مداخله نظامی روسیه در اوکراین

مداخله نظامی روسیه در اوکراین پس از انقلاب ۲۰۱۴ میلادی اوکراین و برکناری رئیس‌جمهور، ویکتور یانوکویچ رخ داد. این مداخله نظامی در شبه‌جزیره کریمه در جنوب شرقی اوکراین واقع در کناره دریای سیاه و سپس در مناطق شرقی اوکراین رخ داد.

جنگ روسیه و اکراین

             مناطق تحت مداخله روسیه
             مناطق تحت مداخله اوکراین
(آخرین به‌روزرسانی: ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۴)
تاریخ۲۰ فوریه ۲۰۱۴ تا کنون
(۷ سال، ۳ ماه، ۱ هفته و ۵ روز)
مکان اوکراین:

 روسیه:

دریای سیاه (دریای آزوف)[4]
نتیجه

تا کنون:

  • نیروهای ناشناس روسیه، کریمه را اشغال کرده،[5][6][7] و حضور نظامی خود در چنگگر در استان خرسون تقویت کردند.[8][9](که در ۹ دسامبر ۲۰۱۴ این استان از دست نیروهای روسیه آزاد شد.)[10]
  • تقویت نیروهای روسیه در مرز اوکراین[11][12]
  • ناتو گسترش عملیات نظامی روسیه در اوکراین را محکوم،[13] و از نیروهای نظامی در غرب کشور حمایت کرد.[14]
  • آمریکا،[1] و اوکراین[15] روسیه را به ایجاد ناآرامی در شرق و جنوب اوکراین متهم کردند.
  • روسیه در جنگ دنباس شرکت کرد.[16]
  • تحریم اقتصادی روسیه، منجر به بحران مالی روسیه (۲۰۱۴-۲۰۱۶) شد.[17][18][19][20]
تغییرات
قلمرو
طرفین درگیر

 روسیه

In Crimea:
 جمهوری کریمه
 سواستوپول
In Donbass:
 جمهوری خلق دونتسک
 جمهوری خلق لوهانسک

اوکراین[21]

حمایت از طریق:
 ناتو[22]
(نیروها، رزمایش و کمک‌های جهانی)

ایالات متحده آمریکا
فرماندهان و رهبران
ولادیمیر پوتین
سرگئی شویگو
والری گراسیموف
Igor Korobov
Aleksandr Vitko
Denis Berezovsky
Alexander Lentsov[23]
In Crimea:
Sergey Aksyonov
In Donbass:
Alexander Zakharchenko
Valery Bolotov
(May-Aug 2014)
Igor Plotnitsky
(2014–17)
Leonid Pasechnik
(since 2017)

اولکساندر تورچینوف
(فوریه تا ژوئن ۲۰۱۴)
پترو پروشنکو
(از ژوئن ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۹)
Stepan Poltorak
Mykhailo Kutsyn
{پرچمک|اکراین} ولودیمیر زلنسکی (از ۲۰۱۹ تاکنون)

Serhiy Hayduk
واحدهای درگیر

نیروهای مسلح فدراسیون روسیه:

اداره اصلی اطلاعات (روسیه) (GRU)[31]

  • 22nd Spetsnaz Brigade[24][32]
  • 45th Guards Independent Reconnaissance Brigade[33]

نیروهای مسلح اوکراین:

  • نیروی زمینی اوکراین
    • Territorial defence battalion of Ukraine
  • نیروی ضربت هوایی اوکراین
  • نیروی هوایی اوکراین
  • نیروی دریایی اوکراین

وزارت امور خارجه اوکراین:

  • گارد ملی اوکراین
    • گردان آتزوف
    • گردان دنباس
  • Special Tasks Patrol Police (Ukraine)
    • Dnipro Battalion
    • Kharkiv Police Battalion

