ولادیمیر پوتین

ولادیمیر ولادیمیرویچ پوتین (به روسی: Владимир Владимирович Путин)، متولد ۷ اکتبر ۱۹۵۲ و رئیس‌جمهور فعلی روسیه است. او دومین و چهارمین رئیس‌جمهور روسیه بعد از فروپاشی شوروی است.

ولادیمیر پوتین
Владимир Путин
پوتین در سال ۲۰۲۰
رئیس‌جمهور روسیه
آغاز به کار
۷ مه ۲۰۱۲
نخست‌وزیرویکتور زابکوف
دیمیتری مدودف
پس ازدیمیتری مدودف
مشغول به کار
۷ مه ۲۰۰۰ – ۷ مه ۲۰۰۸
کفیل: ۳۱ دسامبر ۱۹۹۹–۷ مه ۲۰۰۰
نخست‌وزیرمیخائیل کاسیانوف
ویکتور خریستنکو
میخائیل فرادکوف
ویکتور زابکوف
پس ازبوریس یلتسین
پیش ازدیمیتری مدودف
نخست‌وزیر روسیه
مشغول به کار
۸ مه ۲۰۰۸ – ۷ مه ۲۰۱۲
رئیس‌جمهوردیمیتری مدودف
قائم‌مقامایگور شووالوف
پس ازویکتور زابکوف
پیش ازویکتور زابکوف
مشغول به کار
۹ اوت ۱۹۹۹ – ۷ مه ۲۰۰۰
کفیل: ۹ اوت ۱۹۹۹–۱۶ اوت ۱۹۹۹
رئیس‌جمهوربوریس یلتسین
قائم‌مقامویکتور خریستنکو
میخائیل کاسیانوف
پس ازسرگئی استپاشین
پیش ازمیخائیل کاسیانوف
رهبر حزب روسیه متحد
مشغول به کار
۱ ژانویه ۲۰۰۸ – ۳۰ مه ۲۰۱۲
پس ازبوریس گریزلف
پیش ازدیمیتری مدودف
رئیس سرویس امنیت فدرال روسیه
مشغول به کار
۲۵ ژوئیه ۱۹۹۸ – ۲۹ مارس ۱۹۹۹
رئیس‌جمهوربوریس یلتسین
پس ازنیکُلای کُوالیف
پیش ازنیکولای پاتروشف
اطلاعات شخصی
زاده
ولادیمیر ولادیمیرویچ پوتین

۵ اکتبر ۱۹۵۲ ‏(۶۸ سال)
لنینگراد
ملیت روسیه
حزب سیاسیروسیه متحد
همسر(ان)لودمیلا پوتینا (۱۹۸۳–۲۰۱۴)- جداشده
فرزنداندست کم دو دختر،
ماریا و کاترینا
محل تحصیلدانشگاه دولتی سن پترزبورگ (لیسانس)
دانشگاه معدن سن پترزبورگ (پی اچ دی)
پیشهسیاستمدار
دینکلیسای ارتدوکس شرقی
جایزه‌هانشان افتخار روسیه
امضا

او رئیس حزب روسیه واحد (از ۱۵ آوریل ۲۰۰۸) است.[1] وی از اوت ۱۹۹۹ تاکنون همواره پست ریاست‌جمهوری یا نخست‌وزیری روسیه را در اختیار داشته‌است.

زندگی شخصی

او متولد ۷ اکتبر ۱۹۵۲ در شهر لنینگراد است.

او در راندن انواع و اقسام وسایل نقلیه مهارت دارد. وی زیردریایی هسته‌ای، هواپیما، لوکوموتیو و کامیونهای غول‌پیکر را نیز به تنهایی هدایت کرده‌است.[2]

پوتین از معتقدان کلیسای ارتدکس روسیه است.[3]

او جودوکاری ماهر است، روزانه یک ساعت در استخر محل سکونت‌اش شنا می‌کند و به بوکس، کونگ‌فو، موای تای و بسیاری دیگر از هنرهای رزمی علاقه‌منداست.[3]

پوتین در سال ۲۰۱۳ پس از اتمام دیدار از یک نمایشنامه اعلام نمود به صورت توافقی قصد طلاق گرفتن از لودمیلا پوتینا را دارد. آن‌ها ضمن اینکه جداییشان را متمدنانه خواندند عامل اصلی آن را نداشتن وقت برای یکدیگر قلمداد کردند.[4]

