فهرست شهرستان‌های استان گلستان

استان گلستان دارای ۱۴ شهرستان، ۳۳ شهر و ۲۷ بخش و ۶۰ دهستان است.

آق قلا

بندر گز

مراوه‌تپه

کلاله

گرگان

گنبد کاووس

گالیکش

گمیشان

ترکمن

کردکوی

علی‌آباد

رامیان

آزادشهر

مینودشت

در تقسیمات کشوری ایران در سال ۱۳۱۶، شهرستان گرگان یکی از قسمت‌های «استان شمال» بود. این قانون بخش‌های تشکیل‌دهندهٔ شهرستان گرگان را «گرگان، رستاق، شاکر و ساور»، «انزان، سدن، رستاق»، «کتل، فندرسک و رامیان» و «دشت گرگان، جعفربای و آتابای» برشمرده و شامل چهار شهر گرگان، بندر گز، رامیان و گنبد قابوس بود.[1] این تقسیمات سیاسی به مرور زمان تغییر یافت؛ چنان‌که در آمارنامهٔ ملی سال ۱۳۳۵، دو شهرستان «گرگان» و «دشت گرگان» نواحی امروزی استان گلستان را پوشش می‌دادند و جزئی از استان «گرگان-مازندران» بودند.[2] از آن پس تا سال ۱۳۷۶ مناطق مذکور جزئی از استان مازندران بودند؛ اما در این سال شهرستان‌های گرگان، گنبد قابوس، مینودشت، ترکمن، کردکوی، علی‌آباد و بندر گز به عنوان «استان گلستان» تأسیس شدند.[3]

در ابتدا تمامی مناطق امروزی این استان در قالب شهرستان گرگان بود،[1] اما در سال ۱۳۲۷ دولت بخش «دشت گرگان» که تابع شهرستان گرگان بود، را به مرکزیت گنبد کاووس، تبدیل به شهرستان کرده و کماکان آن را تابع گرگان دانست.[4] در سال ۱۳۵۸ دو شهرستان علی‌آباد و ترکمن نیز از شهرستان گرگان جدا شدند.[5][6] سال بعد هم شهرستان کردکوی در غرب گرگان به وجود آمد.[7] در سال ۱۳۶۸ شهرستان مینودشت از گنبد کاووس (دشت گرگان سابق) جدا شد.[8] در تیر ۱۳۷۶، چند ماه پیش از آن که استان گلستان از مازندران مستقل گردد، شهرستان بندر گز هم تأسیس شد.[9] در قانون منجر به ایجاد استان گلستان دولت موظف شده بود که در سال ۱۳۷۷ ارتقای بخش‌های آق قلا، آزادشهر، رامیان، کلاله و مراوه‌تپه به شهرستان را بررسی کرده و تصمیمات لازم را در این باره اتخاذ نماید.[3] سال ۱۳۷۹ دو شهرستان آق قلا و کلاله،[10] و سال بعد دو شهرستان آزادشهر و رامیان به وجود آمدند.[11] پس از آن نیز شهرستان‌های مراوه تپه، گمیشان و گالیکش به ترتیب در سال‌های ۱۳۸۶، ۱۳۸۸ و ۱۳۸۹ تأسیس شدند.