خدمات گارد مرزی اوکراین

  • Noman Çelebicihan Battalion

اداره خدمات امنیت اوکراین

  • SBU Alpha Group
قوا
نیروی نظامی کریمه:
۲۵,۰۰۰–۳۰,۰۰۰[34][35]
ناوگان دریای سیاه:
۱۱,۰۰۰ (شامل نیروی دریایی)
۳۰ + کشتی جنگی
(شامل زیردریایی بی-۸۷۱)
۴ اسکادران هواپیمای جنگی
(هرکدام ۱۸ هواپیما)
نیروی پشتیبانی: ۱۶,۰۰۰[36][37][38][39]–۴۲,۰۰۰[40]
در دنباس:
۷,۵۰۰+ پیاده‌نظام روس
[41][42][43]		 نیروهای مسلح اوکراین: بیش از ۲۳۲,۰۰۰
تلفات
۴۰۰ تا ۵۰۰ نظامی روس بر اساس وزارت امور خارجه ایالات متحده آمریکا)[44]
۱۲ نفر اسیر شده[45]
تعداد نامشخصی از جدایی‌طلبان دنباس و ۱ نفر از نیروهای اوکراینی طرفدار روسیه کشته شدند.[46]		 ۲,۴۲۳ کشته [47]
۶,۸۲۰ زخمی،[48]
۳۷۸ مفقودلاثر،[49]
۲,۷۶۸ اسیر شده[50][51][52]
بیش از ۸۰۰۰ کشته از هر دو طرف[53]
(شامل ۳۰۴ غیر نظامی خارجی)[54][55][56][57]

مداخله در کریمه
نوشتار‌های اصلی: بحران کریمه (۲۰۱۴)، همه‌پرسی کریمه (۲۰۱۴) و الحاق کریمه به فدراسیون روسیه

نیروهای روسی در آغاز به شکل سربازان نقابدار و مسلح، ساختمان‌های دولتی و پایگاه‌های نظامی فرودگاههای این شبه‌جزیره را تصرف کردند. سپس ۷ هزار نیروی نظامی وارد این شبه‌جزیره شده و عملاً کنترل آن منطقه را بدست گرفتند. فردای آن روز، تعداد نیروهای روسی به ۱۵ هزار نفر افزایش یافت. مقامات روسی دلیل این مداخله نظامی را، حفظ حقوق شهروندان روس‌تبار و روس‌زبان شرق اوکراین، بیان کردند. سرانجام در ۱۶ مارس ۲۰۱۴ همه‌پرسی وضعیت کریمه توسط دولت شبه‌جزیره کریمه از مردم کریمه برای پیوستن به روسیه برگزار شد. ۸۱ درصد واجدان شرایط در این انتخابات شرکت کردند و ۹۶٫۷۷٪ به پیوستن این شبه‌جزیره به روسیه رأی مثبت دادند.[58] ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه در روز ۱۸ مارس ۲۰۱۴ رسماً سند الحاق کریمه به روسیه را امضا کرد[59] و کریمه را جزء جدایی ناپذیر روسیه خواند.[60]

برخی از کشورها از جمله ایالات متحده آمریکا، این واقعه را اشغال نظامی کریمه توسط روسیه نامیدند.[61]

مداخله در شرق اوکراین
نوشتار اصلی: جنگ در دونباس

آغاز

پس از برکناری ویکتور یانکوویچ از ریاست جمهوری اوکراین در فوریه ۲۰۱۴ و فرادستی نیروهای هوادار غرب در دولت کی‌یف، اهالی روس‌تبار بخش‌هایی از شرق اوکراین مبتنی بر بدبینی تاریخی‌شان به جهت‌گیری‌های سیاسی در غرب اوکراین و نیروهایی که در کی‌یف قدرت را به دست گرفته‌اند و نیز بر بستر برخی اشتباهات دولت جدید، با آن از در ستیز و مخالفت درآمدند.[62]

