عید دیدنی

عید دیدنی یا دید و بازدید نوروزی از رسم‌های نوروز است. بر پایهٔ این رسم، نخست از بزرگان فامیل یا طایفه و شخصیت‌های اجتماعی دیدار می‌شود. این دیدارها و مهمانی‌ها میان خویشاوندان، دوستان، همسایگان، همکاران و آشنایان دور و نزدیک انجام می‌شود و معمولاً از روز اول فروردین تا سیزده فروردین و گاه تا آخر فروردین انجام می‌شود. بیشتر، میزبان در روزی دیگر «بازدید پس می‌دهد» و به دیدن مهمانانش می‌رود. در منابع تاریخی به عید دیدنی رسمی درباریان، امیران و رئیسان اشاره شده‌است.[1]

آیین‌های نوروزی مانند عید دیدنی، در تقابل با زندگی روزمره انسان را از جهانی واقعی به دنیایی خیالی می‌برد و آمادهٔ یک زندگی نو و تولد دوباره می‌کند.[2]

پیشینه در کشورها

ایران

تا هنگامی که مسافرت نوروزی در ایران گسترش نیافته‌بود، در شهرهای این کشور و محله‌هایی که آشنایی‌های شغلی و رابطه‌های چهره‌به‌چهره‌ای وجود داشت، بازدیدهای نوروزی وظیفه‌ای حتی الزامی به‌شمار می‌رفته‌است.[3] رسانه‌های ایرانی، نوروز را فرصتی برای دید و بازدیدها دانسته‌اند.[4]

در ۲۸ اسفند ۱۳۹۸، با توجه به گسترش ویروس کرونا در ایران، به مردم این کشور پیشنهاد شد که «عید دیدنی» را به «عید شنیدنی» تبدیل کنند و با بهره‌گیری از تلفن و اینترنت، با هم، تماس بگیرند.[5]

منابع
  1. «نوروز؛ فرصتی غنیمت برای صله ارحام؛ دید و بازدید رسم‌کهن ایرانیان». تابناک. ۰۳ فروردین ۱۳۹۱. دریافت‌شده در ۱۰ فروردین ۱۳۹۴. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  2. حسین میرزایی (نوروز ۱۳۹۳). «آیین نوروزی و کارکردهای آن». انسان‌شناسی و فرهنگ. دریافت‌شده در ۱۰ فروردین ۱۳۹۴.
  3. «رسم و رسوم «عید نوروز»». ایسنا. ۲۰۱۸-۰۳-۲۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۳-۲۶.
  4. «آداب و رسوم عید نوروز در لرستان». www.iribnews.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۳-۲۶.
  5. «عید دیدنی را به عید شنیدنی تبدیل کنیم | آیین پنج‌شنبه آخر سال لغو شود». همشهری آنلاین. ۲۰۲۰-۰۳-۱۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۳-۲۶.

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.