اساسینز کرید

الطائر در پنج حالت در میان مردم ظاهر می‌شود و وضعیت او در نواری که در سمت چپ و بالای صفحه وجود دارد معلوم است.

• در حالت اول که سفید است او به‌طور ناشناس وارد مردم شده‌است و کسی او را نمی‌شناسد.
• در حالت دوم که قرمز است فردی او را شناخته و با فریاد زدن «حشاشی»، از دیگران کمک می‌خواهد. در این حالت او یا باید تمام سربازان را بکشد تا دوباره به حالت سفید برگردد یا اینکه فرار کند تا از دید آن‌ها دور شود و به حالت زرد در آید.
• حالت زرد به معنی این است که سربازان به دنبال او هستند ولی او بسیار از آن‌ها دور است و می‌تواند مخفی شود در این حالت در صورت مخفی شدن[persian-alpha 29] وضعیت او به حالت آبی در می‌آید که باید صبر کند تا سبز شود.
• در حالت آبی الطائر می‌تواند آزادانه بیرون بیاید و سربازان نخواهند توانست او را پیدا کنند، ولی در صورت بیرون آمدن وضعیت او به حالت نیمه‌زرد در می‌آید که نشان می‌دهد اگر به کسانی که وی را می‌شناسند نزدیک شود، او را شناسایی خواهند کرد.[17]

دید عقابی[persian-alpha 30] یکی از توانایی‌های الطائر و دیگر حشاشین است که بر اساس آن می‌توانند دشمنان را تشخیص دهند و عوامل غیرضروری برای شناسایی دشمن را از محیط حذف کنند. این توانایی با فشار دادن کلید E در رایانه و کلید Y در اکس‌باکس ۳۶۰[24] قابل دسترسی است. در هنگام دید عقابی، افراد به چهار رنگ در می‌آیند: سربازانی که می‌توانند وی را شناسایی کند قرمز، افراد خودی و متحدان آبی، مردم معمولی سفید و هدف‌های الطائر به رنگ زرد.[31]

گیر و گرفت‌ها (به انگلیسی: Glitches، تلفظ: گلیچـِز) خطاهایی در حافظه آنیموس هستد که دستگاه نمی‌تواند آنان را بخواند و در زمان رخ‌دادن آن‌ها در بازی، تصاویر از فرمول‌های ساختاری ترکیبات آلی پر می‌شوند. وقتی گیر و گرفت رخ می‌دهد، بازیکن باید به سرعت کلیدی را بزند تا با عوض شدن نمای دوربین این اشکالات رفع شوند.[24]

