ویلهلم کایتل

ویلهلم بودوین گوستاو کایتل (به آلمانی: Wilhelm Bodewin Gustav Keitel) (۲۲ سپتامبر ۱۸۸۲ - ۱۶ اکتبر ۱۹۴۶) نظامی و فیلد مارشال آلمانی در دوره رایش سوم بود. وی ریاست ستاد فرماندهی عالی ورماخت در جنگ جهانی دوم را بر عهده داشت. وی از افراد متعصب حزب نازی بود. او همچنین به آدولف هیتلر نیز قرابت بسیار داشت، به طوری که در اکثر تصمیم‌گیری‌های آدولف هیتلر تأثیر می‌گذاشت.

ویلهلم کایتل
وزیر دفاع آلمان
پس ازورنر فون بلومبرگ
اطلاعات شخصی
زاده
ویلهلم بودوین گوستاو کایتل

۲۲ سپتامبر ۱۸۸۲
باد گاندرزهایم، براونشوایگ، امپراتوری آلمان
درگذشته۱۶ اکتبر ۱۹۴۶ (۶۴ سال)
نورنبرگ، آلمان تحت اشغال متفقین
ملیت آلمان نازی
حزب سیاسیحزب نازی
خدمات نظامی
خدمت/شاخه امپراتوری آلمان (تا ۱۹۱۸)
جمهوری وایمار (تا ۱۹۳۳)
آلمان نازی
سال‌های خدمت۱۹۰۱–۱۹۴۵
درجه فیلد مارشال
فرماندهرئیس ستاد فرماندهی عالی ورماخت
جنگ‌ها/عملیات‌هاجنگ جهانی اول
جنگ جهانی دوم

وی در دادگاه نورنبرگ به عنوان سومین افسر عالی‌رتبه آلمانی محاکمه گردید که نهایتاً به مرگ محکوم و در ۱۶ اکتبر ۱۹۴۶ به دار آویخته شد. او در دفاع از خود اظهار داشته بود که به عنوان یک سرباز، تنها دنباله رو دستورهای مافوقش (هیتلر) بوده‌است، اما دادگاه این دفاع او را وارد ندانست.

زندگی اولیه

کایتل به عنوان بزرگترین پسر یک ملاک طبقه میانه در دهکده هلشروده در نزدیکی شهر باد گاندرسهایم در دوک‌نشین براونشوایگ چشم به جهان گشود. پس از اتمام دوره متوسطه در سال ۱۹۰۱ وارد دانشکده افسری ارتش پروس شد. در سال ۱۹۰۸ به عنوان آجودان تیپ ۴۶ توپخانه ساکسون سفلی خدمت نظامی خود را آغاز نمود.

هجدهم آوریل ۱۹۰۸ با لیزا فونتن دختر یک ملاک ثروتمند ازدواج کرد که حاصل آن تولد شش فرزند بود. یکی از پسران او با حضور در نیروهای اس اس همانند پدر قدم در عرصه نظامی گری گذاشت.

با آغاز جنگ جهانی اول کایتل در جانب کشورش با هنگ توپخانه خود در جبهه غربی وارد نبرد شد و در فلاندر بلژیک حضور داشت که با اصابت ترکش در ناحیه ساعد دست راست به شدت زخمی گردید. پس از بهبود کامل جسمی با ارتقا به درجه ستوانی در سال ۱۹۱۵ به ستاد فرماندهی لشکر ۱۹ ذخیره منتقل شد. در ادامه در نبردهای دیگری در کنار هم قطاران خود در فرانسه و بلژیک حاضر شد و مفتخر به دریافت مدال‌های درجه دو و یک صلیب آهنین گردید.

پس از جنگ جهانی با وجود محدود شدن نفرات ازتش آلمان بر مبنای قرارداد ورسای به ۱۰۰ هزار نفر، توانست به خدمت در ارتش ادامه دهد. مدتی در ستاد فرماندهی تیپ ششم توپخانه پروس حضور داشت و پس از آن با درجه سرگردی برای تحصیل به مدت دو سال وارد دانشکده سواره نظام هانوفر شد. اواخر سال ۱۹۲۴ به وزارت جنگ در برلین فرستاده شد و پستی را در «اداره نیروها» که طبق پیمان نامه ورسای جایگزین ستاد کل ارتش شده بود، عهده‌دار گردید. سه سال بعد با بازگشت به تیپ ششم توپخانه پروس مسئول فرماندهی بخشی از آن شد.