فعالیت و زندگی سیاسی

پوتین پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه لنینگراد از طرف کا.گ. ب دعوت به همکاری شد و بین سال‌های ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۰ از سوی این سازمان در آلمان خدمت کرد، وی از سال ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۹ پست‌های مختلفی را از مشاور رئیس دانشگاه دولتی لنینگراد تا دبیرکلی شورای امنیت ملی روسیه را تجربه کرد و سرانجام در اوت ۱۹۹۹ به مقام نخست‌وزیری روسیه رسید، در دسامبر همان سال و در پی استعفای بوریس یلتسین به عنوان رئیس‌جمهوری موقت روسیه برگزیده شد و در مارس ۲۰۰۰ طی انتخابات ریاست جمهوری، رئیس‌جمهور روسیه شد، وی در انتخابات سال ۲۰۰۴ نیز در سمت خود ابقا شد و سرانجام در ماه مه سال ۲۰۰۸ در دولت تازه به قدرت رسیده دیمیتری مدودف پست نخست‌وزیری روسیه را به عهده گرفت.[5] وی در انتخابات سال ۲۰۱۲ روسیه نیز با کسب ۶۳ درصد آرا به عنوان سومین بار رئیس‌جمهور روسیه گردید.

ولادیمیر پوتین ازنظر برخی به عنوان رئیس‌جمهوری پُرکار شناخته می‌شود که اقتصاد روسیه را از بحران شدید دهه ۱۹۹۰ به ثبات و رشد قابل توجه در قرن بیست و یکم هدایت کرده‌است. پوتین پیش از ریاست جمهوری روسیه، سابقه همکاری با کاگ‌ب را در دوران شوروی در کارنامه خود دارد. همچنین عده‌ای او را به عنوان ورزشکارترین رئیس‌جمهور دنیا می‌شناسند.[6] او همچنین جز ثروت‌مندترین سیاستمداران روسیه است.[7][8]

در روز ۹ اوت ۱۹۹۹ پوتین، رئیس وقت اداره اطلاعات و امنیت روسیه «اف‌اس‌بی» (جانشین کاگ‌ب) و رئیس شورای امنیت فدراتیو روسیه، به عنوان یکی از سه معاون سرگیی استپاشین، نخست‌وزیر وقت روسیه برگزیده شد، اما تنها ساعاتی بعد با سقوط دولت استپاشین، به مقام کفالت نخست‌وزیری رسید و عصر همان روز بوریس یلتسین، رئیس‌جمهور وقت روسیه که اوضاع جسمی اش رو به وخامت بود، او را به عنوان جانشین خود به مردم روسیه توصیه کرد.

پیرو حوادث این روز، کمتر از یک هفته بعد، پوتین از پارلمان روسیه به عنوان نخست‌وزیر رأی اعتماد گرفت، در آخرین روز این سال، ۳۱ دسامبر ۱۹۹۹ رسماً کفیل ریاست جمهوری شد، پستی که به او کمک کرد در انتخابات ماه مه ۲۰۰۰ بر رقبای سرشناسی مانند پریماکوف و یوری لوژکوف پیروز شود.[3]

سخنرانی پوتین برای دانشجویان دانشگاه رایس

در دور اول ریاست جمهوری پوتین، اقتصاد روسیه به مدت هشت سال پیاپی رشد کرد، و تولید ناخالص داخلی مورد اندازه‌گیری در برابری قدرت خرید ۷۲٪ رشد کرد.[9][10] این رشد نتیجهٔ رشد قیمت کالاها، قیمت‌های بالای نفت، و سیاست‌های مالی و اقتصادی محتاطانه بود.[11][12] به دلیل محدودیت قانون اساسی روسیه بر دوره‌های ریاست جمهوری، پوتین قادر به شرکت در انتخابات سال ۲۰۰۸ برای سومین دورهٔ پیاپی نبود. دمیتری مدودف، در آن انتخابات پیروز شد و پوتین را به نخست‌وزیری منصوب کرد.[13] پوتین در سال ۲۰۱۲ با کسب ۶۴٪ آرا برای سومین بار به ریاست جمهوری روسیه برگزیده شد. سقوط قیمت نفت و تحریم‌های بین‌المللی اعمال شده بر روسیه در آغاز سال ۲۰۱۴ در پی انضمام کریمه به روسیه و مداخله نظامی روسیه در اوکراین منجر به کاهش ۳٫۷٪ای رشد در ۲۰۱۵ شد.[14][15][16][17]در دوره رهبری پوتین روسیه در زمینه‌های شاخص مردم‌سالاری و شاخص احساس فساد جایگاه پایینی داشته‌است.

