ریاضیات و هنر

ریاضیات و هنر از راه‌های متنوعی با هم در ارتباطند. ریاضیات خود به عنوان یک هنر است که با زیبایی برانگیخته شده‌ای توصیف شده‌است. ریاضیات می‌تواند در هنرهایی مانند موسیقی، رقص، نقاشی، معماری، مجسمه‌سازی و پارچه بافی استفاده شود. ریاضیات و هنر یک رابطه تاریخی طولانی دارند. هنرمندان ریاضیات را از قرن ۴ قبل از میلاد استفاده می‌کرده‌اند. زمانی که مجسمه‌ساز یونانی پولی‌کلیتوس (به انگلیسی: Polykleitos) کنن خود را، براساس نسبت برای مرد برهنه ایده‌آل، ساخت. ادعاهای جالبی به صورت مداوم برای استفاده از نسبت طلایی در هنر و معماری باستانی بدون مدرک موثق اراِیه شده‌است. در رنسانس ایتالیایی لوکا پاچیولی (Luca Pacioli) رساله تأثیرگذار خود را به اسم در باب تناسب الهی (ایتالیایی: De divina proportione) در سال ۱۵۰۹، مصور با حکاکی‌های چوبی لئوناردو داوینچی، در استفاده از نسبت طلایی در هنر نوشت. نقاش ایتالیایی دیگری به نام پیرو دلا فرانچسکو ایده‌های اقلیدس در مورد پرسپکتیو را در رساله‌های خود مانند De Prospectiva Pingendi و همچنین در نقاشیهایش توسعه داد. حکاک آلبرشت دورر در اثر خود به نام ملانکولیا ۱ (Melencolia I) ارجاعات زیادی به ریاضیات داد.

ریاضیات در هنر: بشقاب مسی آلبرشت دورر که روی آن ملانکولیای یک (مالیخولیا) حکاکی شده، در سال ۱۵۱۴. این اثر ارجاعاتی به ریاضیات دارد مثل پرگار برای هندسه، مربع جادویی و truncated rhombohedron,ترازو و ساعت شنی برای اندازه‌گیری.[1]
مطالعه یک گلدان به عنوان دوران یک جسم جامد توسط پائولو آچلو. قرن ۱۵

منابع

پیوند به بیرون

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ریاضیات و هنر موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.