زکری تیلور

زکری تیلور (به انگلیسی: Zachary Taylor) (زاده ۲۴ نوامبر ۱۷۸۴ – درگذشته ۹ ژوئیه ۱۸۵۰) دوازدهمین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا از حزب ویگ بود. زکری تیلور بین سال‌های ۱۸۴۹ تا ۱۸۵۰ میلادی ریاست جمهوری آمریکا را بر عهده داشت.[1][پانویس 1]

زکری تیلور
داگرئوتایپ زکری تیلور
دوازدهمینرئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا
مشغول به کار
۴ مارس ۱۸۴۹ – ۹ ژوئیه ۱۸۵۰
معاون رئیس‌جمهورمیلارد فیلمور
پس ازجیمز ناکس پولک
پیش ازمیلارد فیلمور
اطلاعات شخصی
زاده۲۴ نوامبر ۱۷۸۴
باربورزویل، ویرجینیا
درگذشته۹ ژوئیهٔ ۱۸۵۰ (۶۵ سال)
واشینگتن، دی.سی.
آرامگاهZachary Taylor National Cemetery,
لوییویل، کنتاکی
حزب سیاسیحزب ویگ
همسر(ان)مارگارت اسمیت تیلور (ا. ۱۸۱۰–۱۸۵۰)
فرزندان۶, شامل: سارا ناکس، مری الیزابت، و ریچارد اسکات، آن مک کال، اوکتاویا پانیل، مری اسمیت
دینکلیسای اسقفی
امضا
خدمات نظامی
وفاداری ایالات متحده آمریکا
خدمت/شاخه نیروی زمینی ایالات متحده آمریکا
سال‌های خدمت۱۸۰۸–۱۸۴۹
درجهسرلشکر
فرماندهArmy of Occupation
جنگ‌ها/عملیات‌هاجنگ ۱۸۱۲
• Siege of Fort Harrison
جنگ شاهین سیاه
Second Seminole War
• Battle of Lake Okeechobee
جنگ آمریکا و مکزیک
• Battle of Palo Alto
• Battle of Resaca de la Palma
• Battle of Monterrey
• Battle of Buena Vista

زندگی‌نامه

شمالی‌ها و جنوبی‌ها بر سر آزاد بودن برده داری در سرزمین‌هایی که از مکزیک گرفته شده بود اختلاف نظر شدیدی داشتند، به طوری که حتی برخی از جنوبی‌ها، تهدید کردند که از ایالات متحده جدا می‌شوند. موضع زکری تیلور در این زمینه مشخص و محکم بود، تیلور مصمم بود تا اتحاد بین ایالات را حفظ کند و در راه نیل به چنین هدفی توسل به نیروی نظامی را به مصالحه ترجیح می‌داد.[2]

پیش از ریاست جمهوری

زکری تیلور سال ۱۷۸۴ در ویرجینیا متولد شد خانواده اش زمانیکه زاکاری نوزاد بود به کنتاکی رفتند و او در یک مزرعه بزرگ شد. زکری تحصیلات دانشگاهی نداشت و به عنوان افسر در ارتش خدمت می‌کرد. تیلور مدافع برده داری یا تجزیه طلبی جنوبی‌ها نبود، چهل سال کار در ارتش از او ملی‌گرایی قدرتمند و مصمم ساخته بود. او بیش از ربع قرن در جبهه نبرد با سرخپوستها خدمت کرد و در جنگ با مکزیک توانست در جبهه‌های منتری و بوئنا ویستا به پیروزی‌های قابل توجهی دست یابد. تیلور خصوصیاتی داشت که در آن زمان سرمایه‌ای سیاسی به حساب می‌آمدند، سابقه خدمت طولانی در ارتش او را محبوب شمالی‌ها کرده بود، همچنین تیلور برده داری بود که ۱۰۰ برده در تملک داشت و این مسئله رای جنوبی‌ها را جذب می‌کرد. ویگ‌ها، تیلور را به عنوان نامزد حزب برای انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۸۴۸ معرفی کردند. لوییس کاس نامزد دموکراتها بود و بر این موضع بود که باید به ساکنان هر منطقه‌ای اجازه می‌داد که خود در مورد برده داری تصمیم بگیرند. تیلور در انتخابات، لوییس کاس را شکست داد و به عنوان دوازدهمین رئیس‌جمهوری آمریکا انتخاب شد. در آن زمان ایالات متحده ۲۳ میلیون و ۱۹۱ هزار و ۸۷۶ نفر جمعیت داشت.[1]