سیاست اقتصادی، صنعتی و انرژی

در دورهٔ تصدی پوتین از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۷، اقتصاد روسیه به‌طور متوسط ۷٪ در سال رشد کرد،[18] و تبدیل به هفتمین اقتصاد بزرگ دنیا از نظر قدرت خرید شد. تولید ناخالص داخلی نامی روسیه ۶ برابر شد و از رتبهٔ ۲۲ م جهان به ۱۰ م رسید. در سال ۲۰۰۷، تولید ناخالص داخلی روسیه از جمهوری شوروی فدراتیو سوسیالیستی روسیه در سال ۱۹۹۰ بیشتر شد، که به معنای غلبه کردن بر پیامدهای ویرانگر بحران مالی ۱۹۹۸ روسیه و رکود پیشتر در دههٔ ۱۹۹۰ بود.[19]

در هشت سال صدارت پوتین، صنعت، و نیز تولید، ساختمان، درامدهای واقعی، اعتبار و طبقهٔ متوسط به‌طور قابل توجهی رشد کرد.[19][20][21][22][23] پوتین به دلیل محور دادوستد پایاپای گسترده و رشد دادن اقتصاد در پی آن ستوده شده‌است.[24] به هر حال مشکل تورم همچنان پابرجا ماند. پوتین یکی از حامیان دیپلماسی جهانی دو قطبی با محوریت آمریکا و روسیه است[19]

پیوستن کریمه به روسیه
روسیه
این مقاله بخشی از این مجموعه است:
سیاست و دولت
فدراسیون روسیه
  • قانون سلامت روانی
  • قانون جزای روسیه
  • قانون مالیات
ریاست‌جمهوری
  • ستاد ریاست‌جمهوری
  • شورای امنیت
  • شورای کشور
قوه مجریه
قوه مقننه
  • شورای فدراسیون (سنا)
نظام قضایی روسیه
  • دادگاه قانون اساسی
  • دیوان عالی
  • دادستان کل
  • دیوان عالی داوری
  • نظام قضایی
انتخابات در روسیه
فدرالیسم
روابط خارجی
  • اتحادیه اروپا
  • ناتو
  • سازمان ملل
  • مناقشه اعراب و اسرائیل
موضوعات مرتبط

به دنبال بحران کریمه در ۱۶ مارس ۲۰۱۴ یک همه‌پرسی از مردم کریمه برای پیوستن به روسیه برگزار گردید. ۸۱ درصد واجدان شرایط در این انتخابات شرکت کرده و ۹۶٫۷۷٪ به جدایی این شبه جزیره از اوکراین و الحاقش به روسیه رأی مثبت دادند.[25]

ولادیمیر پوتین در روز ۱۸ مارس رسماً سند الحاق کریمه به روسیه را امضا کرد[26] و کریمه را جزء جدایی ناپذیر روسیه خواند.[27]

سیاست و روابط خارجی

روابط با ایران

او از سال ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۷ چهار بار به ایران سفر و باسید علی خامنه ای رهبر ایران دیدار کرده و روابط دوستانه ای با حسن روحانی رئیس‌جمهور ایران دارد.

شیوهٔ حکومت و مکتب پوتینیسم
نوشتار اصلی: پوتینیسم
ولادیمیر پوتین که از سال ۱۹۹۸ در روسیه با عناوین مختلف در قدرت بوده‌است

پوتینیسم نظام سیاسی و ایدئولوژی است که در دوران حکومت ولادیمیر پوتین بر روسیه شکل گرفت. پوتینیسم با قدرت یافتن افراد نظامی و متعلق به سازمان‌های اطلاعاتی شناخته می‌شود که در روسیه سرویس امنیت فدرال و نیروهای مسلح فدراسیون روسیه هستند. پوتینیسم با وجود ریشه در روسیه به نقاط مختلف جهان مثل ایران، ترکیه، ایتالیا، آلمان، بریتانیا گسترش پیدا کرده‌است.[28][29] دلیلی که باعث شده روش‌های حکم رانی پوتین برای سایرین اغواکننده باشد و او را مورد تقلید خویش قرار بدهند، چگونگی وارد شدنش به امور حساس مختلف از دریچه قدرت و برخورد آمرانه و مقتدرانه او با مسائل مختلف است.[29]

پوتینیسم با وطن‌پرستی کورکورانه، غرب‌ستیزی و شعارهایی دربارهٔ بزرگی بی‌نظیر روسیه و دفاع از اصالت و هویت روسیه، با مردم روستایی و شهری‌های خرده‌پا ائتلافی سیاسی ایجاد کرده‌است. گروه‌های رانت‌خوار هم جزو پشتیبانان سیاسی پوتینیسم هستند. پوتینیسم برای خنثی‌کردن تهدید سیاسی روشنفکران و طبقه تحصیل‌کرده، آن‌ها را غرب‌زده جلوه می‌دهد.[30]

