اوالد فون کلایست
پاول لودویگ اوالد فون کلایست (به آلمانی: Paul Ludwig Ewald von Kleist) (زاده ۸ اوت ۱۸۸۱ – مرگ ۱۳ نوامبر ۱۹۵۴) فیلد مارشال آلمانی در جنگ جهانی دوم بود. او فرمانده گروه زرهی کلایست، اولین تشکیلات سپاههای زرهی عملیاتی آلمان نازی در طول جنگ جهانی دوم بود. کلایست در آخرین روزهای عملیات موسوم به مورد آبی که یک عملیات تهاجمی در تابستان سال ۱۹۴۲ در جنوب روسیه بود، به فرماندهی مجموعه ارتشهای اِی (A) منصوب شد. پس از شکستهای آلمان در اوکراین و در پی بروز اختلاف نظر بین کلایست و هیتلر، او در ماه مارس سال ۱۹۴۴ از مقام خود عزل گردید.
پاول اوالد فون کلایست | |
---|---|
زاده | ۸ اوت ۱۸۸۱ بروانفلز، پادشاهی پروس، امپراتوری آلمان |
درگذشته | ۱۳ نوامبر ۱۹۵۴ (۷۳ سال) زندان مرکزی ولادیمیر، ولادیمیر، روسیه |
درجه | فیلد مارشال |
فرماندهی | سپاه دوازدهم موتوریزه ارتش اول زرهی مجموعه ارتشهای اِی (A) |
جنگها و عملیاتها | جنگ جهانی اول جنگ استقلال استونی جنگ جهانی دوم |
نشانها | صلیب شوالیه آهنین با برگ بلوط و شمشیر |
پس از پایان جنگ کلایست به اتهام جنایت جنگی به شوروی استرداد و به ۲۵ سال زندان محکوم شد و نهایتاً در طول گذراندن این دوره در بند درگذشت.
سالهای اولیه
پاول لودویگ اوالد فون کلایست در شهر بروانفلز و در خانواده اشرافی کلایست با اصالت پومرانی و سابقه دیرینه نظامی گری چشم به جهان گشود. پیش از آن دو تن از اعضای این خاندان به مقام فیلد مارشالی در ارتش پروس رسیده بودند. پدر او کریستوف هوگو فون کلایست یکی از مقامات عالیرتبه دولتی به حساب میآمد.
در سوم ماه مارس سال ۱۹۰۰ و در سن ۱۸ سالگی با درجه گروهبانی به تیپ سوم توپخانه پروس پیوست. در هجدهم اوت ۱۹۰۱ با ارتقا به رتبه ستوان سومی وارد رسته افسران شد. در ۲۲ ماه مارس سال ۱۹۱۴ با دریافت ترفیع با درجه سروانی به تیپ اول سواره نظام ملحق گردید.
در جریان جنگ اول جهانی کلایست در جبهه شرقی حضور پیدا کرد و در نبرد تاننبرگ در مقابل ارتش تزاری روسیه فرماندهی یک گروهان سواره نظام را بر عهده داشت. بین سالهای ۱۹۱۵ تا ۱۹۱۸ به عنوان افسر ستاد در خدمت لشکر محافظ سواره نظام در جبهه غربی فعالیت کرد.
پس از پایان جنگ جهانی اول به واحد شبه نظامی موسوم به فرای کورپس (تیپ آزاد) پیوست و در جنگ استقلال جمهوریهای بالتیک استونی و لاتویا جنگید.
کلایست در سال ۱۹۲۰ به رایشسوهر ملحق شد. از سال ۱۹۲۴ تا سال ۱۹۲۸ به عنوان استاد در دانشکده سواره نظام هانوفر فعالیت کرد. در سال ۱۹۲۸ به فرماندهی ستاد لشکر دوم سواره نظام در برسلاو رسید. بین سالهای ۱۹۲۹ و ۱۹۳۱ پست مشابهی را در لشکر سوم در برلین در اختیار داشت. در سال ۱۹۳۱ با ترفیع به درجه سرهنگی به فرماندهی تیپ نهم پیادهنظام در پوسدام منصوب شد. در سال ۱۹۳۲ فرماندهی لشکر دوم سواره نظام به او محول گردید. در ماه اکتبر همین درجه سرلشکری به او اهدا شد.
کلایست شخصیتی سلطنت طلب شناخته میشد اما دخالت چندانی در سیاستهای جمهوری وایمار نمیکرد. مدتی پس از آن که نازیها در سال ۱۹۳۳ قدرت را در آلمان به دست گرفتند کلایست به درجه سپهبدی رسید. در ماه اکتبر سال ۱۹۳۴ او به جایگاه فرماندهی ارتش برسلاو که بعدها سپاه هشتم ارتش آلمان تغییر عنوان داد، منصوب شد. در سال ۱۹۳۵ با حفظ مقام فرماندهی پیشین، فرماندهی منطقه نظامی هشتم در سیلزی را نیز دریافت نمود. کلایست در اول ماه اوت سال ۱۹۳۶ به مقام ارتشبدی سواره نظام ارتقا یافت.
فون کلایست در ماه فوریه سال ۱۹۳۸ و در جریان پاکسازی ستاد عالی ارتش آلمان از عناصر مخالف نازیها مجبور به بازنشستگی از خدمت شد.
جنگ جهانی دوم
با آغاز جنگ جهانی دوم کلایست مجدداً به خدمت فراخوانده و فرماندهی سپاه دوازدهم موتوریزه به او محول شد. نیروهای تحت امر او در جریان نبرد لهستان این کشور را از مناطق جنوبی مورد هجوم قرار دادند.
در ماه مه سال ۱۹۴۰ گروه زرهی کلایست، اولین تشکیلات سپاههای زرهی عملیاتی ورماخت تشکیل شد. گروه زرهی کلایست که نقش محوری در حمله به کشورهای سفلی و فرانسه داشت، شامل سپاه زرهی چهاردهم، سپاه زرهی چهل و یکم و سپاه زرهی نوزدهم میشد. در رخنه نیروهای آلمانی به خط تدافعی متفقین در جنگلهای آردن، گروه زرهی کلایست نقش سرنیزه زرهی را ایفا کرد.
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ اوالد فون کلایست موجود است. |