پس از پایان توسعه شاهزاده ایران: شن‌های زمان در اواخر سال ۲۰۰۳، پاتریس دسیلتس وظیفه داشت تا روی نسخه بعدی شاهزاده ایران که قرار بود روی نسل هفتم کنسول‌ها عرضه شود کار کند. در آن زمان، نه مایکروسافت و نه سونی اطلاعاتی در مورد نسل بعد کنسولشان ارائه نکرده بودند. مراحل اولیه توسعه بازی از ژانویه ۲۰۰۴ برای عرضه روی پلی‌استیشن ۲ بود و قرار بود که این نسخه ادامه‌ای برای شن‌های زمان باشد.[38] با این وجود، زمانی که اطلاعات بیشتری دربارهٔ قابلیت‌های کنسول‌های نسل بعد در سپتامبر ۲۰۰۴ منتشر شد، گروه دسیلتس تصمیم گرفتند تا گیم‌پلی سابق شاهزاده ایران را به گیم‌پلی جهان باز تبدیل کنند، ویژگی‌ای که ساخت آن فقط روی سیستم‌های جدید ممکن بود.[38][14] دسیلتس می‌خواست تا شخصیت اصلی به‌جای شاهزاده‌ای که منتظر آغاز سلطنتش است، شخصی باشد که برای رسیدن به تاج و تخت تلاش کند. او به سراغ یکی از کتاب‌های دوران دانشگاهش که مربوط به جوامع مخفی بود رفت. اولین مطلب این کتاب مربوط به حشاشین بود. ایده دسیلتس این بود که شخصیت اصلی، فرد دوم فرقه حشاشین باشد که برای رسیدن به رهبری گروه تلاش می‌کند.[14] مراحل ساخت بازی تحت عنوان شاهزاده ایران: حشاشین و با ایده گرفتن از زندگی حسن صباح و استفاده فراوان از رمان الموت نوشته ولادیمیر بارتول شروع شد.[14][39][40][41] شخصیت حشاشی در طول دوره سه ساله توسعه بازی مداوماً با تغییر و اصلاحات همراه می‌شد. گروه توسعه ایده‌هایی برای نوع پوشش شخصیت اصلی را از الموت و منابع تاریخی دیگر پیدا کرده بودند که در تمام آن‌ها شخصیت لباس بلند و سفیدرنگ و کمربندی قرمز داشت، اما به تصویر کشیدن این موضوع در بازی، موضوعی بود که گروه باید روی آن وقت می‌گذاشتند. یکی از اولین طرح‌ها توسط یک پویانما به نام خا نگوین[persian-alpha 31] طراحی شد که پیشنهاد استفاده از طرح و نقش پرنده شکاری را می‌داد. این ایده توسط گروه سازنده با استقبال مواجه شد و به همین دلیل، شخصیت بازی به نام «الطائر» نام‌گذاری شد که در عربی به معنای پرنده شکاری است. از روی همین ایده، نماد عقاب با حشاشین پیوند محکمی پیدا کرد.[14] گروه توسعه راه‌های خلاقانه‌ای را برای رسیدن به اهداف داستان و جلوگیری از مشکلات فنّی روی کنسول‌ها در پیش گرفت. الطائر باید شخصیتی قهرمان و در عین حال، تا حدودی سرسخت می‌بود. طراح بازی برخی از عناصر لازم برای طراحی الطائر را از روی اسباب‌بازی «سایه طوفان»[persian-alpha 32] از شرکت «جی. آی. جو»[persian-alpha 33] ایده‌برداری کرد، که قهرمانی مشابه الطائر بود. رندر لباسی بلند و منعطف در آن زمان و با توجه به سخت‌افزارها امری غیرممکن بود، بنابراین گروه توسعه مجبور به کوتاه‌تر کردن لباس و دادن جنسی پارچه‌مانند به آن شدند، که نشان‌دهنده نماد «پرنده شکاری» هم بود.[14] امور مشابهی برای دیگر بخش‌های گیم‌پلی هم انجام شد تا آزادی عمل بیشتری به وجود بیاید و بازی جذاب‌تر و جالب‌تر شود. آن‌ها می‌خواستند تا حرکات پارکور الطائر باورپذیر باشد، اما نهایتاً باورپذیری را فدای گیم‌پلی کردند و به بازیکن اجازه دادند تا مانورهایی انجام دهد که در زندگی واقعی غیرممکن به نظر می‌رسند. «پرش ایمان»[persian-alpha 34] از مکان‌های مرتفع روی توده‌های یونجه و استفاده از توده یونجه برای مخفی شدن از چشم نگهبانان، طرح مشابهی بود که در اصل از فیلم‌های هالیوودی گرفته شده بود، اما دسیلتس متوجه شد که الموت هم چنین اعمالی را برای حشاشین توصیف کرده‌است.[14]

برای طراحی داستان، گروه توسعه باید اهدافی طراحی می‌کرد که حشاشین و شوالیه‌های معبد همزمان به دنبال آن‌ها باشند. فیلیپ مورین[persian-alpha 35] استفاده از سیب عدن[persian-alpha 36] را پیشنهاد کرد، اما اعضای گروه در ابتدا این ایده که همه بر سر یک سیب با یکدیگر بجنگند را خنده‌دار دانستند، اما با تحقیق بیشتر گروه روی بازی و ریشه‌های آن، آن‌ها متوجه شدند که در بسیاری از نقاشی‌های قرون وسطی، پادشاهان و رهبران جسمی شبیه به گوی و صلیب را در دست خود می‌گرفته‌اند، که نماد قدرت و کنترل است، و به این فکر افتادند که جسمی به نام سیب عدن می‌تواند به خوبی یادآور این جسم باشد.[14]

