می کند که این قاضی یا قهرمان ممکن است به عنوان نیمه خدا، پسر فانی الهه درک شده باشد. اما جان دی (2000) متذکر می شود که تعدادی از کنعانیان که از منابع غیر کتاب مقدس شناخته شده اند این عنوان را دارند و نظریه می دهد که این یک عنوان نظامی است که نشان دهنده یک جنگجو تحت حمایت ‘آنات است. آسنات، "مقدس برای آنات" ، همسر ژوزف ریش سفید یا بنیانگذار عبری بود.[8]

منابع
  1. Anthony Bonanno, Archaeology and Fertility Cult in the Ancient Mediterranean (1986), pp. 172-173.
  2. Rosemary Ruether, Goddesses and the Divine Feminine: A Western Religious History (2006), شابک ‎۹۷۸−۰−۵۲۰−۲۵۰۰۵−۵ , pages 56-61.
  3. Rosemary Ruether, Goddesses and the Divine Feminine: A Western Religious History (2006), شابک ‎۹۷۸−۰−۵۲۰−۲۵۰۰۵−۵ , pages 56-61.
  4. John Gray, Legacy of Canaan: The Ras Shamra texts and their relevance to the Old Testament (1965), p. 174
  5. Publishing, Britannica Educational (2010-04-01). Mesopotamia: The World's Earliest Civilization. Britannica Educational Publishing. ISBN 978-1-61530-208-6.
  6. Allen, Spencer L. (2015-03-05). The Splintered Divine: A Study of Istar, Baal, and Yahweh Divine Names and Divine Multiplicity in the Ancient Near East. Walter de Gruyter GmbH & Co KG. ISBN 978-1-61451-236-3.
  7. Beaulieu, Paul-Alain. "Theological and Philosophical Speculations on the Name of the Goddess Antu". Orientalia 64 (1995) 187-213.
  8. Beaulieu, Paul-Alain (2003-01-01). The Pantheon of Uruk During the Neo-Babylonian Period. BRILL. ISBN 978-90-04-13024-1.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.