در نوامبر ۱۹۴۵

در سال ۱۹۲۹ با درجه سرهنگ دومی مجدداً وارد وزارت جنگ شد و به سرعت به ریاست اداره سازمان دهی رسید که تا سال ۱۹۳۳ که نازی‌ها به رهبری آدولف هیتلر به قدرت رسیدند، در این منصب بود. کایتل در جریان تسلیح مجدد آلمان نقشی کلیدی ایفا نمود و دست کم یک بار جهت بازدید از اردوگاه‌های سری آموزشی ارتش آلمان در شوروی، به این کشور سفر کرد. در پاییز سال ۱۹۳۲ یک حمله قبلی را تجربه کرد که بروز سینه پهلو وخامت آن را تشدید نمود. به همین زمانی نسبتاً طولانی را تحت مراقبت‌های پزشکی گذراند. مدتی پس از بهبودی به نیابت فرماندهی لشکر سوم پیاده رسید. در پی مرگ پدرش در بهار ۱۹۳۴ قصد استعفا و خروج از ارتش را جهت رسیدگی به املاک پدری داشت که دریافت مقام فرماندهی لشکر بیست و دوم پیاده در برمن او را از این اقدام منصرف کرد.

رسیدن به ستاد عالی ارتش

نگاره‌ای تاریخی از لحظهٔ امضای سند تسلیم بی‌قید و شرط آلمان نازی توسط فیلد مارشال ویلهلم کایتل، فرمانده ستاد فرماندهی عالی ورماخت و وزیر جنگ رایش سوم در مقر ستاد ارتش سرخ در کارلسهورشت، برلین.
لحظهٔ امضای سند ساعت ۲۳ و ۴۵ دقیقه‌ی شامگاه ۸ مه ۱۹۴۵ میلادی به ثبت رسیده است.[1]

در سال ۱۹۳۵ بنا به توصیه ژنرال ورنر فون فریچ با ترفیع به درجه سرلشکری به فرماندهی اداره نیروهای مسلح وزارت جنگ رسید که بر کلیه نیروهای زمینی، دریایی و هوایی نظارت داشت. پس از دریافت این پست تنها یک سال بعد در اول ژانویه سال ۱۹۳۶ به درجه سپهبدی نائل آمد و یک و نیم سال پس از آن در اول اوت ۱۹۳۷ نیز ارتشبد (ژنرال) شد.

گفته می‌شود در بیست و یکم ژانویه ۱۹۳۸ شواهدی به دست کایتل رسید که نشان می‌داد همسر تازه اختیار شده ورنر فون بلومبرگ، وزیر جنگ که مافوق کایتل نیز بود، سابقه تن‌فروشی داشته‌است. کایتل پرونده مربوط به این موضوع را از طریق فرماندهی پلیس برلین به دست هرمان گورینگ، معاون آدولف هیتلر رساند که او نیر با این دست آویز بلومبرگ را مجبور به استعفا از مقام خود کرد.

با معزول شدن بلومبرگ وزارت جنگ جای خود را به فرماندهی عالی نیروهای مسلح به قیادت کایتل داد. در پی این انتصاب کایتل تمامی قدرت و مسئولیت‌های وزارت جنگ را به دست آورد و به همین ترتیب وارد کابینه آدولف هیتلر شد. با رسیدن به این منصب هیتلر را متقاعد کرد دوست نزدیکش، والتر فون براوخیچ را به فرماندهی نیروی زمینی ارتش منصوب کند. کایتل در ماه اکتبر سال ۱۹۳۸ برای مدت کوتاهی با ترک پست پیشین فرمانداری نظامی منطقه به تازگی تصرف شده سوتدنلند را بر عهده گرفت اما تنها چهار ماه بعد به مقام پیشین خود در فرماندهی عالی نیروهای مسلح بازگشت که تا پایان جنگ در این جایگاه بود.

گفته می‌شود با وجود حفظ عنوان رسمی فرمانده ستاد عالی نیروهای مسلح کایتل نفوذ کمی در تصمیمات نظامی از جمله در چگونگی انجام عملیات‌ها داشته‌است و بیشتر نقش پیام رسان هیتلر را برای سایر اعضای ستاد عالی نیروهای مسلح ایفا می‌کرده‌است.

منابع

پیوند به بیرون

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ویلهلم کایتل موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.