در این میان روسیه که کنش‌های سیاسی در اوکراین را تلاشی دیگر برای تشدید محاصره خود و حضور سیاسی و نظامی غرب در پشت مرزهای خود تلقی می‌کرد با حمایت از مخالفت‌ها در شرق اوکراین و تشدید ستیز میان اهالی منطقه و دولت کی‌یف درصدد حفظ منافع ژئواستراتژیک و ژئواکونومیک خود تا حد ممکن است. این رویکرد روسیه در همان روزهای اول پس از برکناری یانکوویچ و با تصرف بحث‌انگیز شبه‌جزیره کریمه نمودی بارز یافت.

گرچه نیروهای حاکم در کی‌یف قول‌هایی مبنی بر تغییر قانون اساسی و اعطای اختیارات بیشتر به مناطق، به ویژه شرق کشور را داده بودند، ولی این قول نه برای جدایی‌طلبان و نه برای روسیه حامی آنها کافی نبود. به خصوص که دولت مرکزی، شبه‌نظامیان مسلح در شرق اوکراین را «تروریست» می‌خواند، خواست‌های آنها و دولت روسیه را «باج‌گیری» دانسته و حل مسئله را از طریق نظامی دنبال می‌کرد.[62]

در کنار مقابله نظامی با شبه‌نظامیان شرق روسیه، در کی‌یف این امید وجود داشته که تحریم‌های اعمال‌شده از سوی کشورهای غربی علیه روسیه، اثر کند و کرملین با قطع حمایت از شبه‌نظامیان طرح‌ها و قول‌های دولت مرکزی اوکراین را بپذیرد.

با بدست آمدن برخی موفقیت‌های نظامی دولت در شرق، عرصه بر شبه‌نظامیان شرق اوکراین روز به روز تنگ‌تر شد، اما هیچ‌یک از دو طرف، اراده‌ای برای برای پایان درگیری‌ها نشان ندادند. محاسبه شبه‌نظامیان در ادامه درگیری عمدتاً بر این مبنا استوار بود که زمان به ضرر دولت مرکزی اوکراین عمل می‌کند. وضع اقتصادی شبه ورشکسته این دولت و اختلافات درونی آن، تلفات بالای ارتش ناآماده و کم‌تجهیزات، خستگی ناشی از ادامه جنگ در میان اهالی بخش‌های دیگر اوکراین که در مناطق مختلف کشور، با تظاهرات، اعتراض خود به ادامه جنگ را نشان می‌دهند از جمله فاکتورهای محاسبه شبه‌نظامیان و روسیه بودند. امید به مداخله مستقیم نظامی روسیه نیز در بدترین حالت نیز در این محاسبه نقش بازی کرد اما این موضوع به دلیل هزینه بسیار سنگین نظامی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی آن بسیار دور از ذهن بود.[62]

تأثیر منفی این عوامل بر اقتصاد و وضعیت اجتماعی اوکراین مشهود بود. اما در نتیجه کمک‌ها و حمایت‌های غرب، شتاب و شدت این تأثیرات آن گونه نبود که شبه‌نظامیان و روسیه امید داشتند و وضعیت خود این شبه‌نظامیان در قیاس با قوای دولت مرکزی نامساعدتر شد. هر چند که اعزام نیرو و تجهیزات از سوی روسیه و امید به دخالت مستقیم این کشور تا حدودی، قدرت محدود ادامه درگیری‌ها و عدم تسلیم کامل تا اطلاع ثانوی را به آنها می‌داد.