در کنار این موضوع، ایده انیموس[persian-alpha 37] پس از تمرکز گروه روی بحث حشاشین مطرح شد. اعضای گروه متوجه بودند که بازیکن قرار است بین چندین شهر مختلف سفر کند و داستان چندین ترور معروف در چند هزار سال گذشته را بازگو کند، از جمله ترور جان اف. کندی که این ایده، نیازمند وجود عناصر سفر در زمان در بازی بود. دسیلتس برنامه‌ای دربارهٔ ارتباط میان دی‌ان‌ای و تاریخچه انسان دیده بود و به ایده ذخیره خاطرات انسان در دی‌ان‌ای علاقه پیدا کرد. در این‌جا بود که ایده ساخت ماشینی در بازی که بتواند فرد را با استفاده از دی‌ان‌ای در زمان منتقل کند به ذهن افراد گروه رسید. دسیلتس این ایده را مشابه ایده‌ای که در شن‌های زمان به کار گرفته شده بود می‌دانست. در شن‌های زمان، بازی داستانی بود که توسط یک شاهزاده روایت می‌شد و زمانی که بازیکن باعث مرگ شخصیت اصلی بازی می‌شد، این موضوع به‌صورت یک اشتباه لفظی در داستان‌گویی شاهزاده نشان داده می‌شد، تا بازیکن اجازه شروع دوباره بازی از آخرین قسمت ذخیره شده را داشته باشد.[14] بازاریابی یوبی‌سافت روی ایده انیموس متمرکز نشد، زیرا یوبی‌سافت باور داشت که بازیکنان احتمالاً با اطلاع از واقعی نبودن تجربه قرون وسطایی بازی، ناامید و گیج خواهند شد. اولین پیش‌پرده بازی در ای۳ سال ۲۰۰۶ نمایش داده شد، که به دلیل عنوان‌شده، به‌شدت روی عناصر قرون وسطایی بازی متمرکز بود.[14] با نزدیک شدن به زمان عرضه بازی، جنبه‌های علمی-تخیلی آن هم در تبلیغات اساسینز کرید تا حدودی نشان داده شد.[42]

تصمیم اولیه برای بازی این بود که گروه توسعه سیستم‌هایی از شاهزاده ایران را گسترش داده و پیشرفت دهند تا عنوان جدید به طرحی جهان باز برسد. مراحل اولیه کار روی بازی توسط گروهی ۲۰ نفره در یوبی‌سافت مونترآل آغاز شد.[41] یک موتور بازی نسل بعد به نام سیمیتار برای پشتیبانی از جهان بازبودن دنیای بازی طراحی شد. فرایند توسعه موتور جدید حدود دو سال طول کشید و در طی این مدت، گروه از موتور شن‌های زمان استفاده کرد. سیمیتار نهایتاً به انویل‌نکست[persian-alpha 38] تغییر نام داده و پس از آن در بسیاری از عناوین اساسینز کرید و دیگر عناوین یوبی‌سافت استفاده شد.[41] با تغییر موتور، عناصری مانند بالا رفتن از دیوار روان‌تر شدند، و گروه روی نرم‌تر کردن دیگر پویانمایی‌های بازی کار کرد. بیشتر پیشرفت‌ها در این حوزه توسط ریچارد دوماس[persian-alpha 39] (برنامه‌نویس) و الکس دروین[persian-alpha 40] (پویانما) انجام گرفت، که هردوی آنان قبلاً روی عناصر مشابهی در شن‌های زمان همکاری کرده بودند.[14] طراحان مراحل و هنرمندانی که روی بازی کار می‌کردند مجبور بودند تا با هم کار کنند، چرا که با این کار آن‌ها مطمئن می‌شدند که تقریباً تمام ساختمان‌ها با وجود حفظ ظاهر تاریخی بازی، قابلیت صعود را داشته باشند.[43] این موضوع همچنین به آن‌ها کمک کرد تا حس فراهم بودن نهایت آزادی‌عمل ممکن درون بازی را به بازیکنان بدهند. این طرح در اصل از موفقیت سری اتومبیل‌دزدی بزرگ گرفته شده بود.[14][43]

