اثرات ماری‌جوانا

اثرات اصلی ماری جوآنا بر اثر ترکیب شیمیایی موجود در این گیاه از جمله کانابینوییدها نظیر تتراهیدروکانابینول که تنها یکی از ۴۰۰ گونه کانابینویید است رخ می‌دهد. ماری‌جوآنا اثراتی بر روان و فیزیولوژی بدن انسان دارد. تا چندی پیش ماری‌جوانا به‌عنوان ماده‌ای در نظر گرفته می‌شد که فاقد نشانه‌های ترک است چراکه نشانه‌هایی مشابه نشانه‌های ترک در الکل یا مشتقات تریاک در آن دیده نمی‌شد. اما در سال‌های اخیر، تحقیقات تجربی بیشتر از گذشته موافق با گزارش‌های شخصی ست که افرادی که ماری‌جوانا مصرف می‌کنند از آن خبر می‌دهند. این تحقیقات حاکی از آن است که مصرف ماری‌جوانا در مقادیر بالا با علائم ترک جسمانی و روانی به نسبت خفیفی همراه است.[1][2][3]

تاثیر کوتاه‌مدت

تأثیرات کوتاه‌مدت ماری‌جوانا به تأثیراتی گفته می‌شود که در دقایق و ساعت‌های بعد از مصرف ماری‌جوانا در فرد آشکار می‌شود. پس از کشیدن ماری‌جوانا، این اثرات پس از چند ثانیه آشکار می‌شوند و تا چند دقیقه کاملاً قابل رؤیت هستند.[4] این اثرات نوعاً برای ۲ تا ۳ ساعت دوام می‌آورند.[5] مصرفِ دوزهای بالا (مقادیر زیادِ) ماری‌جوانا تأثیراتِ منفیِ آن را تشدید می‌کند[6] تأثیرات کوتاه‌مدت ماری‌جوانا را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد: تأثیرات تنانی (جسمی) و تأثیرات روانی.

تأثیرات تنانی (جسمی)

برخی از آثار تنانی (جسمیِ) ماری‌جوانا که در کوتاه‌مدت آشکار می‌شوند:

تأثیرات روانی

تأثیرات روانیِ ماری‌جوانا به‌شکل عجیبی از فردی به فردِ دیگر متفاوت است و تا اندازه‌ای به انتظاراتِ فردی که آن را مصرف می‌کند بستگی دارد.[15] برخی از آثار روانیِ ماری‌جوانا که در کوتاه‌مدت آشکار می‌شوند عبارتند از:[16]

تأثیر بر رانندگی

مصرفِ ماری‌جوانا بر تواناییِ رانندگیِ افراد تأثیر می‌گذارد.[19] کلی، دارک و راس (۲۰۰۴) به نتایج مشابهی دست یافتند. آنان در پژوهش‌های آزمایشگاهی بر روی سنجش اثرات ماری‌جوانا بر مهارت‌های رانندگی، دریافتند که افراد پس از مصرف ماری‌جوانا در مواردی نظیر ردیابی، توجه، زمان واکنش، حافظهٔ کوتاه‌مدت، هماهنگی دست و چشم، گوش‌بزنگی، درک زمان و مسافت، و تصمیم‌گیری و تمرکز دچار اختلال می‌شوند.[20]

در یک تحقیق بر روی قربانیانِ تصادفاتِ رانندگی در ایالت آلابامای ایالات متحدهٔ آمریکا مشخص شد که ۱۷٪ از رانندگان، ماری‌جوانا مصرف کرده‌بودند. (فورتن بری، براون و شولین، ۱۹۸۶). معلوم شد که مصرفِ ماری‌جوانا باعث می‌شود رانندگانی که اندکی پیش از رانندگی، ماری‌جوانا مصرف کرده‌اند، نسبتاً دیرتر درمی‌یابند که بایستی توقف کنند. جالب اینجاست که ماری‌جوانا در سرعتِ واکنشِ آنان هنگامی که تصمیم به توقف می‌گیرند تأثیری ندارد، و سرعتِ واکنشِ آن‌ها مثلِ همیشه‌است. درواقع، آن‌ها فقط دیرتر تصمیم می‌گیرند که توقف کنند. (موسکوویتز، هالبرت و مک‌گلوتین ۱۹۷۶).[21]

