قهرمانی جودو جهان ۲۰۱۱
قهرمانی جودو جهان ۲۰۱۱ سی و یکمین دوره از رقابت‌های قهرمانی جهان می‌باشد که ۲۳ تا ۲۸ اوت ۲۰۱۱ در پاریس، فرانسه برگزار گردید.[1]
| قهرمانی جهان ۲۰۱۱ | |
|---|---|
 | |
| محل برگزاری | Palais Omnisports de Paris-Bercy |
| مکان | پاریس، فرانسه |
| تاریخ | ۲۳–۲۸ اوت ۲۰۱۱ |
| رقابت‌کنندگان | ۸۷۱ از ۱۳۲ کشور |
برنامه زمانی
| تاریخ رویداد | زمان شروع | جزئیات رویداد |
|---|---|---|
| ۲۳ اوت | ۱۵:۳۰ | مردان ۶۰– ک‌گ |
| مردان ۶۶– ک‌گ | ||
| زنان ۴۸– ک‌گ | ||
| ۲۴ اوت | ۱۵:۳۰ | مردان ۷۳– ک‌گ |
| زنان ۵۲– ک‌گ | ||
| زنان ۵۷– ک‌گ | ||
| ۲۵ اوت | ۱۵:۳۰ | مردان ۸۱– ک‌گ |
| زنان ۶۳– ک‌گ | ||
| ۲۶ اوت | ۱۵:۳۰ | مردان ۹۰– ک‌گ |
| زنان ۷۰– ک‌گ | ||
| زنان ۷۸– ک‌گ | ||
| ۲۷ اوت | ۱۵:۳۰ | مردان ۱۰۰– ک‌گ |
| مردان ۱۰۰+ ک‌گ | ||
| زنان ۷۸+ ک‌گ | ||
| ۲۸ اوت | ۱۵:۰۰ | تیمی مردان |
| تیمی زنان |
خلاصه مدال‌ها
مردان
| رویداد | طلا | نقره | برنز |
| خیلی-سبک‌وزن (۶۰ ک‌گ) |
 رشاد صابروف (UZB) |
 هیرواکی هیراوکا (JPN) |
 Ilgar Mushkiyev (AZE) |
 Georgii Zantaraia (UKR) | |||
| نیمه-سبک‌وزن (۶۶ ک‌گ) |
ماساشی ابینوما (JPN) |
 Leandro Cunha (BRA) |
 چو جون-هو (KOR) |
 Musa Mogushkov (RUS) | |||
| سبک‌وزن (۷۳ ک‌گ) |
ریکی ناکایا (JPN) |
 Dex Elmont (NED) |
Navruz Jurakobilov (UZB) |
 اوگو لوگران (FRA) | |||
| نیمه-میان‌وزن (۸۱ ک‌گ) |
کیم جائه-بوم (KOR) |
 Srđan Mrvaljević (MNE) |
لئاندرو گیلئیرو (BRA) |
 سرگیو توما (MDA) | |||
| میان‌وزن (۹۰ ک‌گ) |
 الیاس الیادیس (GRE) |
Daiki Nishiyama (JPN) |
Takashi Ono (JPN) |
 آسلی گونزالس (CUB) | |||
| نیمه-سنگین‌وزن (۱۰۰ ک‌گ) |
تاگیر خایبولائف (RUS) |
 Maxim Rakov (KAZ) |
 ایراکلی تسیرکیدزه (GEO) |
 لوکاش کرپالک (CZE) | |||
| سنگین‌وزن (۱۰۰+ ک‌گ) |
تدی رینر (FRA) |
 آندریاس تولزر (GER) |
الکساندر میخایلین (RUS) |
| Kim Sung-Min (KOR) | |||
| تیمی |
فرانسه |
برزیل |
کره جنوبی |
| ژاپن |
زنان
| رویداد | طلا | نقره | برنز |
| خیلی-سبک‌وزن (۴۸ ک‌گ) |
Haruna Asami (JPN) |
Tomoko Fukumi (JPN) |
 ایوا چرنوفیسکی (HUN) |
| سارا منزس (BRA) | |||
| نیمه-سبک‌وزن (۵۲ ک‌گ) |
میساتو ناکامورا (JPN) |
Yuka Nishida (JPN) |
 Ana Carrascosa (ESP) |
 Andreea Chițu (ROU) | |||
| سبک‌وزن (۵۷ ک‌گ) |
Aiko Sato (JPN) |
رافائلا سیلوا (BRA) |
کورینا کپریوریو (ROU) |