مناقشات بر سر برده داری
پرتره‌ای رسمی از زاکاری تیلور در کاخ سفید

زکری تیلور نامزد حزب ویگ بود اما تمایلی نداشت که آلت دست رهبران ویگ در کنگره قرار گیرد. او در موارد بسیاری فراحزبی تصمیم می‌گرفت. در آن زمان رسم بود وقتی قانون اساسی ایالتی یا قوانین ایالتی نوشته می‌شد، مردم می‌توانستند در مورد مسئله برده داری نیز تصمیم بگیرند. زکری تیلور برای آنکه به مناقشات بر سر برده داری در مناطق جدید پایان دهد، از ساکنان نیومکزیکو و کالیفرنیا خواست تا قانون ایالتی خود را تدوین کرده و رسماً برای تشکیل ایالت در این دو منطقه درخواست کنند.

جنوبی‌ها از این مسئله خشمگین شدند زیرا احتمال آنکه این دو ایالت در قوانین خود اجازه برده داری را بدهند بسیار کم بود. از سوی دیگر اعضای کنگره نگران بودند، زیرا احساس می‌کردند رئیس‌جمهوری امتیاز سیاست‌گذاری آنها را غصب کرده‌است. همچنین در راه حل پرزیدنت تیلور چند مسئله جانبی مهم در نظر گرفته نشده بود: نارضایتی شمالی‌ها از فعالیت بازار برده داران در پایتخت و دیگر تقاضای جنوبی‌ها برای در نظر گرفتن قوانین سختگیرانه تری در مورد برده‌های فراری.

ماه فوریه سال ۱۸۵۰، زکری تیلور گردهمایی را با حضور رهبران جنوبی‌ها که تهدید به جدا شدن گرفته بودند برگزار کرد. در این گردهمایی تیلور گفت برای اعمال قانون اگر لازم باشد رهبری ارتش را برعهده خواهد گرفت. او گفت بدون کمترین اکراهی همان‌طور که جاسوس‌ها و فراری‌های جنگ مکزیک را اعدام کرد- افرادی را که در شورش علیه تمامیت ایالات متحده شرکت کنند، به دار می‌آویزد.

پس از این بود که سیر وقایع به صورت غیرمنتظره‌ای تغییر کرد. پرزیدنت تیلور پس از شرکت در مراسم روز چهارم ژوئیه، جشن استقلال آمریکا، بیمار شد و پنج روز بعد در واشینگتن دی سی درگذشت.

پس از مرگ زکری تیلور، طرفداران مصالحه پیروز شدند و جنگی که تایلور آمادگی مواجهه با آن را داشت ۱۱ سال بعد از مرگ تیلور آغاز شد. در این جنگ ریچارد، تنها پسر تیلور به عنوان ژنرال ارتش کنفدراسیون حضور داشت.[1]

توضیحات
  1. این دوران همزمان است با ۱۲۲۷ تا ۱۲۲۹ خورشیدی و نخستین سال‌های سلطنت ناصر الدین شاه قاجار در ایران

منابع
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ زکری تیلور موجود است.
  1. «زاکاری تایلور». voanews.com. دریافت‌شده در ۳ مه ۲۰۱۲. مقدار |پیوند بایگانی= نادرست است: timestamp (کمک)
  2. «زاکاری تایلور». voanews.com. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ آوریل ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۳ مه ۲۰۱۲.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.