جستارهای وابسته

پانویس
  1. «BBCPersian.com». بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۰ آوریل ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۱۵ آوریل ۲۰۰۸.
  2. «Set Cookies». بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۱۲ مه ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۵ نوامبر ۲۰۰۷.
  3. رییس Øمهور روسیه وارد تهران شد - ايران - اخبار : ايران ديپلماسي :: IRAN DIPLOMACY ::
  4. «پشت پرده طلاق پوتین از همسرش / تصاویر». بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۱ فوریه ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۱۹ دسامبر ۲۰۱۹.
  5. «زندگینامه: ولادیمیر پوتین (۱۹۵۲-)». همشهری آن لاین. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۵ ژوئن ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۱۲ اوت ۲۰۰۸.
  6. http://aftab.ae/articles/politics/world/c1c1192701909_putin_p1.php%5Bپیوند+مرده%5D
  7. «دارایی‌های افسانه‌ای پوتین +فیلم». اقتصاد آنلاین. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۱۰-۲۰.
  8. «ثروت پوتین واقعاً چقدر است؟». ایسنا. ۲۰۱۸-۰۸-۲۰. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۱۰-۲۰.
  9. Guriev, Sergei; Tsyvinski, Aleh (2010). "Challenges Facing the Russian Economy after the Crisis". In Anders Åslund, Sergei Guriev, Andrew C. Kuchins. Russia After the Global Economic Crisis. Peterson Institute for International Economics; Centre for Strategic and International Studies; New Economic School. pp. 12–13. ISBN 978-0-88132-497-6.
  10. GDP of Russia from 1992 to 2007 بایگانی‌شده در ۲۰ مارس ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine صندوق بین‌المللی پول. Retrieved 12 May 2008
  11. Putin: Russia's Choice, (Routledge 2007), by Richard Sakwa, Chapter 9
  12. Fragile Empire: How Russia Fell In and Out of Love with Vladimir Putin, Yale University Press (2013), by Ben Judah, page 17
  13. Hale, Henry E.; Timothy J. Colton (8 September 2009). "Russians and the Putin-Medvedev "Tandemocracy": A Survey-Based Portrait of the 2007–08 Election Season" (PDF). The National Council for Eurasian and East European Research. Seattle, WA: University of Washington. Archived (PDF) from the original on 9 June 2012. Retrieved 15 March 2012.
  14. "Economic Slowdown Eases in Q3 – Business". The Moscow Times. Archived from the original on 1 March 2016. Retrieved 9 April 2016.
  15. "Russians' Average Monthly Salary Falls to $500 as Food Prices Skyrocket – News". The Moscow Times. Retrieved 9 April 2016.
  16. Thompson, Mark (26 January 2016). "Russia: One of 10 worst economies in 2015". CNN. Archived from the original on 22 April 2017. Retrieved 28 March 2017.
  17. "Russian economy in turmoil as Putin is battered by falling oil price and sanctions". Telegraph.co.uk. 25 January 2016. Archived from the original on 10 April 2016. Retrieved 9 April 2016.
  18. "Report for Selected Countries and Subjects". Imf.org. 14 September 2006. Archived from the original on 25 November 2012. Retrieved 9 December 2011.
  19. "Russia's economy under Vladimir Putin: achievements and failures". RIA Novosti. Archived from the original on 13 September 2013. Retrieved 22 June 2013.
  20. "Russians weigh Putin's protégé". Moscow. Associated Press. 3 May 2008. Archived from the original on 19 November 2012. Retrieved 29 December 2008.
  21. Putin's Economy – Eight Years On بایگانی‌شده در ۱۸ اکتبر ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine. Russia Profile, 15 August 2007. Retrieved 23 April 2008
  22. "Ежегодно объем потребительского кредитования в России удваивается". Bank.samaratoday.ru. Archived from the original on 21 October 2011. Retrieved 2 March 2010.
  23. "Основные Социально-Экономические Индикаторы Уровня Жизни Населения". Gks.ru. Archived from the original on 18 February 2012. Retrieved 2 March 2010.
  24. Iikka. Korhonen et al. The challenges of the Medvedev era بایگانی‌شده در ۲۰ مارس ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine. Bank of Finland's Institute for Economies in Transition, 24 June 2008.
  25. Crimea declares independence, seeks UN recognition بایگانی‌شده در ۱۹ مارس ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine RT
  26. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۲ مارس ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۱۸ مارس ۲۰۱۴.
  27. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۱۸ مارس ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۱۸ مارس ۲۰۱۴.
  28. Stephens، Bret (۲۰۱۸-۰۳-۱۶). «Opinion | The Rise of Euro-Putinism» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۱۲.
  29. «رواج پوتینیسم در سطح جهان». ایران آنلاین | اخبار ایران و جهان | Iran Online. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۱۲.
  30. «پوتینیسم». همشهری آنلاین. ۲۰۱۲-۰۱-۱۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۱۲.

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ولادیمیر پوتین موجود است.
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به ولادیمیر پوتین در ویکی‌گفتاورد موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.