برخلاف دخالت نظامی در کریمه، اکثریت مردم روسیه در نظرسنجی‌ها دخالت نظامی در اوکراین را نفی کردند. تأثیر تجربه جنگ شوروی در افغانستان و آمریکا در عراق بر افکار عمومی باعث پرهیز از با تکرار تجربه‌ای مشابه در اوکراین شده بود. رسانه‌ها و محافل رسمی روسیه وضعیت اوکراین را ناشی از «دخالت غرب در این کشور» و حمایت از «نیروهای ملی‌گرا افراطی و فاشیستی» و «سرنگونی توأم با خشونت دولت قانونی» این کشور معرفی می‌کردند. اما دخالت نظامی روسیه در اوکراین، خود این کسور را بیش از پیش در مظان اتهام می‌نشاند و این گونه مانورهای تبلیغاتی را بی‌اثر می‌کند.[62]

صرف‌نظر از این که این گونه اشغال‌گری بدون واکنش کشورهای غربی حامی دولت مرکزی اوکراین باقی نمی‌ماند، از لحاظ اقتصادی هم در توان روسیه نیست که وضعیت زندگی مردم نواحی اشغال‌شده را به سرعت بهبود ببخشد و روند مشابه‌ای از خدمات رسانی به آنها را مثل کریمه به اجرا بگذارد. این نیز هست که مناطق شرقی اوکراین بر خلاف کریمه، همگنی جمعیتی ندارند و لزوماً ساکنان همه بخش‌های مجاور، روس‌تبار نیستند. همه روس‌تبارها هم لزوماً خواهان جدایی از اوکراین نیستند. امری که مسئله استقرار نیروی روسیه در این نواحی را دشوار می‌کند و حتی می‌تواند وضعیتی شبه جنگ داخلی در همان مناطق شرقی ایجاد کند.

فضای ضد روسی در بخش‌های غیرشرقی اوکراین به شدت بالاست. اقدام نظامی مستقیم روسیه در اوکراین بر این آتش خواهد افزود که می‌تواند تنش و تشنجی مداوم در مرزهای جدید روسیه با اوکراین را در پی داشته باشد.[62]

گرایش به راه‌حل سیاسی

افزایش تلاش‌های دیپلماتیک در اروپا برای حل بحران و افزایش تماس‌ها و دیدارها میان مقام‌های روسیه و اوکراین نشانگر آن است که هر دو طرف پیروزی واقعی و کاملی برای خود در این بحران متصور نیستند و بیش از همه یافتن راه‌حل سیاسی که مبتنی بر خواست‌های متعادل‌شده طرفین باشد مد نظر است.

گزینه روسیه برای تحقق این امر ایجاد یک حکومت فدرال در این کشور است. زیرا در یک اوکراین فدرال دولت مرکزی نسبتاً ضعیف در جهت‌گیری‌های خارجی‌اش به نظر موافق مناطق فدرال (از جمله مردم نواحی شرق کشور) وابسته است و روسیه را راضی کند که پیوند تنگاتنگ میان کی‌یف و غرب (به خصوص از دید نظامی) عملی نشود. این راه‌حل شاید اوکراین را در پیوندهای مستقیم سیاسی و اقتصادی با غرب قرار دهد، اما در عین حال به پیوندهای تاریخی، فرهنگی و اقتصادی شرق اوکراین با روسیه هم توجه می‌کند و به لحاظ نظامی، مانند آنچه برای فنلاند پس از جنگ جهانی دوم ترسیم شد، موقعیتی خنثی و حائل را برای اوکراین رقم خواهد زد.[62]

اما روسیه به هیچ‌یک از این راه حل‌ها توجهی نکرده و بدون در نظر گرفتن عواقب بعدی، به افزایش درگیری‌ها در شرق اوکراین دامن زد. از زمان شروع درگیری‌ها در آوریل ۲۰۱۴ تا ماه آگوست، بین ۳۰۰۰ تا ۴۰۰۰ داوطلب روس به همراه جدایی طلبان شرق اوکراین پیوستند. یکی از روش‌های دیگر روسیه در جهت همسو کردن مردم، استفاده از حافظه تاریخی آنها و دادن لقب‌هایی چون فاشیست و نازی به مبارزه با مخالفانش از جمله رهبران امروز اوکراین است.[63] تا اوت ۲۰۱۴ این جنگ باعث آوارگی یک میلیون، بی خانمانی ۲۶۰ هزار و مرگ ۲۶۰۰ نفر شد.[64] در ادامه، ناتو یک نیروی واکنش سریع چند هزار نفری را برای حمایت از اعضای آن در اروپای شرقی تشکیل داد.[65]

