بری گلدواتر

بری موریس گلدواتر (به انگلیسی: Barry Morris Goldwater) (ژانویه ۲، ۱۹۰۹[1] – مه ۲۹، ۱۹۹۸) بیزنس من و پنج دوره سناتور ایالات متحده از آریزونا و کاندیدای ریاست جمهوری در انتخابات ۱۹۶۴ بود. او که در نیمه اول دهه ۱۹۶۰ چهره‌ای سخنور و کاریزماتیک بود به «آقای محافظه کار» مشهور بود.

بری گلدواتر
سناتور ایالات متحده از آریزونا
مشغول به کار ۳ ژانویه ۱۹۶۹ – ۳ ژانویه ۱۹۸۷
پس از	کارل هیدن
پیش از	جان مک کین
مشغول به کار ۳ ژانویه ۱۹۵۳ – ۳ ژانویه ۱۹۶۵
اطلاعات شخصی
زاده	بری موریس گلدواتر ۲ ژانویهٔ ۱۹۰۹ فینیکس, Arizona Territory, ایالات متحده
درگذشته	۲۹ مهٔ ۱۹۹۸ (۸۹ سال) پردایز ولی, آریزونا, ایالات متحده
آرامگاه	کلیسای عروج مسیح پرادایس ولی، آریزونا
حزب سیاسی	جمهوریخواه
همسر(ان)	ماگارت جانسن (۱۹۳۴–۱۹۸۵) سوزان وکسلر (۱۹۹۲–۱۹۹۸)
فرزندان	جوآن بری گلدواتر، جونیر مایکل مارگارت (پگی)
محل تحصیل	دانشگاه آریزونا
تخصص	بیزنس من, سیاستمدار
دین	اسقفی
خدمات نظامی
خدمت/شاخه	نیروی هوایی ارتش ایالات متحده Arizona Air National Guard United States Air Force Reserve
سال‌های خدمت	1941–1945 (USAAF) 1945–1952 (ANG) 1952–1967 (USAFR)
درجه	Lieutenant Colonel (USAAF) سرگرد (ANG) (Major General (USAFR)
جنگ‌ها/عملیات‌ها	جنگ بین‌الملل دوم جنگ کره

گلدواتر سیاستمداریست که بیش از همه به دلیل کلید زدن تجدید حیات جنبش سیاسی محافظه کاری آمریکا در دهه ۱۹۶۰ شناخته می‌شود. همچنین او اثری مهم بر جنبش لیبرترین داشت.[2]

او میراث نیو دیل را رد می‌کرد و از طریق ائتلاف محافظه کار برای شکست دادن ائتلاف نیو دیل تلاش می‌کرد. او یک هیئت بزرگ محافظه کار را برای بردن رقابتهای مقدماتی کاندیداتوری جمهوریخواه در انتخابات ریاست جمهوری بسیج کرد. پلتفرم دست راستی گلدواتر نهایتاً موفق یه جلب حمایت رای دهندگان نشدe[3] و او انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۹۶۴ را با یکی از بزرگترین اختلافها در تاریخ به رئیس‌جمهور وقت، لیندون جانسون باخت که بسیاری از کاندیداهای جمهوریخواه را هم به زیر کشید. کارزار جانسون و دیگر منتقدان او را واکنشی تصویر می‌کرد، گرچه هوادارانش حملات او به اتحاد شوروی، اتحادیه‌های کارگری و دولت رفاه را می‌ستودند. شکست او به جانسون و دمکراتهای کنگره اجازه داد برنامه‌های جامعه بزرگ را تصویب کنند، ولی شکست بسیاری از جمهوریخوان مسن در ۱۹۶۴ راه را برای بسیج شدن نسل جدیدی از محافظه کاران آمریکایی باز کرد. پس از ۱۹۶۴، خیلی کمتر به عنوان رهبری ملی فعال بود؛ هوادارانش عمدتاً حول رونالد ریگان گرد آمدند که در ۱۹۶۷ فرماندار کالیفرنیا و در ۱۹۸۱ چهلمین رئیس‌جمهوری آمریکا شد.

گلدواتر در ۱۹۶۹ به سنا برگشت، و تجربه نظامی خود را بهمراه آورد. بزرگترین موفقیت او تصویب لایحه گلدواتر-نیکولز بود که موجب تجدید ساختار سطوح بالای پنتاگون شد. در ۱۹۷۴، او به عنوان یکی از دولتمردان پیش کسوت حزب، موفق شد پرزیدنت ریچارد نیکسون را در پی رسوایی واتر گیت وادار به استعفا کند. تا دهه ۱۹۸۰ نفوذ فزاینده راست مسیحی بر حزب جمهوریخواه چنان با دیدگاههای گلدواتر در تعارض قرار گرفت که او مخالف راسخ راست مذهبی در مسائلی نظیر سقط جنین، حقوق همجنسگرایان و نقش دین در حیات عمومی شد.