نبرد نخست کیف

پس از پیروزی‌های سریع ورماخت در ابتدا حمله به شوروی، هیتلر بر خلاف نظر ژنرال‌ها و ستاد فرماندهی سپاه مرکز ارتش (به آلمانی: Oberkommandos der Heeresgruppe Mitte) دستور داد تا قبل از حمله به مسکو، اوکراین به‌طور کامل فتح شود. از اینرو سپاه دو زرهی از سپاه مرکز ارتش به سمت جنوب حرکت کرد تا به سپاه جنوب ارتش بپیوندد و چهار سپاه شوروی را بین رود دنیپر و شهر کیف را به محاصره در بیاورند.

ژنرال فون روندشتت، فرمانده نیروهای رایش سوم در نبرد کیف در کنار هیتلر در این تصویر دیده می‌شوند.

سپاه‌های زرهی آلمان به سرعت پیشروی کردند تا نیروهای شوروی را به محاصره دربیاوردند. این امر بودیونی فرمانده نیروهای شوروی را کاملاً غافلگیر کرد. از اینرو استالین، بودیونی را در تاریخ ۱۳ سپتامبر از فرماندهی برکنار کرد و هیچ‌کسی را هم به عنوان جایگزین وی انتخاب نکرد. در نتیجه نیروهای شوروی تحت اختیار فرماندهان موضعی قرارگرفتند و بدون فرماندهی یکپارچه نبرد را ادامه دادند. حلقه محاصره در تاریخ ۱۶ سپتامبر تکمیل شد. در این زمان سپاه یک زرهی تحت فرماندهی ژنرال اوالد فون کلایست و سپاه بیست و چهارم تحت فرماندهی ژنرال گودریان در منطقه‌ای به نام لوخویستا در ۱۹۰ کیلومتری کیف به یکدیگر رسیدند. در این هنگام، با توجه به اینکه شوروی‌ها نیروی مکانیزه و زرهی قابل توجهی نداشتند و همچنین فاقد فرماندهی عالی بودند، امکان شکستن محاصره برایشان بسیار پایین بود و شکست نیروهای شوروی بسیار محتمل می‌نمود. سپاه‌های هفدهم و ششم سپاه جنوب و سپاه دوم سپاه مرکزی آلمان با کمک دو سپاه زرهی، حلقه محاصره را تنگ‌تر می‌کردند. شوروی‌ها نیز به سادگی تسلیم نمی‌شدند و جنگ سختی درگرفت که آلمان‌ها با استفاده از گلوله‌باران سنگین نیروهای دشمن به وسیلهٔ توپخانه، بمباران هوایی و شلیک تانک‌ها توانستند پیشروی کنند. در تاریخ ۱۹ سپتامبر شهر کیف توسط نیروهای آلمانی فتح شد ولی مقاومت شوروی‌ها در اطراف شهر ادامه داشت. ظرف چند روز بعدی نیروهای شوروی به‌طور کامل شکست خوردند و آخرین گروه‌های آن‌ها نیز در شرق کیف در تاریخ ۲۶ سپتامبر تسلیم شدند.

در پایان حدود ۶۶۵۰۰۰ سرباز شوروی به اسارت نیروهای آلمانی درآمدند و ۸۸۴ تانک، ۴۱۸ توپ ضد تانک و ۳۰۱۸ قطعه ادوات توپخانه به غنیمت نیروهای رایش سوم درآمد.[3]