گرایش به ناتو

با ادامه یافتن این وضعیت در ۲۳ دسامبر ۲۰۱۴ پارلمان اوکراین رای به پیوستن این کشور به ناتو داد.[66]

تبادل زندانی

در اواخر دسامبر ۲۰۱۷، بزرگترین تبادل زندانیان میان دولت و شورشیان در پست بازرسی مایورسک واقع در منطقه دونتسک انجام شد. این تبادل با میانجی‌گری ولادیمیر پوتین و رئیس کلیسای ارتدکس روسی انجام شد. در این تبادل، بیش از ۲۶۰ نفر را به مناطق تحت کنترل شورشیان داده و در عوض ۷۴ زندانی از سوی شورشیان مناطق دونتسک و لوهانسک به دولت تحویل داده شدند. هیچیک از شهروندان روسیه زندانی در اوکراین و هیچیک از شهروندان اوکراینی زندانی در روسیه هستند جزء افراد مبادله شده نبودند.[67]

واکنش دیگر کشورها

نقض حقوق بشر

یهود ستیزی

از آغاز درگیری‌ها در شرق اوکراین، احساسات ضد یهودی در شرق این کشور بالا گرفته است. گفته می‌شود به این نگرش با پخش اعلامیه‌هایی از طرف جمهوری خلق دونتسک (وابسته به دولت روسیه) دامن زده می‌شود.[69]

گزارش سازمان ملل

در سپتامبر ۲۰۱۷، سازمان ملل متحد در گزارشی، روسیه را به نقض حقوق بشر در کریمه متهم کرد. از جمله این موارد بازداشت‌های خودسرانه، شکنجه، مفقودشدن‌های اجباری، بدرفتاری و حداقل یک مورد اعدام فراقضایی در این منطقه هستند. از دیگر موارد، جابجایی غیرقانونی صدها زندانی از کریمه به زندان‌های روسیه، اجبار کارمندان دولتی کریمه به انتخاب بین حفظ شغل یا شهروندی اوکراین، جایگزین‌سازی قوانین اوکراین با قوانین روسیه، حذف تقریباً کامل زبان اوکراینی از نظام آموزشی روسیه، و آزار تاتارهای کریمه (۱۲ درصد جمعیت کریمه) هستند.[70]

