تنگک زنگنه

محله تنگک زنگنه به همراه دو محله دیگر (تنگک غریب یا تنگک اول و تنگک محمد جعفری یا تنگک دوم) بر روی سه تپه بسیار بلند در امتداد هم قرار گرفته بودند و حدفاصل بین سه تنگک دشت‌های بسیار زیبا وحاصلخیزی وجود داشت؛ که هر سه روستا قطب کشاورزی مهمی برای مردم شهر بوشهر به‌شمار می‌آمدند.
کشاورزی و گله داری از شغل عمده مردم این سه محل بود و خانواده‌های کشاورز این منطقه نه تنها از نظر مایحتاج روزانه خودکفا بودند، بلکه تولیدات خود را به شهر برده و عرضه می‌کردند.
زمین‌های کشاورزی این منطقه از حاصلخیزترین زمین‌های شهر بوشهر به‌شمار می‌رفت که علاوه بر کاشت گندم، سبزیجات و صیفی جات، گیاهان دارویی نیز به صورت خودرو در دامنه تپه‌ها و تل‌ها سبز می‌شد و در فصل زمستان یکی از زیباترین مناظر شهر بوشهر را به وجود می‌آورد.

منطقه تنگک پوشیده از انواع درختان بیابانی و نیمه بیابانی و بو ته‌های گیاهی است، دشت صاف و هموار و در پاره‌ای مناطق تپه و دره به چشم می‌خورد. منطقه تنگک از نظر موقعیتی مکانی مناسب برای نیروهای خودی علیه هجوم دشمنان است، کوه کزی و کوه صندوقی و ... از جمله مناطقی از تنگک زنگنه هستند که در برخورد نیروهای دلیران تنگستان با نیروهای انگلیسی و هندی مکانی مناسب از نظر موقعیت نظامی و سوق الجیشی بوده‌اند.

قدمگاه امام محمد باقر ع، قدمگاه امام رضا ع

مدرسه شهید حسین خدادادی

افرادی بزرگوار که اهالی محل به ایشان اعتماد کامل دارند می‌توان به آقایان مشهدی رمضان تنگکی آزاد و کربلایی حسین رستگاری نژاد و حاج علی اکبر قربانی اشاره نمود. لازم است ذکر شود برخی عزیزان ساکن این محله نمی‌باشند اما ارتباط قومی و عاطفی و عمیقی با هم محلیان دارند.

خرما، انار، لیموترش، لیمو شیرین، نارنج، سپستان و گندم، جو، عدس، باقلا، ماش، خیار، خیار چنبر، هندوانه، طالبی، گوجه فرنگی.

نعناع، ریحان، کاهو، پیاز، سیر، سیب زمینی و چغندر، شلغم، بادمجان، کدو، بامیا.

خاک شیر، اسپند، تخم شربتی، گل بالنگ، گل پلنگو، مرمرشک و خلیلوک، کاسنی، گل ماشداری، گل بابونه، شاتره، الپه، گل زرد، پنیرک، خار اشتر، باقلا موشی، علف زار بریمی، میل.[2]

نخل، سدر، گز، سپستان، درخت فرنگی، خرگ و گل ابریشم، لوز، موز، انار.

گرگ، کفتار، گراز، روباه، راسو، گربه وحشی و موش صحرایی، سگ توره، خارپشت.

مار، عقرب، رطیل، مارمولک، زنبور، سنجاقک و قاصدک.

کبوتر چاهی، کوکو، کاکا عیسی، بلبل، گنجشک، کلاغ، مرغ، خروس، سبز قبا، هد هد، دادک سلیمان، پرستو، خفاش، بلدرچین، چغد، چرخ، بحری، عقاب، پیدم، خردل، هفت رنگ، سختوک.

گاو، اسب، الاغ، گوسفند، بز، قاطر، سگ، گربه، مرغ، خروس، کبوتر.

داس، پرونگ، کپیر، اکوه، گونی، اشکنه، برداله، زنبیل، بیل، دوزه، تک، تاپو، بل، مشتو، چخ، دکو، بند باغ.

چاه هندی، چاه مسجدی.

سهمرون، خضراوی، زینی، قصب، دیری، گنتار، کباب، کبچاب، سیس، شکر، سوزنی، لشت، غلامحسینی، اسماعیلی، مکتیو، حلو، خارو، مرسو، ابراهیمی، بریمی، سرخو، اسّک، قصب، شی خالی.[3]

«این نوشته در دست تکمیل است. ممکن است دچار تغییراتی نیز بشود»

• منابع طبیعی بوشهر