| کائوری ماتسوموتو (JPN) | |||
| نیمه-میان‌وزن (۶۳ ک‌گ) |
ژروایس امان (FRA) |
یوشیه یوئنو (JPN) |
آنیکا فن آمدن (NED) |
 اورشکا ژولنیر (SLO) | |||
| میان‌وزن (۷۰ ک‌گ) |
لوسی دکوس (FRA) |
ادیت بوش (NED) |
Yoriko Kunihara (JPN) |
| Anett Mészáros (HUN) | |||
| نیمه-سنگین‌وزن (۷۸ ک‌گ) |
اودره چومئو (FRA) |
Akari Ogata (JPN) |
 کیلا هریسون (USA) |
| ماریا آگویار (BRA) | |||
| سنگین‌وزن (۷۸+ ک‌گ) |
 تونگ ون (CHN) |
Qin Qian (CHN) |
میکا سوگیموتو (JPN) |
| Elena Ivashchenko (RUS) | |||
| تیمی |
فرانسه |
ژاپن |
آلمان |
| کوبا |
جدول مدال‌ها
* کشور میزبان (فرانسه)
| رتبه | کشور | طلا | نقره | برنز | مجموع |
|---|---|---|---|---|---|
| ۱ | فرانسه* | ۶ | ۰ | ۱ | ۷ |
| ۲ | ژاپن | ۵ | ۷ | ۵ | ۱۷ |
| ۳ | چین | ۱ | ۱ | ۰ | ۲ |
| ۴ | روسیه | ۱ | ۰ | ۳ | ۴ |
| کره جنوبی | ۱ | ۰ | ۳ | ۴ | |
| ۶ | ازبکستان | ۱ | ۰ | ۱ | ۲ |
| ۷ | یونان | ۱ | ۰ | ۰ | ۱ |
| ۸ | برزیل | ۰ | ۳ | ۳ | ۶ |
| ۹ | هلند | ۰ | ۲ | ۱ | ۳ |
| ۱۰ | آلمان | ۰ | ۱ | ۱ | ۲ |
| ۱۱ | قزاقستان | ۰ | ۱ | ۰ | ۱ |
| مونته‌نگرو | ۰ | ۱ | ۰ | ۱ | |
| ۱۳ | رومانی | ۰ | ۰ | ۲ | ۲ |
| مجارستان | ۰ | ۰ | ۲ | ۲ | |
| کوبا | ۰ | ۰ | ۲ | ۲ | |
| ۱۶ | اسلوونی | ۰ | ۰ | ۱ | ۱ |
| اسپانیا | ۰ | ۰ | ۱ | ۱ | |
| اوکراین | ۰ | ۰ | ۱ | ۱ | |
| ایالات متحده آمریکا | ۰ | ۰ | ۱ | ۱ | |
| جمهوری آذربایجان | ۰ | ۰ | ۱ | ۱ | |
| جمهوری چک | ۰ | ۰ | ۱ | ۱ | |
| مولداوی | ۰ | ۰ | ۱ | ۱ | |
| گرجستان | ۰ | ۰ | ۱ | ۱ | |
| مجموع (۲۳ کشور) | ۱۶ | ۱۶ | ۳۲ | ۶۴ | |
کشورهای شرکت‌کننده
۸۷۱ شرکت‌کننده از ۱۳۲ کشور حضور داشتند.[2]
.svg.png.webp){kind=small}
منابع
- "Paris Hosts World Judo Championships". eprtravelnews.com. 2 August 2011. Archived from the original on 18 January 2012. Retrieved 2011-08-02.
- Participating nations
- سرزمین کوزوو محل مناقشه میان جمهوری کوزوو و جمهوری صربستان است. جمهوری کوزوو در ۱۷ فوریه ۲۰۰۸ به طور یک‌جانبه اعلان استقلال کرد اما صربستان همچنان آن را جزئی از خاک خود تلقی می‌نماید. دو کشور در سال ۲۰۱۳ در پی توافق بروکسل اقدام به عادی‌سازی روابط نمودند. ۱۱۳ کشور از ۱۹۳ کشور عضو سازمان ملل متحد، کوزوو را به عنوان کشوری مستقل به رسمیت شناخته‌اند و ۱۰ کشور از اقدام خود بازگشته‌اند.
پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.