برخلاف شاهزاده ایران که مسیر کلی بازیکن از قبل مشخص بود، طراحی جهان باز این عنوان نیازمند ساخت شهرهایی بود که حس واقعی بودن را منتقل کنند و با دقت به اطلاعات تاریخی طراحی شده باشند و همزمان به بازیکن آزادی کاملی برای بالا رفتن و گشت‌وگذار بدهند. به جز بناهای ویژه و منحصر به فرد، آن‌ها شهرها را مانند قطعات لگو ساختند و بعد دوباره آن‌ها را بررسی و شکلشان را بهبود دادند تا به مسیریابی و دیگر جنبه‌های هوش مصنوعی دشمنان کمک کنند.[14] برای تشویق بازیکن به گشت‌وگذار، آن‌ها برج‌هایی طراحی کردند که به آشکارسازی بخش‌هایی از نقشه بازی کمک می‌کرد. از لحاظ تاریخی، این شهرها در دنیای واقعی هم چنین بناهایی را داشتند و توسعه‌دهندگان با ایده گرفتن از آن‌ها، این برج‌ها را به عنوان چالش‌هایی برای بازیکنان در بازی قرار دادند تا بازیکنان از آن‌ها بالا بروند.[14] مسئله دیگر، راهنمایی بازیکن و طراحی مراحل بود، چرا که مراحل باید همزمان هم به بازیکن آزادی عمل می‌دادند تا به هر طریقی که بخواهد انجامشان دهد و در عین حال، لحظات خاصی که بازیکنان باید تجربه می‌کردند را به‌وجود می‌آوردند. برای این مسائل، آن‌ها از پویانمایی‌های ساده‌ای که در ادوبی فلش توسعه داده بودند استفاده کردند تا اساس رفتار مدنظرشان را به وجود بیاورند و سپس مراحل و مأموریت‌ها را با استفاده از این پویانمایی‌ها توسعه دادند.[14]

در کنار قرار دادن عناصر مورد نیاز یک بازی جهان باز در شهرها، دسیلتس همچنین قصد داشت تا از امکان شبیه‌سازی جمعیت‌های عظیم هم مطمئن شود، چرا که این عامل در شن‌های زمان برای آن‌ها ممکن نبود و دلیل آن هم محدودیت‌های سخت‌افزاری پلی‌استیشن ۲ بود که تنها از ۸ شخصیت در یک صحنه پشتیبانی می‌کرد، اما کنسول‌های نسل بعد قادر بودند تا ۱۲۰ نفر در یک صحنه را پشتیبانی کنند.[43] وجود ازدحام در بازی همچنین به وجود ویژگی «مخفی‌کاری در اجتماع» کمک می‌کرد، ویژگی‌ای که به شخصیت اصلی اجازه می‌داد تا علاوه بر راه رفتن روی پشت‌بام‌ها برای دور ماندن از چشم دشمنان، خود را در میان مردم هم پنهان کند.[14]

