علیرضا علی‌احمدی

علی‌احمدی در تاریخ ۲۳ مرداد ۱۳۸۴ از سوی محمود احمدی‌نژاد برای تصدّی وزارت تعاون به مجلس معرفی شد، امّا موفّق به کسب رأی اعتماد مجلس شورای اسلامی نشد.

وی در همان سال به ریاست دانشگاه پیام نور منصوب گردید. در تاریخ ۳۰ بهمن سال ۱۳۸۶، مجدداً از طرف محمود احمدی نژاد، به عنوان وزیر آموزش پرورش به مجلس شورای اسلامی معرفی شد که این بار توانست با کسب رای اعتماد نمایندگان مجلس شورای اسلامی، وزیر آموزش و پرورش شود.[2]

در روز سه‌شنبه ۱۵ مرداد ۱۳۸۷، با ارایهٔ پیشنهاد وزارت او توسط محمود احمدی‌نژاد (در سه‌شنبه ۸ مرداد) به مجلس شورای اسلامی، این پیشنهاد به رأی گذاشته شد و از مجموع ۲۵۸ رأی گرفته شده، با ۱۳۳ رای موافق، ۹۲ رای مخالف و ۲۹ رأی ممتنع، موفق به کسب رأی اعتماد از مجلس و وزیر وزارت آموزش و پرورش شد.

• دکترای تخصصی، رشته تحصیلی مدیریت تولید-تحقیق در عملیات، دانشگاه تربیت مدرس، تاریخ اخذ:1373
• فوق لیسانس ، رشته تحصیلی مهندسی صنایع، دانشگاه تربیت مدرس ، تاریخ اخذ:1368
• لیسانس مهندسی،رشته تحصیلی متالورژی، دانشگاه علم و صنعت ایران ، تاریخ اخذ:1365 [3]

وی هم‌اکنون به تدریس در دانشگاه علم و صنعت ایران مشغول است. علی احمدی ریاست دانشکده مهندسی پیشرفتِ دانشگاه علم و صنعت ایران را بر عهده داشت و عضوهیئت علمی گروه مدیریت و مهندسی کسب و کار دانشکده مهندسی پیشرفت است.[3]

حسين علی احمدی جشفقانی برادر وی نیز، با داشتن تحصیلات در زمینه فقه و معارف اسلامی و در لباس روحانیت، در دانشکده مهندسی پیشرفتِ دانشگاه علم و صنعت ایران معاونت پژوهشی و عضویت هیئت علمی این دانشکده را بر عهده دارد.[4]

• عضو هیئت علمی، دانشکده. مهندسی صنایع، دانشگاه علم و صنعت ایران، (۱۳۶۸-تاکنون)
• رئیس کمیسیون سبک زندگی اسلامی ایرانی و مجری طراحی برنامه‌های سبک زندگی اسلامی – ایرانی شورای عالی انقلاب فرهنگی
• عضو گروه اقتصاد معاونت بررسیهای بیت رهبری (۱۳۸۱–۱۳۸۴)
• عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی و عضو شورای عالی اداری در دولت نهم (۱۳۸۸-۱۳۸۶)
• عضو دفتر طرح و برنامه و مشاوره / هیئت نظارت و بازرسی شورای عالی انقلاب فرهنگی (۱۳۶۴-تاکنون)
• وزیر آموزش و پرورش و عضو هیئت دولت نهم (۱۳۸۶-۱۳۸۸)
• مشاور برنامه‌ریزی راهبردی رئیس‌جمهور و مسئول تنظیم برنامه دولت نهم (۱۳۸۴)
• عضو کمیسیونهای مختلف دولت نهم
• عضو هیئت امنای دانشگاههای علم و صنعت، صنعتی اصفهان، مازنداران، گرگان، پیام نور و موسسه بین‌المللی مطالعات انرژی سال‌های ۸۴-۹۲ از یکسال تا چهار سال
• عضو هیئت ممیزه دانشگاه علم و صنعت و پیام نور (۱۳۹۲-۱۳۹۱)
• رئیس دانشگاه پیام نور با بیش از ۵۰۰ مرکز و واحد دانشگاهی و بالای یک میلیون دانشجو در داخل و خارج کشور (۱۳۸۴-۱۳۸۶)
• رئیس هیئت رئیسه صندوقهای بازنشستگی و رفاه کارکنان صنعت نفت (۱۳۸۸-۱۳۹۰)
• مدیرعامل شرکت سرمایه‌گذاری صندوقهای بازنشستگی. کارکنان صنعت نفت (۱۳۸۸-۱۳۹۰)
• رئیس اولین دانشکده مهندسی پیشرفت کشور - دانشگاه علم و صنعت ایران (۱۳۹۱-۱۳۹۲)
• رئیس موسسه آفرینش –دانشگاه آزاد اسلامی / نماینده دانشگاه در هیئت نظارت شورای عالی انقلاب ب فرهنگی (۱۳۷۵-۱۳۸۴)
• رئیس دانشکده مدیریت و برنامه‌ریزی وزارت آموزش و پرورش (۱۳۷۱- ۱۳۷۲)
• مسئول جهاد سازندگی در استان چهارمحال و بختیاری (۱۳۵۸ در بدو تأسیس جهاد
• عضو جهاد دانشگاهی دانشگاه علم و صنعت ایران (۱۳۶۱–۱۳۶۸) (بخش فرهنگی و گروه مهندسی صنایع)
• مشاور تحقیقاتی و صنعتی وزارتخانه‌های صنایع و معادن، نیرو، دفاع، علوم تحقیقات و فناوری، نفت (پتروشیمی)، صدا و سیما (۱۳۶۵-۱۳۸۴)
• معاون دانشکده مهندسی صنایع دانشگاه علم و صنعت به مدت ۷ سال[3]