معماری گورکانی

معماری گورکانی[1] یا معماری مغولی به معماری دوره سال‌های ۱۵۳۰ تا ۱۸۵۰ در هند گفته می‌شود که دوره حاکمیت پادشاهان گورکانی در هند بود.

نمایی از بلند دروازه، ورودی اصلی کاخ فاتح پور سیکری در منطقهٔ اگرا در اوتار پرادش.

شاخصه‌های این سبک معماری، کاخ‌ها و مسجدها و کارهای تزئینی پُرجزئیات است. معماری گورکانی آخرین مرحلهٔ معماری اسلامی هندی است و عمارت تاج‌محل مشهورترین نمونهٔ آن می‌باشد.[1]

علت نام‌گذاری این سبک در زبان‌های غربی به نام مغولی این بود که بابر و جانشینانش اگرچه فارسی‌زبان بودند اما خود را به خاندان تیمور لنگ و چنگیز خان مغول منسوب می‌کردند.

یادبودها

همایون تمب، لال قلعه یا رد فورت، تاج محل، قلعه اگرا، بلند دروازه در فتح پوری، مسجد جامع دهلی نمونه اینگونه معماری است.

بناهای معماری گورکانی همگی دارای گنبدهای مدور بیضی است که تقلیدی از معماری ایرانی است.

نگارخانه

جستارهای وابسته

منابع
  1. «Mogul architecture معماری گورکانی». فرهنگ تشریحی معماری و ساختمان (بازنشر در آفتاب). دریافت‌شده در ۲ نوامبر ۲۰۱۳.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.