مستی

در اسلام نوشیدن مسکرات حرام و مستی گناه شمرده می‌شود. مجازات شخص شراب خوار در اسلام تا سه بار اجرای حد و بار چهارم قتل است[3]. قرآن مضرات شراب را در برابر منافعش بیشتر می‌داند [4] همچنین نماز گزاردن شخص مست را مجاز نمی‌داند[5][6]. در روایات اسلامی به شدت از هر مادهٔ مست کننده‌ای (مسکرات) منع شده‌است. از پیامبر اسلام در این مورد نقل است:

شرابخوار اگر بیمار شد از او عیادت نکنید و اگر شهادت داد نپذیرید و اگر یادی از او به میان آمد، او را نستایید و اگر خواستگاری کرد به او همسر ندهید و اگر سخنی گفت تصدیقش نکنید و اگر مرد در مراسم دفنش حاضر نشوید.[7]

تمامی مذاهب اسلامی در مورد حرمت مستی توافق دارند.

در دین یهود نیز استفاده از هر مست‌کننده ای نهی شده‌است.

در مسیحیت در قسمت‌هایی از انجیل از مستی حذر شده‌است[8] و حتی معاشرت با افراد مست نیز نهی شده‌است[9]. اما در عین حال از نوشیدن شراب توسط مسیح سخن گفته شده[10][11]. در انجیل آمده‌است:

مصیبت و بدبختی گریبانگیر چه کسی می‌شود؟ ... کسی که دایم شراب می‌خورد و به‌دنبال می‌گساری می‌رود. پس فریفته شراب قرمز نشو که در پیاله به تو چشمک می‌زند و سپس به نرمی از گلویت پایین می‌رود؛ زیرا در پایان، مثل مار سمی تو را نیش خواهد زد و چون افعی تو را خواهد گزید. چشمانت چیزهای عجیب و غریب خواهند دید و گرفتار وهم و خیال خواهی شد.[12]

مسیحیان شراب را هدیه‌ای از سوی خدا می‌دانند که به زندگی شادی می‌بخشد اما مصرف زیاد آن را که به مستی منجر می‌شود گناه می‌دانند.[13]

در کوتاه مدت[14]:

• اختلال در عملکرد قلب، ششها
• تخریب ماهیچه‌ها
• افزایش وزن
• تضعیف سیستم ایمنی بدن
• تشنگی و ضعف عضلانی

در دراز مدت:

• تخریب بافت مغزی[15]
• بیماری‌های مزمن کبدی[16]
• کاهش طول عمر[17]
• سوء تغذیه[18]

• خنده و خوشحالی زیاد بعد از خوردن
• جنب و جوش زیاد
• سخاوتمندی
• تهاجم بر همدیگر
• بی‌باکی
• خشونت(بیشتر در مورد الکلیسم)
• خواب‌آلودگی(معمولاً در اواخر حالت مستی رخ می‌دهد)
• بی‌دقتی
• بی تمرکزی
• بی‌تعادلی
• تاری دید
• فراموشی
• عدم توانایی در قضاوت و تصمیم گیری