عناصر اصلی گیم‌پلی در ۹ تا ۱۲ ماه کامل شدند و سال بعد به ارتقای آن‌ها قبل از عرضه بازی به مدیران یوبی‌سافت در پاریس گذشت.[14] جید ریموند در انتهای سال ۲۰۰۴ و برای کمک به توسعه گروه و جهت‌گیری بازی به عنوان تهیه‌کننده بازی استخدام شد.[14][44] در فاصله میان انتهای سال ۲۰۰۵ تا ابتدای ۲۰۰۶ و پس از تقریباً دو سال توسعه و کار روی بازی، طرح کلی داستان شاهزاده ایران: حشاشین این بود که شاهزاده بازی توسط هوش مصنوعی مدیریت شود و شخصیت قابل بازی، حشاشی‌ای باشد که به عنوان محافظ، مراقب شاهزاده بوده و او را از موقعیت‌های متفاوتی نجات دهد.[38] مدیریت یوبی‌سافت و گروه توسعه دربارهٔ این جهت‌گیری اختلاف داشتند، مدیریت یوبی‌سافت بازی دیگری از فرنچایز شاهزاده ایران می‌خواست، اما علاقه‌ای به عرضه نسخه‌ای از این سری که شاهزاده شخصیت اصلی‌اش نباشد نداشت. گروه توسعه به این فکر افتادند که با نسل جدید کنسول‌ها، امکان تبدیل ایده جدید به یک مالکیت فکری نو وجود داشت.[14][41] با نزدیک شدن به زمان اجلاس توسعه‌دهندگان بازی ۲۰۰۶، گروه بازاریابی یوبی‌سافت به ایده نام‌گذاری این عنوان جدید با نام اساسینز کرید رسیدند که دسیلتس آن را به‌شدت مطابق با موضوع‌هایی که رویشان کار می‌کردند، از جمله گره خوردن ایده آن‌ها با فرقه حشاشین و جمله «هیچ چیز درست نیست، همه چیز مجاز است[persian-alpha 41]» می‌دانست.[14] شخصیت شاهزاده به‌کلی حذف شد و شخصیت حشاشی به عنوان شخصیت قابل‌بازی قرار گرفت.[14][41]

پس از نمایش در ای۳ ۲۰۰۶ و تغییر نام بازی به اساسینز کرید، گروه یوبی‌سافت مونترال برای پشتیبانی از آخرین سال توسعه بازی بزرگ‌تر شد و به ۱۵۰ نفر در انتهای توسعه رسید.[41] افراد تازه اضافه شده به گروه شامل کسانی بودند که به‌تازگی کار روی شاهزاده ایران: دو سریر را تمام کرده بودند، و همچنین افرادی که از گیم‌لافت (ناشر دیگری که تحت مالکیت هم‌بنیان‌گذار یوبی‌سافت، میشل گیلموت[persian-alpha 42] بود) بیرون آمده و به این گروه پیوسته بودند.[14] در آن زمان، موتور سیمیتار کامل شده بود و به گروه توسعه اجازه می‌داد تا کارشان را به این موتور منتقل، و روی جزئیات و مسائل هنری کار کنند.[14]

موسیقی متن بازی که توسط جسپر کید تهیه شده، یک آلبوم موسیقی است. این آلبوم، در سال ۲۰۰۷ منتشر شده و در بر دارنده شش آهنگ است. گوش دادن به بخشی از آهنگ‌های بازی با مراجعه به وبگاه رسمی آن امکان‌پذیر است.[45][46]

در نقدها فیزیک بازی خوب توصیف شده‌است. مثلاً افراد از درون بدن یکدیگر عبور نمی‌کنند، نور آفتاب به خوبی از سطح آب بازتاب می‌شود و افراد وزن مشخصی دارند یا اگر الطائر در هنگام دویدن به گروهی از افراد برخورد کند، تعادلش را از دست می‌دهد. اشکالاتی نیز به فیزیک بازی وارد است، مثلاً این که خون افراد پس از کشته‌شدن بر روی زمین جاری نشده و هنگام اسب‌سواری گردوخاکی بلند نمی‌شود.[24]