جستارهای وابسته

پانویس
  1. Office of the Spokesperson (13 April 2014). "Evidence of Russian Support for Destabilization of Ukraine". Washington, D.C.: U.S. Department of State. Retrieved 14 April 2014.
  2. Russian Military Forces Come Into Chonhar Village, Kherson Region. Ukrainian News, 8 March 2014
  3. "US: Photos show Russia fired into Ukraine – Videos – CBS News". cbsnews.com. 28 July 2014. Retrieved 14 September 2014.
  4. "Eight border guards rescued, two missing after shelling in Sea of Azov". Kiev Post. 1 September 2014. Archived from the original on 1 September 2014. Retrieved 29 December 2014.
  5. "Putin admits Russian forces were deployed to Crimea", Reuters, 17 April 2014, archived from the original on 19 April 2014, We had to take unavoidable steps so that events did not develop as they are currently developing in southeast Ukraine. ... Of course our troops stood behind Crimea's self-defence forces.
  6. Alison Smale (3 March 2014). "Ukraine puts troops on high alert, threatening war". The New York Times. Reuters. Retrieved 11 January 2015.
  7. Willis Raburu (17 April 2014). "Putin admits unmarked soldiers in Ukraine were Russian; optimistic about Geneva talks". PBS. Retrieved 30 December 2014.
  8. Дороги в Крым перекрыли блокпостами, которые охраняет Беркут и вооруженные люди в камуфляже [Roads in Crimea are blocked by checkpoints protecting Berkut and armed men in camouflage]. Gazeta.ua (به روسی). 27 February 2014. Retrieved 14 October 2014.
  9. Paul Sonne (28 February 2014). "Crimea Checkpoints Raise Secession Fears". The Wall Street Journal. Retrieved 17 April 2014.
  10. Chonhar Peninsula fully under Ukraine's control, Interfax-Ukraine (27 December 2014)
    (اوکراینی) Ukrainian military released Chonhar in Kherson oblast, korrespondent.net (26 December 2014)
  11. "Vladimir Putin cools Ukraine tensions as U.S. talks sanctions". CBC News. CBC. 4 March 2014. Retrieved 30 December 2014.
  12. Steven Lee Myers; Alison Smale (13 March 2014). "Russian Troops Mass at Border With Ukraine". The New York Times. Retrieved 14 March 2014.
  13. Tim Shipman (20 March 2014). "Ukraine to hold joint military exercises with U.S. and Britain after announcing troop withdrawal from Crimea". London: Dailymail.co.uk. Retrieved 20 April 2014.
  14. Juergen Baetz; John-Thor Dahlburg (16 April 2014). "NATO increases military moves to counter Russia". The Star (Canada). Brussels. Associated Press. Archived from the original on 2014-04-16. Retrieved 19 April 2014.
  15. Nicolas Miletitch; Dmitry Zaks (15 April 2014). "Ukraine pushes tanks toward flashpoint separatist city". The Daily Star (Lebanon). Agence France-Presse. Retrieved 15 April 2014.
  16. "Ukraine crisis: 'Russia has launched a great war'". BBC. London. 2 September 2014. Retrieved 11 January 2015.
  17. Linda Kinstler (16 December 2014). "Russian Ruble Collapses, Performs Worse Than Ukraine's Hryvnia in 2014". New Republic. Archived from the original on 2014-12-16. Retrieved 17 December 2014.
  18. Zahra Hankir; Natasha Doff (15 December 2014). "Russia Takes Ukraine's Spot in Currency Abyss: Chart of the Day". Bloomberg. Retrieved 17 December 2014.
  19. "Russian ruble falls to historic lows, while pressure increases on Putin". Fox News. Associated Press. 16 December 2014. Archived from the original on 2014-12-16. Retrieved 17 December 2014.
  20. Irakli Metreveli (1 January 2015). "Ex-Soviet republics hit by Russian economic crisis". The China Post. AFP. Retrieved 1 January 2015.
