لیندون بی. جانسون

لیندون بی. جانسون (به انگلیسی: Lyndon B. Johnson) (زادهٔ ۲۷ اوت ۱۹۰۸ – درگذشتهٔ ۲۲ ژانویه ۱۹۷۳) سی و ششمین رئیس‌جمهور آمریکا و سیاستمداری از حزب دموکرات بود.

لیندون بی. جانسون
سی‌وششمین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا
مشغول به کار
۲۲ نوامبر ۱۹۶۳ – ۲۰ ژانویه ۱۹۶۹
معاون رئیس‌جمهورهیوبرت هامفری
پس ازجان اف. کندی
پیش ازریچارد نیکسون
سی‌وهفتمین معاون رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا
مشغول به کار
۲۰ژانویه ۱۹۶۱ – ۲۲ نوامبر ۱۹۶۳
رئیس‌جمهورجان اف. کندی
پس ازریچارد نیکسون
پیش ازهیوبرت هامفری
سناتور ایالات متحده از
ایالت تگزاس
مشغول به کار
۳ژانویه ۱۹۴۹ – ۳ژانویه ۱۹۶۱
پس ازدبلیو. لی اودنیل
پیش ازویلیام ای. باکلی
رهبر اکثریت سنا
مشغول به کار
۳ ژانویه ۱۹۵۵ – ۳ ژانویه ۱۹۶۱
قائم‌مقامارل سی. کلمنتس
مایک منزفیلد
پس ازویلیام اف. نولند
پیش ازمایک منزفیلد
اطلاعات شخصی
زاده
لیندون بینز جانسون

۲۷ اوت ۱۹۰۸
استون‌وال، تگزاس، ایالات متحده آمریکا
درگذشته۲۲ ژانویهٔ ۱۹۷۳ (۶۴ سال)
استون‌وال، تگزاس، ایالات متحده آمریکا
ملیت ایالات متحده آمریکا
حزب سیاسیدموکرات
همسر(ان)لیدی برد جانسون
فرزندانلیندا، لوسی
اقامتگاهپارک تاریخی ملی لیندون بی. جانسون
محل تحصیلدانشگاه ایالتی تگزاس در سن مارکوس
پیشهسیاستمدار
تخصصمعلم
دینمریدان مسیح
امضا
خدمات نظامی
خدمت/شاخهنیروی دریایی ایالات متحده آمریکا
درجهستوان
جنگ‌ها/عملیات‌هاجنگ دوم جهانی

جانسون معاون جان اف کندی رئیس‌جمهور آمریکا بود که در پی قتل او در ۲۲ نوامبر ۱۹۶۳ در شهر دالاس ایالت تگزاس به مقام ریاست جمهوری رسید و پس از پایان دورهٔ ریاست جمهوری کندی در دور بعدی انتخابات مقابل بری گلدواتر با اختلاف بالا پیروز شد. جانسون در مقام ریاست جمهوری مورد حمایت قوی حزب دمکرات بود. او مسئول طراحی جامعه بزرگ بود که قوانینی را ایجاد کرد که جنبش حقوق مدنی، سخن پراکنی عمومی، مدیکر، مدیکید، حفاظت محیط زیست، کمک به آموزش و «جنگ با فقر» را در بر می‌گرفت. جانسون به دلیل شخصیت سلطه جوی خود و «شیوهٔ جانسونی» خود، مجبور کردن سیاستمداران قدرتمند به منظور پیشبرد قوانین معروف بود.

جانسون دخالت آمریکا در جنگ ویتنام را از ۱۶٬۰۰۰ سرباز/مستشار در ۱۹۶۳ به ۵۵۰٬۰۰۰ سرباز در ۱۹۶۸ رساند و تلفات آمریکا افزایش یافت و روند صلح متوقف شد. این مداخلات منجر به شکل‌گیری یک جنبش بزرگ ضد جنگ در دانشگاه‌ها و خارج از کشور شد. پس از ۱۹۶۵ در بیشتر شهرهای بزرگ شورش‌های تابستانی شکل گرفت و نرخ جنایت افزایش یافت. در ۱۹۶۸ پس از عملکرد ناموفق در انتخابات مقدماتی نیوهمپشر برای انتخاب مجدد تلاشی نکرد. مورخین دورهٔ او را اوج لیبرالیسم در آمریکا پس از نیودیل می‌دانند.

