سهرورد

سُهرَوَرد شهری با پوشش گیاهی فراوان، سرسبز و خوش آب و هوا واقع در شهرستان خدابنده استان زنجان می باشد. این شهر با جمعیتی بالغ بر ۶۸۱۴ نفر در ۲۴ کیلومتری شهر قیدار قرار دارد.[1]

سهرورد
کشور ایران
استانزنجان
شهرستانخدابنده
بخشمرکزی
سال شهرشدن۱۳۸۷ خورشیدی
مردم
جمعیت۶،۹۹۱ نفر (۱۳۹۵)
اطلاعات شهری
شهرداربهروز ندرلو
پیش‌شمارهٔ تلفن۰۲۴۳۴۳۵
وبگاهhttp://sohravard.ir
کد آماری۲۰۳۹

سُهرَوَرد از نظر جغرافیایی از جنوب به شهر گرماب از غرب به شهر بیجار کردستان، و از شرق به شهر قیدار متصل می گردد. دین مردم سهرورد مسلمان و پیرو مذهب شیعه بوده و به زبان‌ ترکی آذربایجانی سخن می‌گویند.[2] سهرورد تا سال ۱۳۸۷ه.ش روستا بود و در این سال به شهر ارتقاء یافت.[3]

نام گذاری

محمد مهریار در خصوص نامگذاری سهرورد گفته است که:

"«سهرورد» مرکب از دو جزء است: سهر + ورد. جزء اول همان «سرخ» است که از صورت «سوخر» به صورت «سهر» تحول و تطور یافته است و در این شکی نیست. اما جزء دوم «ورد» در عربی از واژگان دخیل است و از پهلوی «ورت» گرفته شده و به معنای «گل» است و بنابراین واژۀ سهرورد درست به معنای «سرخ‌گل» است که نام مناسب و زیبایی برای نام گذاری محل است و ..."[4]

پیشینه

سهرورد پیشینه‌ای تاریخی داشته و زادگاه بزرگانی همچون شیخ شهاب‌الدین سهروردی است. ابن‌حوقل دربارهٔ این شهر می‌نویسد: «از جانب سلطان امیر یا عاملی جهت رسیدگی به اموال در آنجا نیست و فراخی معیشت و ارزانی و موقعیت خوب بر اهمیت آن افزوده و شهر پربرکت و حاصل‌خیز است ومردمانش اغلب کُرد‌اند، و بیشتر سکنهٔ آن در سابق از خوارج بودند و سپس از آنجا رفته‌اند و گروهی نیز به سبب وطن‌پرستی، خفت و خواری را پذیرفته‌اند و شهری است استوار و دارای حصار»[5]

این شهر تا سدهٔ هفتم هجری آباد بوده که در اثر حملهٔ مغول‌ها آسیب دیده‌است.

سرشناسان سهرورد

صنایع دستی

از صنایع دستی سهرورد می‌توان به قالی، گلیم و جاجیم اشاره کرد.

غذاهای محلی

از غذاهای محلی سهرورد می‌توان به کله‌جوش و آبگوشت محلی اشاره کرد.

منابع

  1. وبگاه فرمانداری شهرستان خدابنده بایگانی‌شده در ۲۱ مارس ۲۰۲۰ توسط Wayback Machine، بازدید: مه ۲۰۰۹
  2. همان.
  3. مهریار، محمد (۱۳۷۹). «سهر، سهران، سهر و فیروزان، سهرورد». مجله‌ی علمی-پژوهشی دانشکده ادیبات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان (۲۰ و ۲۱): ۳۳.
  4. ابن حقول، سفرنامه ابن حقول: ایران در «صورة الارض»، ۱۱۳.

ابن حقول، ابوالقاسم محمد (۱۳۶۶). سفرنامه ابن حقول: ایران در «صورة الارض». ترجمهٔ جعفر شعار. تهران: موسسه انتشارات امیر کبیر. ص. ۱۱۳.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.