بازخورد

تلفیق چند نقد گردآورنده امتیاز گیم‌رنکینگز ۸۲٫۹۲٪ (اکس۳۶۰)[60] ۷۹٫۳۰٪ (پی‌اس۳)[61] متاکریتیک ۸۱/۱۰۰ (پلی‌استیشن۳)[62] ۸۱/۱۰۰ (ایکس‌باکس۳۶۰)[63] ۷۹/۱۰۰ (پی‌سی)[64] نقدها ناشر امتیاز وان‌آپ.کام ۷/۱۰ الکترونیک گیمینگ مانثلی ۵٫۸/۱۰[65] یوروگیمر ۷/۱۰[66] فامیتسو ۳۷/۴۰ گیم اینفورمر ۹٫۵/۱۰[67] گیم‌پرو [68] گیم‌اسپات ۹/۱۰[69] گیمز ریدار+ ۸/۱۰[70] گیم‌تریلرز ۹٫۱/۱۰[71] هایپر ۹۵/۱۰۰ آی‌جی‌ان ۷٫۵/۱۰[72] مجله رسمی ایکس‌باکس (ایالات متحده) ۸٫۵/۱۰[73] پلی ۵۸٪[74] تیم اکس‌باکس ۷٫۹/۱۰ ایکس پلی ۵/۵ ایکس‌باکس ادیکت ۹٫۶/۱۰[75] بازی‌نما ۹/۱۰[24]

نقدهای بازی با توجه به وبسایت متاکریتیک، «به‌طورکلی خوب» هستند.[76][77][78]

بعضی منتقدان اساسینز کرید را تحولی در صنعت بازی‌های ویدئویی و آغازی بر نسل بعد آن‌ها می‌دانند.[79][80] بسیاری از منتقدان مانند یوروگیمر با وجود تحسین نقاط مثبت بازی و دستاوردهای آن، به برخی کاستی‌های مهم هم اشاره کردند. یوروگیمر گفت که گیم‌پلی «پیشرفته‌تر نشده و در نهایت کمی خسته‌کننده، و به طرز شگفت‌آوری تکراری می‌شود.»[81] در نقد اندرو پی[persian-alpha 49] از الکترونیک گیمینگ مانثلی، او نوشت که این بازی یک راه فرار چالش‌برانگیز از طریق حرکات پارکور را در اختیار بازیکن می‌گذارد.[82] مجله فامیتسو به نسخه اکس‌باکس آن ۳۶ (۹، ۹، ۹، ۹) و به نسخه پلی‌استیشن ۳ آن ۳۷ (۱۰، ۸، ۹، ۱۰) از ۴۰ داد و نقاط مثبت بازی را حرکات آکروباتیک و داستان؛ و ضعف‌هایش را نقشه‌ها، مبارزات و مشکلات دوربین در بازی دانست.[83][84] گیم اینفورمر به بازی ۹٫۵/۱۰ داد و نوشت این بازی در کنترل، ارزش تکرار و داستان بسیار خوب است اما مراحل و مأموریت‌های جمع‌آوری اطلاعات آن تکراری هستند.[85] در نقدهای دنیای بازی و بازی‌نما گرافیک بالای بازی تحسین شده‌است،[24][29] اما بازی‌نما از آن به خاطر کنترل نامناسب ایراد گرفت[24] و دنیای بازی نیز نوشت که نقشه این بازی بسیار بزرگ و مراحل آن بسیار کم است که همین از لذت بازی می‌کاهد.[29] در فهرست خبرهای داغ ای‌اس‌پی‌ان نیوز، ارن بولدینگ،[persian-alpha 50] خبرنگار ای‌اس‌پی‌ان ویژگی مخفی شدن در اجتماع را «مبتکرانه» توصیف و اضافه کرد: «از لحاظ بصری، توسعه‌دهندگان گل کاشتند.»[86] گیم تریلرز هم داستان بازی را تحسین کرد (این منتقد به داستان بازی ۹٫۷ از ۱۰ داد) و همچنین به گیم‌پلی تکراری و هوش‌مصنوعی «بسیار احمقانه» به عنوان مواردی که تا حدودی پتانسیل بازی را از بین برده‌اند اشاره کرد. گیم تریلرز نوشت: «اساسینز کرید یکی از آن بازی‌هایی است که نوآوری زیادی دارد اما در رسیدن به برخی موارد اصولی ناتوان است.»[87] این بازی از گیمز ریدار ۱۰ از ۱۰ گرفت.[88] از دیدگاه گیم‌پرو، اساسینز کرید یکی از «بهترین تجربه‌های گیمینگ است که تا به‌حال به‌وجود آمده»، البته اگر بتوانید با کمبود اقدام‌های سریع در بازی کنار بیایید و «صبور» باشید.[89] درن ولز[persian-alpha 51] از مجله هایپر بازی را برای «داستان عالی، گرافیک عالی و کنترل واقع‌گرایانه» ستود، با وجود این‌که از «برخی مراحل که روی رایانه‌های شخصی احساس درستی را منتقل نمی‌کنند و سیستم منوی تکرارشونده و مسخره بازی» انتقاد کرد.[90] هیلاری گلدشتاین[persian-alpha 52] از آی‌جی‌ان به بازی ۷ از ۱۰ داد، ولی نسبت به دیگر منتقدان، کمتر تحت‌تأثیر بازی قرار گرفته بود. او نقد را با «یک داستان بد، عناصر تکراری گیم‌پلی و هوش‌مصنوعی ضعیف که باعث سقوط یکی از بازی‌های امیدوارکننده چند وقت اخیر شده» شروع کرد. او از حرکات مبارزه‌ای و سازوکار بالارفتن از ارتفاع تعریف کرد، و دقت یوبی‌سافت را در طراحی شهرهای اورشلیم، عکا و دمشق با توجه به خود این شهرها در زندگی واقعی ستود.[91]

