رود تجن (ساری)

نام تجن هم‌ریشهٔ فعل «تجنه» (می‌تازد) و از مصدر «بتجستن» یا «بَتِتِن» در زبان مازندرانی است که معنی آن تاختن و به سرعت رفتن است. بدین معنی آب به اسبی سرکش همانند شده که در راه می‌تازد و به پیش می‌رود.[2][3]

شاخه‌های اصلی تجن:

• شیرین رود
• رود گلخوران (پس از پیوستن به سپیدرود به سوی سد سلیمان تنگه می‌رود)
• سپیدرود (محل ساخت سد فینسک روی بخشی از رود که جز استان سمنان است)
• لنگَر رود (پس از پیوستن به سپیدرود به سوی سد سلیمان تنگه می‌رود)
• گرمابرود (محل ساخت سد چرگت. این رود در نزدیکی پل تاکام به آبی می‌پیوندد که از سد سلیمان تنگه سرازیر می‌شود)
• زارم رود (محل ساخت سد زارم)[4]

• ملک شهمیرزادی، صادق. ایران در پیش از تاریخ. تهران: سازمان میراث فرهنگی پژوهشکده باستان‌شناسی، ۱۳۷۸