شواهد و مدارک

  • کوری (Kouri) و پوپ (pope) به بررسی علائم ترک طی ۲۸ از روز دوری از ماری‌جوانا پرداختند.[22] به همین شکل بودنی و همکارانش (Budney et al) به بررسی علائم ترک طی ۴۵ روز دوری از ماری‌جوانا پرداختند.[2] طی این مطالعات، مصرف‌کنندگان دائمی ماری‌جوانا به‌مدت ۲۸ روز در بیمارستان تحت مراقبت بودند. این محققان به بررسی تغییرات خلق‌وخو، اضطراب، افسردگی و تحریک‌پذیری در این افراد پرداختند؛ و آنها را با دو گروه کنترل مقایسه کردند. این دو گروه کنترل عبارت بودند از یک گروه از کسانی که سابقاً در مقادیر بالا ماری‌جوانا مصرف می‌کردند و گروه دیگر افرادی که هیچگاه ماری‌جوانا مصرف نکرده بودند. نتیجهٔ این تحقیقات چنین بود: علائم ترک در گروهی که به‌طور دائم ماری‌جوانا مصرف می‌کردند عبارت بود از افت خلق‌وخو و اشتها و همچنین افزایش تحریک‌پذیری، اضطراب. همچنین نمرهٔ ایشان در معیار اندازه‌گیری همیلتون برای سنجش افسردگی افزایش یافت. هر دوی این مطالعات، از آزمایش ادرار برای اطمینان حاصل کردن از اینکه افراد مورد آزمایش در مدت زمان تحقیق ماری‌جوانا مصرف نکردند کمک گرفتند. این مطالعات نشان داد که علائم ترک بین یک تا سه روز پس از دوری از ماری‌جوانا آغاز می‌شود و تا ۱۰ الی ۱۴ روز دوام می‌آورد.[1][2][22]
  • طبق تحقیقات «بودنی» و همکارانش نشانگان ترک مربوط به مصرف ماری‌جوانا شبیه به نشانه‌های ترک مربوط به تنباکو است؛ و از نظر میزان سبک‌تر از نشانه‌های ترک موادی نظیر مشتقات تریاک و الکل است.[2]
  • نکتهٔ بااهمیت آن‌که شواهد و مدارک نشان می‌دهد که اگر مصرف‌کنندهٔ ماری‌جوانا پس از یک دوره دوری از مصرف، دوباره به مصرف روی آورد علائم ترک از بین می‌روند.[1] تحقیقات آزمایشگاهی جدید برای فهم مسئلهٔ وابستگی به ماری‌جوانا بر روی شیمی مغز تمرکز کرده‌اند.
  • مصرف هرروزهٔ ماری‌جوانا در برخی موارد با نشانه‌های روانی ترک نظیر تحریک‌پذیری و بی‌خوابی همراه است.[23] با این وجود، نشانه‌های ترک ماری‌جوانا نوعاً خفیف هستند و هیچگاه خطر جانی ندارند.[24]