اساسینز کرید توانست جوایز زیر را کسب کند:

در فهرست برترین نسخه مجموعه اساسینز کرید در گیم اینفورمر تا دسامبر ۲۰۱۵، این بازی رتبه سوم را به دست آورد[102] و در فهرست دیگری از پولیگان در سال ۲۰۱۸، رتبه هشتم را کسب کرد.[103]

اساسینز کرید فروش بسیار خوبی را تجربه کرد و در اولین هفته عرضه، بیش از یک میلیون نسخه فروخت.[104] یک ماه بعد از عرضه، یوبی‌سافت در یک جلسه مطبوعاتی اعلام کرد که فروش بازی فراتر از انتظاراتشان واقع شده و عملکرد خوبی دارد که رتبه آن بین دو یا سه بازی برتر پلی‌استیشن ۳ و اکس‌باکس ۳۶۰ است. پس از گذشتن کمتر از چهار هفته از عرضه، فروش اساسینز کرید از ۲/۵ میلیون نسخه رد شده و رکورد جدیدی را به عنوان یک بازی تازه عرضه‌شده در ایالات متحده آمریکا شکست. در نتیجه، یوبی‌سافت هدف خود را فروش حداقل پنج میلیون نسخه از این بازی قرار داد، که یک افزایش دو میلیون نسخه‌ای نسبت به پیش‌بینی اولیه سه میلیون نسخه‌ای محسوب می‌شد و اضافه کرد که فروش بازی برای شرکت بسیار سودمند بوده‌است.[105]

در ژانویه ۲۰۰۸، یوبی‌سافت اعلام کرد که بازی در سال ۲۰۰۷ در اروپا پرفروش‌ترین بازی پلی‌استیشن ۳ بوده و رتبه دوم بازی پرفروش روی اکس‌باکس ۳۶۰ را هم به‌دست آورده‌است، در حالی که در همین زمان و روی همین سکوها در ایالات متحده به‌ترتیب رتبه دوم و سوم را به دست آورده بود.[106] در آوریل ۲۰۰۸، اج نوشت که این عنوان با فروشی معادل ۴/۹ میلیون نسخه، هشتمین بازی پرفروش دوازده ماه گذشته در اروپا و آمریکای شمالی بوده‌است.[107]

یوبی‌سافت اعلام کرد که تا ۱۶ آوریل ۲۰۰۹، در مجموع بیش از ۱۰ میلیون نسخه از بازی فروخته شده‌است.[108][109] فروش کل فرنچایز اساسینز کرید از آغاز عرضه این بازی در سال ۲۰۰۷ تا سپتامبر ۲۰۱۶، از مرز ۱۰۰ میلیون نسخه گذشت.[110]