او دانش‌آموخته دانشگاه ایالتی تگزاس است.[1]

سرگذشت سیاسی
با خانواده ۱۹۶۸

جانسون پس از کسب افتخاراتی چند در زمینه دفاع از کشور آمریکا در برابر دشمنان این کشور و ارتقا در مجلس سنای آمریکا در سال ۱۹۶۰ تلاش برای دریافت عنوان نامزدی دموکرات‌ها را برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری همین سال، آغاز کرد. هنگامی که از جان اف کندی در این مبارزه شکست خورد، بسیاری از دوستان نزدیک خود را پس از پذیرش پست معاونت در کابینه کندی به تعجب و شگفتی واداشت.

با محمدرضا پهلوی و فرح پهلوی

زمانی که کندی در دالاس مورد سوءقصد قرار گرفت، جانسون در اتومبیلی دیگر در کاروان ریاست جمهوری شاهد اصابت گلوله به وی بود. جانسون پس از مرگ کندی در هواپیمای جت مخصوص رئیس‌جمهور در فرودگاه دالاس سوگند ریاست جمهوری ادا کرد.

۵ ماه قبل از مرگ

در دوران زمامداری جانسون مجلس سنای آمریکا قوانین متعددی را در زمینه حقوق مدنی، آموزشی و رفاهی به تصویب رساند. سنا همچنین تلاشی را برای مبارزه با فقر که جانسون از آن با عنوان «جنگ علیه فقر» یاد کرد، در دستور کار قرار داد. لیندون جانسون در سال ۱۹۶۴ به عنوان نامزد دموکرات‌ها در انتخابات شرکت کرد و گوی سبقت را از «بری گلدواتر» رقیب اصلی‌اش ربود. تراژدی جنگ جنوب شرق آسیا و شورش‌های خیابانی در داخل از جمله وقایع مهم تاریخی دو سال پایانی دوران تصدی جانسون هستند. لیندون جانسون در ۲۲ ژانویه ۱۹۷۳ در سن ۶۴ سالگی درگذشت.

مرگ

جانسون در ۱۲ ژانویه ۱۹۷۳ یک مصاحبه تلویزیونی یک ساعته با روزنامه‌نگار والتر کرونکایت را در مزرعه خود ضبط کرد که در آن دربارهٔ میراث خود، به ویژه در مورد جنبش حقوق مدنی، بحث کرد. او در آن زمان هنوز به شدت سیگار می‌کشید.[2]و به کرونکایت گفت که قلب او بهتر است «سیگار بکشد تا عصبی باشد».[3] ده روز بعد، تقریباً در ساعت ۳:۳۹ بعد از ظهر به وقت مرکزی در ۲۲ ژانویه ۱۹۷۳، جانسون در اتاق خواب خود دچار حمله قلبی شدیدی شد. وی موفق شد با مأموران سرویس مخفی موجود در مزرعه تماس بگیرد و آنها متوجه شدند هنوز گیرنده تلفن را در دست دارد، بیهوش است و نفس نمی‌کشد. جانسون در یکی از هواپیماهای خود به سان آنتونیو منتقل شد و به مرکز پزشکی ارتش بروک منتقل شد، جایی که دکتر جورج مک گراناهان متخصص قلب و عروق ارتش اعلام کرد وی در بدو ورود کشته شده‌است. او ۶۴ ساله بود. اندکی پس از مرگ جانسون، دبیر مطبوعاتی او تام جانسون با شماره تلفن اتاق خبر در CBS تماس گرفت.[4] کرونکایت در آن زمان با فاکس نیوز روی آنتن بود و گزارشی از ویتنام در حال پخش بود. این تماس به کرونکایت منتقل شد و در حالی که جانسون اطلاعاتی را که مدیر گزارش را قطع کرده بود برای انتقال به میز خبر ارسال کرد. کرونکایت که هنوز در حال تماس تلفنی بود، جانسون را در تماس نگه داشت در حالی که هر اطلاعات مربوطه را در دسترس داشت، سپس آن را برای بینندگان خود تکرار کرد.[5] مرگ جانسون دو روز پس از دومین مراسم تحلیف ریچارد نیکسون رخ داد که پیروزی چشمگیر نیکسون در انتخابات ۱۹۷۲ را به همراه داشت.[6]

نگارخانه

منابع
  1. «History: College of Education: Texas State University». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۹ مه ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۴ آوریل ۲۰۱۰.
  2. https://en.wikipedia.org/wiki/Lyndon_B._Johnson#cite_note-282
  3. https://en.wikipedia.org/wiki/Lyndon_B._Johnson#cite_note-282
  4. https://en.wikipedia.org/wiki/Lyndon_B._Johnson#cite_note-282
  5. https://en.wikipedia.org/wiki/Lyndon_B._Johnson#cite_note-282
  6. https://en.wikipedia.org/wiki/Lyndon_B._Johnson#cite_note-282

جستارهای وابسته

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ لیندون بی. جانسون موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.