گنگک

گفته می‌شود نام این روستا از واژه گنگ که در زبان محلی به معنای لوله سفالی به کار می‌رفته نشأت گرفته‌است. دلیل این نامگذاری به خاطر وجود آثار و بقایای لوله‌های سفالی در این روستا بوده‌است که به نظر می رسد، لوله های مذکور جهت انتقال آب به قلعه متعلق به ارباب روستا از یک قنات واقع در بالا دست، تعبیه گردیده بوده است.

این روستا دارای حدود ۱۵۰ خانوار می‌باشد که در مجموع جمعیتی بالغ بر ۵۰۰ نفر را تشکیل می‌دهد. زبان مردم این روستا ترکی آذربایجانی بوده و با لهجه‌ای مشابه دیگر مناطق جنوبی استان زنجان و شمال استان همدان تکلم می‌کنند.

این روستا دارای زمستانهایی سرد و تابستانهایی معتدل می‌باشد. بارندگی در آن معمولاً از اوایل آذر ماه تا اواخر اسفند به صورت برف بوده و در بقیّه ماه‌ها به شکل باران می‌باشد.

اقتصاد مردم این روستا عمدتاً مبتنی بر کشاورزی و دامداری بوده و از عمده تولیدات آن می‌توان به گندم، جو، عدس، نخود، انگور، کشمش و لبنیات اشاره کرد.

تاکنون دو تپه باستانی در این روستا مورد شناسایی قرار گرفته که یکی در قسمت شمالی روستا و در مجاورت بلافصل آن قرار داشته که تحت عنوان تپه گنگک یاد می‌شود و دیگری در جنوب غربی روستا و با اندکی فاصله از آن قرار دارد که تحت عنوان تپه یئل دئرمانی (آسیاب بادی) شناخته می‌شود.

در فاصله حدود دو کیلومتری این روستا یک سد خاکی قرار دارد که بر روی رسوبات سازند قرمز فوقانی احداث گردیده‌است. همچنین این روستا توسط مراتع و کشتزارهای سرسبز و زیبا احاطه شده‌است. از دیگر جاذبه‌های آن می‌توان به رخنمون سازند قرمز زیرین و سازند قرمز فوقانی اشاره کرد که در زبان محلی بادامچالیق (بادامچه زار) نامیده شده و به عنوان یک جاذبه ژئوتوریسم مطرح می‌باشد.