  21. Network writers, agencies (27 February 2014). "Russian troop invasion encircles Crimea's capital as Ukraine PM declares the nation to be on 'brink of disaster'". News.com.au. Retrieved 3 March 2014.
  22. http://www.bbc.com/news/world-europe-29198497
  23. "Russian Lieutenant General Alexander Lentsov leading Russian groups in Debaltseve". YouTube, LifeNews. 18 February 2015. Retrieved 18 February 2015.
  24. В Джанкое находятся войска Чеченской Республики [Armies of the Chechen Republic to be found in Dzhankoy] (به روسی). IPC-Dzhankoy. 5 March 2014. Archived from the original on 10 July 2015. Retrieved 30 December 2014.
  25. Shaun Walker; Oksana Grytsenko; Leonid Ragozin (4 September 2014). "Russian soldier: 'You're better clueless because the truth is horrible'". the Guardian. Retrieved 21 March 2015.
  26. "Russia's 200th Motorized Infantry Brigade in the Donbass: The Hero of Russia". Retrieved 21 June 2016.
  27. Депутат: Псковские десантники переброшены на Украину [Deputy: Pskov paratroopers deployed in Ukraine] (به روسی). Pskov Lenta News. 28 February 2014. Retrieved 16 September 2014.
  28. В СНБО подтвердили захват силами АТО 2 БМД Псковской дивизии [The National Security Council confirmed the seizure of two airborne combat vehicles by the ATO 2 BMD Pskov division] (به روسی). Interfax-Ukraine. 21 August 2014. Retrieved 21 March 2015.
  29. Anna Nemtsova (10 September 2014). "Russian Soldiers Reveal the Truth Behind Putin's Secret War". Newsweek. Retrieved 20 March 2015.
  30. "Russia redeploys ships of Baltic and Northern fleets to Sevastopol, violates agreement with Ukraine". Ukrinform. 3 March 2014. Archived from the original on 10 September 2015. Retrieved 30 December 2014.
  31. "Ukraine says Russian special forces involved in attacks on airport in east". Reuters. 1 December 2014. Archived from the original on 11 June 2015. Retrieved 11 April 2015.
  32. "Ukraina: Krimmis on Tšetšeeniast ja Uljanovskist pärit Vene sõdurid" [Ukraine:In Crimea there are Russian troops from Chechnya and Ulyanovsk] (به استونیایی). Postimees. 5 March 2014. Retrieved 16 September 2014.
  33. John Pike (3 June 2014). "45th Special Purpose Regiment". Globalsecurity.org. Retrieved 14 October 2014.
  34. Greg Botelho; Diana Magnay; Phil Black (5 March 2014). "Ukraine looks for 'sign of hope' from Russia over Crimea". CNN. Retrieved 11 January 2015.
  35. В Криму перебувають вже 30 тисяч російских військових - прикордонники [Already 30 thousand Russian military personnel in Crimea in the capacity of border guards]. Ukrayinska Pravda (به اوکراینی). 7 March 2014. Retrieved 11 January 2015.
  36. Michael Weiss (3 January 2014). "Russia Stages a Coup in Crimea". The Daily Beast. Retrieved 11 January 2015.
  37. "An eerie mood on the ground in Crimea". CNN. Retrieved 30 December 2014.
  38. Lizzie Dearden (1 March 2014). "Ukraine crisis: Putin asks Russian parliament's permission for military invasion in Crimea". The Independent. London. Retrieved 11 January 2015.
  39. Россия незаконно увеличила численность своих войск в Украине до 16 тыс. – и.о. министра обороны [Russia illegally increased the number of its troops in Ukraine up to 16 thousand - Acting Minister of Defence] (به روسی). Interfax.ua. 3 March 2014. Retrieved 11 January 2015.
  40. "Insider's view: Moscow is in control of Crimea in Ukraine". Daily News. New York. 3 March 2014. Archived from the original on 6 March 2014. Retrieved 6 March 2014.
  41. "Russia has '7500 troops in Ukraine'". NewsCom.au. 23 November 2014. Retrieved 15 February 2015.