جستارهای وابسته


منابع

  1. Budney, A. J. ; Hughes, J. R. ; Moore, B. A. ; Novy, P. L. (2001). "Marijuana abstinence effects in marijuana smokers maintained in their home environment". Archives of General Psychiatry 58 (10): 917–924. DOI:10.1001/archpsyc.58.10.917. PMID 11576029. edit
  2. Budney, A. J. ; Moore, B. A. ; Vandrey, R. G. ; Hughes, J. R. (2003). "The time course and significance of cannabis withdrawal". Journal of Abnormal Psychology 112 (3): 393–402. DOI:10.1037/0021-843X.112.3.393. PMID 12943018. edit
  3. "Marijuana Withdrawal: What To Expect When Quitting". TruthOnPot.com. 2012-3-14. Retrieved 2012-04-04.
  4. Ashton, C. H. (2001). "Pharmacology and effects of cannabis: a brief review". The British Journal of Psychiatry 178 (2): 101–6. DOI:10.1192/bjp.178.2.101. PMID 11157422.
  5. "Cannabis". Dasc.sa.gov.au. Retrieved 2011-04-20.
  6. مبانی شناخت انسان، اثر مایکل آیزنک، ترجمهٔ آرش حسینیان، نشر اینترنتی، تحت مجوز توزیع و تکثیر اشتراکی، چاپ اول، ۱۳۸۷، ص۳۰۶
  7. Moelker, Wendy (19 Sep 2008). "How does Marijuana Affect Your Body? What are the Marijuana Physical Effects?".
  8. H.K. Kalant & W.H.E. Roschlau (1998). Principles of Medical Pharmacology (6th ed.). pp. 373–375.
  9. Andersson, M. ; Usiello, A; Borgkvist, A; Pozzi, L; Dominguez, C; Fienberg, AA; Svenningsson, P; Fredholm, BB et al. (2005). "Cannabinoid Action Depends on Phosphorylation of Dopamine- and cAMP-Regulated Phosphoprotein of 32 kDa at the Protein Kinase A Site in Striatal Projection Neurons". Journal of Neuroscience 25 (37): 8432–8. DOI:10.1523/JNEUROSCI.1289-05.2005. PMID 16162925.
  10. Ad Hoc Group of Experts. "Report to the Director, National Institutes of Health" (Workshop on the Medical Utility of Marijuana). Institute of Medicine.
  11. Bonsor, Kevin. "How Marijauan Works: Other Physiological Effects". HowStuffWorks. Retrieved on 2007-11-03
  12. Ranganathan, Mohini; D’souza, Deepak Cyril (2006). "The acute effects of cannabinoids on memory in humans: a review". Psychopharmacology 188 (4): 425–44. DOI:10.1007/s00213-006-0508-y. PMID 17019571.
  13. Curran, Valerie; Brignell, Catherine; Fletcher, Sally; Middleton, Paul; Henry, John (2002). "Cognitive and subjective dose-response effects of acute oral Δ 9 -tetrahydrocannabinol (THC) in infrequent cannabis users". Psychopharmacology 164 (1): 61–70. DOI:10.1007/s00213-002-1169-0. PMID 12373420.
  14. Riedel, G. ; Davies, S.N. (2005). "Cannabinoid function in learning, memory and plasticity". Handb Exp Pharmacol. Handbook of Experimental Pharmacology 168 (168): 445–77. DOI:10.1007/3-540-26573-2_15. شابک ۳−۵۴۰−۲۲۵۶۵-X . PMID 16596784. Retrieved 2010-12-15.
  15. مبانی شناخت انسان، اثر مایکل آیزنک، ترجمهٔ آرش حسینیان، نشر اینترنتی، تحت مجوز توزیع و تکثیر اشتراکی، چاپ اول، ۱۳۸۷، ص۳۰۶</
  16. http://cannabislink.ca/info/MotivationsforCannabisUsebyCanadianAdults-2008.pdf
  17. Hope, C. , Skunk cannabis can make well users psychotic: study, The Telegraph, 28 July 2009
  18. "Medical Marijuana and the Mind". Harvard Mental Health Letter. Retrieved April 25, 2011.
  19. Kelly, Erin; Darke, Shane; Ross, Joanne (2004). "A review of drug use and driving: epidemiology, impairment, risk factors and risk perceptions". Drug and Alcohol Review 23 (3): 319–44. DOI:10.1080/09595230412331289482. PMID 15370012.
  20. 230. Kelly, Erin; Darke, Shane; Ross, Joanne (2004). "A review of drug use and driving: epidemiology, impairment, risk factors and risk perceptions". Drug and Alcohol Review 23 (3): 319–44. DOI:10.1080/09595230412331289482. PMID 15370012.
  21. مبانی شناخت انسان، اثر مایکل آیزنک، ترجمهٔ آرش حسینیان، نشر اینترنتی، تحت مجوز توزیع و تکثیر اشتراکی، چاپ اول، ۱۳۸۷، ص۳۰۷
  22. Kouri, E. M. ; Pope Jr, H. G. (2000). "Abstinence symptoms during withdrawal from chronic marijuana use". Experimental and clinical psychopharmacology 8 (4): 483–492. DOI:10.1037/1064-1297.8.4.483. PMID 11127420. edit
  23. Cannabis. "Erowid Cannabis (Marijuana) Vault: Effects". Erowid.org. Retrieved 2011-02-17.
  24. "Myths and Facts About Marijuana". Drugpolicy.org. Retrieved 2011-02-17.2 بایگانی‌شده در ۱۶ فوریه ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.