میجان

مردم قدیم میجان تجارت پیشه و اهل دادوستد بودند و این عمل به وسیله سرطایفه صورت می‌گرفت و کالاهای موردنیاز افراد ایل و فامیل را از بم و کرمان و قبل از آن از بندرعباس و میناب وارد می‌کردند و به صورت نقد و نسیه به اهالی می‌دادند و محصولات دامی آن‌ها را در مقابل دریافت می‌کردند. این عمل دادوستد در روستا از جهت صرفه جویی در وقت به نفع اهالی بود، چون در آن زمان که جاده و وسیله ارتباط ماشینی نبود، آمد و رفت به بم و کرمان و بندرعباس و میناب و این اواخر سبزواران (نام قدیم جیرفت) به وسیله چهارپایان کاری مشکل و وقت گیر بود.

امرار و معاش اغلب اهالی میجان از راه دامداری و کشاورزی بود و محصولاتی از قبیل گندم، جو، ارزن، گهل، نخود، عدس، ماش و لوبیا و غیره زراعت می‌کردند و درآمد نسبتاً خوبی داشتند و در کنار آن زنان روستایی به امور دامداری و هنرهای روستایی از قبیل لبافی و چادرشب و حرمی و جوال بافی اشتغال داشتند و روی هم رفته اقتصادی کامل و پویا و مردمی پرتحرک و فعال داشتند.

ولی در یکصد سال اخیر، اقدام به کاشت درختان مرکبات نمودند و مخصوصاً به توسعه باغات لیموشیرین پرداختند. مردم در سال‌های اولیه به علت جوان بودن باغات و فراهم بودن امکانات مخصوصاً آب، درآمد خوبی بدست می‌آوردند اما به علت کم آبی‌های ناشی از خشکسالی‌های متوالی اخیر مخصوصاً سال ۱۳۷۹ و مصرف بی‌رویه کودهای شیمیایی باغات لیمو شیرین دچار خسارت شدند و از بین رفتند و کوله باری از بدهی برای مردم باقی ماند و سرمایه و نیروی مصرف شده چند ساله آن‌ها به هدر رفت. میجان از جمله روستاهای تاریخی است که به علت قرارگرفتن در زمین‌های شیب دار، هرساله دچار سیل زدگی می‌شود. برعهده مسئولین ذی‌ربط است که برای رفع کم آبی و جلوگیری از سیل زدگی آن تدبیری بیندیشند.[2]تنها کتابی که بزرگان قدیم میجان در آن نوشته شده است مسافرت نامه فرمان فرما میباشد ناصر میر شاهی متعلق به طایفه میجانی میباشد اسمی از آن در کتاب تاریخ میجان نمی باشد بزرگان طایفه میجانی امیر محمدعلی خان کلانتر ولد میر خرم امیری بهزادی بمی ۲کلانتر خانعلی امیرمهنی ۳ سالار حسین سنجری ۴میرزا محمدعلی امجزی ۴ مشهدی سالار علی ولد سالار محمدرضا میباشند طایفه میجانی تشکیل شده از تیرهای امیری، میجانی، بهره مند، سنجری، رستگاری، رندکی، برنوروزی،،تیرگر،جهانی،بیدشکی،رضائی ،کریمی ،رشیدی ،این تیرها با هم قوم خویش سببی و نسبی میباشند برگرفته ا ز کتاب تاریخ جیرفت نویسنده آقای صفاوکتاب تاریخ کرمان و بلوچستان نویسنده ایرج افشار و کتاب میرزا حسین وزیری میباشد لطفا بدون اطلاعات تاریخی نمیتوانید نام بزرگان را پاک کنید البته منظور نویسنده محترم دراینجا از کلانتران اصطلاحا به مالکین یک قریه که با جمعیت حداکثر پنجاه نفر میباشد که این کلانتران درواقع بزرگ خاندان یک فامیل میباشند که صاحبان مشاع اراضی یک قریه کوچک میباشندکه اصطلاح کلانتر در بعد سلسله مراتب الگاریشی حکومت گری در تاریخ معاصر افرادی هستند که یک ایل بزرگ یا جامعه ای با جمعیت حداقل پانزده هزار نفر مدیریت و نماینده حاکم ان ولایت میباشند نه این اشخاص ذکرشده بهر حال این افراد ذکر شده محترم و قابل اعتنا میباشند قبل از حکومت پهلوی میر ها یا امیر ها نمایندگان محلی حکومت قاجارها بودند که اراضی یک دهستان در تیول این اشخاص بوده که با ظهور پهلوی این اشخاص قدرت خویش را ازدست دادند مجبور ب فروش اراضی یا تصرف عدوانی به خرده دهقانان و دیگران شدند مانند میرناصر میر شاهی

اکنون میجان به دو قسمت تقسیم می‌شود، به نام‌های میجان سفلی و میجان علیا

در میجان سفلی که هوایش معتدل است انواع درختان سردسیری و گرمسیری در کنار هم و در یک باغ دیده می‌شوند و تمام درختان اعم از سردسیری و گرمسیری، میوه خوب و مرغوب بار می‌دهند. اما میجان علیا آب و هوایش سردتر است و بیشتر به کاشت درختان سردسیری اختصاص دارد. باغات میجان در دوطرف رودخانه فصلی میجان قرار دارند که شیب آن از شرق به جانب غرب است.

اهالی میجان شیعه دوازده امامی و پیرو ولایت فقیه‌اند و اغلب در شهر سبزواران ساکنند و برای امور کشاورزی به روستاهای میجان و حیشین رفت‌وآمد می‌کنن.[3] از خوانین معروف میجان می توان به میرناصر خان فرزند میر غلامرضا خان اشاره کرد که زمین و املاک زیادی از پدر به ارث برد و وی بخش اعظم املاک و باغات خود را به برخی اهالی فروخت و بخشید.نوادگان میرناصرخان با نام خانوادگی میرشاهی در شهر جیرفت ساکن می باشند.

• «نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن ۱۳۹۰». درگاه ملی آمار ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۶ اکتبر ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۱ ژانویه ۲۰۱۳.