  42. "Putin: You better not come after a nuclear-armed Russia". CNN. 29 August 2014. Retrieved 25 September 2014.
  43. "Russian forces breach Ukrainian border". The Globe and Mail. Toronto. 26 September 2012. Archived from the original on 3 September 2014. Retrieved 25 September 2014.
  44. "Nuland Claims 400-500 Russian Soldiers Killed in Eastern Ukraine". Sputnik News. 10 March 2015. Retrieved 10 March 2015.
  45. Alec Luhn (19 May 2015). "'Russian soldiers' captured in Ukraine to face trial on terrorism charges". the Guardian.
  46. Heather Saul; Kim Sengupta (19 March 2014). "Ukraine crisis: Pro-Russian troops storm naval base as Clinton warns of 'aggression' from Putin". London. The Independent. Retrieved 11 January 2015.
  47. 2,370 killed (18 March 2014 – 17 June 2015),Книга пам'яті полеглих за Україну [Memorial Book for those who have fallen for Ukraine] (به اوکراینی). 53 killed (20 June – 15 July), total of 2,423 reported killed
  48. Olena Goncharova (17 July 2015). "At least 2,233 soldiers killed in Russia's war against Ukraine". KyivPost. Retrieved 17 July 2015.
  49. "Report on the human rights situation in Ukraine 16 February to 15 May 2015" (PDF). reliefweb.int. 15 May 2015. Retrieved 1 June 2015.
  50. "Militants held in captivity 180 Ukrainian servicemen". Archived from the original on 2 April 2015. Retrieved 16 March 2015.
  51. Isaac Webb (22 April 2015). "An Eye for an Eye: Ukraine's POW Problem - Opinion". The Moscow Times. Retrieved 25 April 2015.
  52. "Donbas rebels still hold 300 Ukraine army servicemen and civilians prisoners". zik.ua. 2 May 2015.
  53. "Ukraine says could suspend arms withdrawals from east after rebel attacks". Yahoo! News. Reuters. 4 November 2015. Retrieved 4 November 2015.
  54. Stanglin, Doug; Strauss, Gary (17 July 2014). "298 killed after Malaysian airliner shot down in Ukraine". USA Today.
  55. Demirjian, Karoun (13 July 2014). "Russia warns Ukraine of 'irreversible consequences' after cross-border shelling". The Washington Post. Retrieved 14 July 2014.
  56. "Ukraine crisis: Lithuania envoy killed in Luhansk". BBC News. Retrieved 14 October 2014.
  57. "House Speaker: Moscow to Consider Kiev Accomplice to Stenin Murder if It Protected Killer". RIA Novosti. Retrieved 14 October 2014.
  58. Crimea declares independence, seeks UN recognition RT
  59. «پوتین سند الحاق کریمه به روسیه را امضاء کرد». بی‌بی‌سی فارسی. ۲۷ اسفند ۱۳۹۲.
  60. «پوتین: کریمه جزء جدایی ناپذیر روسیه شده است». فرارو. ۲۷ اسفند ۱۳۹۲.
  61. «آمريكا: روسیه بهای اشغال نظامی كريمه را خواهد پرداخت». مردمی‌ها. ۲۶ اسفند ۱۳۹۲.
  62. حبیب حسینی فرد-کارشناس مسائل بین‌الملل (۳۰ مرداد ۱۳۹۳). «بحران اوکراین و گزینه‌های روسیه». بی‌بی‌سی فارسی.
  63. علی عطار (۱۱ شهرویور ۱۳۹۳). «آرزوهای کرملین از رویا تا واقعیت». بی‌بی‌سی فارسی. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  64. «روسیه خواستار آتش‌بس فوری در شرق اوکراین شد». بی‌بی‌سی فارسی. ۱۰ شهریور ۱۳۹۳.
  65. «روسیه در واکنش به تصمیم ناتو 'در دکترین نظامی خود تجدید نظر می‌کند'». بی‌بی‌سی فارسی. ۱۱ شهریور ۱۳۹۳.
  66. پارلمان اوکراین بی‌طرفی این کشور را لغو کرد بی‌بی‌سی فارسی، ۲ دی ۱۳۹۳
  67. «آغاز مبادله زندانیان میان شورشیان و دولت اوکراین». بی‌بی‌سی فارسی. ۲۷ دسامبر ۲۰۱۷.
  68. لیتوانی به دلیل 'نگرانی‌های امنیتی'، خدمت وظیفه را اجباری می‌کند بی‌بی‌سی فارسی، ۵ اسفند ۱۳۹۳
  69. تبلیغات ضد یهودی در اوکراین و بازگشت نگرانی‌های قدیمی بی‌بی‌سی فارسی، ۷ اردیبهشت ۱۳۹۳
  70. «روسیه به نقض حقوق بشر در کریمه متهم شد». بی‌بی‌سی فارسی. ۳ مهر ۱۳۹۶.

منابع
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.