رأی اعتماد
رأی اعتماد رایی است که نمایندگان مجلس به دولتی که مایلند بر سر کار بماند در ابتدای تعیین دولت و پس از تقدیم برنامهٔ خود یا پس از استیضاح می‌دهند.[1]
رای اعتماد اصطلاحی است پارلمانی، به معنای رایی که اعتماد بر کسی داشتن را تأکید و استوار سازد. رایی که نمایندگان مجلس یا دو مجلس به دولتی که برنامه و اعمال او را تأیید کنند، دهند.[2]
ایران
بر طبق اصل ۱۳۳ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، رییس‌جمهور موظف است وزیران پیشنهادی کابینه‌اش را برای گرفتن رای اعتماد به مجلس شورای اسلامی معرفی کند. بنابراین لزوم شروع فعالیت یک وزیر منوط به تایید از جانب رئیس‌جمهور ایران و مجلس شورای اسلامی است.[3]
منابع
- فرهنگ فارسی معین، سرواژهٔ «اعتماد»
- لغتنامهٔ دهخدا، سرواژهٔ «رای»
- نصیری، مصطفی (۲۳ مرداد ۱۳۹۲). «فلسفه رای اعتماد». وب‌گاه. روزنامه بهار. دریافت‌شده در ۴ فوریهٔ ۲۰۱۴.
پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.