الکلیسم

الکلیسم (به انگلیسی: Alcoholism) یا مِی‌بارگی در اصطلاحات پزشکی به اعتیاد حاد به استفاده و نوشیدن مشروبات الکلی می‌گویند.[1] الکلیسم ممکن است به سیروز (التهاب شدید کبد که اغلب برگشت ناپذیر است) منجر شود. نشانگان ناشی از وابستگی جسمی مزمن نسبت به الکل و محرومیت ناگهانی از می‌بارگی سبب رعشه، اضطراب، توهم و هذیان می‌شود.[2] نوشیدن الکل در دین اسلام حرام و گناه کبیره شمرده شده است و سبب عدم پذیرش اعمال تا چهل روز می باشد. شراب در فقه نجس شمرده شده است.

الکلیسم
"King Alcohol and his Prime Minister" c.  ۱۸۲۰
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
تخصصروان‌پزشکی، medical toxicology، روان‌شناسی، vocational rehabilitation، narcology
آی‌سی‌دی-۱۰F10
آی‌سی‌دی-9-CM303
مدلاین پلاس000944
سمپD000437
یک پوستر قرن نوزدهم از فرانسه در حال هشدار دادن به عموم در مورد خطرات الکلیسم

اعتیاد به الکل

الکل نوعی ماده مخدر است که در مقایسه با سایر مواد مخدر، راحت‌تر در اجتماع پذیرفته می‌شود. با این حال، قدرت اعتیادآوری آن به هیچ عنوان کمتر از سایر انواع مواد نیست. الکل در زمره موادی دسته‌بندی می‌شود که فعالیت بدن را کند کرده و سرعت عملکردهای حیاتی آن را کاهش می‌دهد. در نتیجه فردی که الکل مصرف می‌کند به سختی راه می‌رود، بریده بریده صحبت می‌کند، و قادر نیست که به سرعت از خود عکس‌العمل نشان دهد.

عوارض مصرف الکل

عوارض مصرف طولانی مدت الکل و نشانه‌های ابتلا به الکلیسم عبارتند از:

  • لکنت زبان
  • خواب آلودگی
  • استفراغ
  • اسهال
  • ناراحتی معده
  • سردرد
  • مشکلات تنفسی
  • مشکلات جنسی
  • دوبینی و آسیب شنوایی
  • تصمیمات غیر منطقی
  • کاهش ادراک و هماهنگی
  • عدم هوشیاری
  • کم خونی (از دست رفتن سلول‌های قرمز خون)
  • اغماء
  • از دست دادن حافظه"

جستارهای وابسته

منابع

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ الکلیسم موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.