گهرو

بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر ۶٬۲۶۳ نفر (۱٬۸۹۴ خانوار) بوده‌است.[1]

این شهر در ۴۳ کیلومتری شهرکرد مرکز استان و ۱۹۰ کیلومتری شهر ایذه در استان خوزستان و در ۳۹۵ کیلومتری شهر اهواز قرار دارد. از محصولات مهم کشاورزی این شهر انگور و بادام و گردو است. این شهر از سمت غرب به روستای جعفرآباد و شهر شلمزار و از سمت شرق به روستاهای حاجی‌آباد و قلعه ممکا و شهر بلداجی و از سمت شمال به ارتفاعات زاگرس و از سمت جنوب به روستای زوردگان محدود می‌باشد.
شهرستان گهرو طبق سر شماری سال ۱۳۹۱، ۷۸۵۶ نفر جمعیت دارد اما همچون قسمت‌های دیگر استان از منطقه‌های دافع جمعیت بوده و بسیاری از مردم این شهر، به شهرهایی نظیر اصفهان، ایذه و مسجدسلیمان در استان خوزستان مهاجرت کرده‌اند. این شهرستان دارای خاک مناسب و بارندگی کافی و زمین‌های وسیع و حاصل‌خیز است و در آن امکان تولید محصولات کشاورزی و مرکبات وجود دارد. این منطقه همچنین مستعد توسعه در زمینه‌های گوناگون از جمله گردشگری، تولید و صادرات محصولات باغی، پرورش دام و طیور، تولید گوشت و مرغ و بسیاری از صنایع و کارخانجات است.

نام «گهرو» به معنای جای پردرخت است. این شهر یکی از اولین سکونت گاه‌ها در استان چهارمحال و بختیاری بوده و از نظر موقعیت جغرافیایی یکی از بهترین نقاط در چهارمحال است. هنگام انقلاب مشروطه و قیام ایل بختیاری که از ایذه به طرف تهران راه افتادند اولین محل استراحت آنان پس از ۲روز حرکت در گردنه‌ها از ایذه شهر گهرو بود که در آنجا چند تن از افراد گهرو با سردار اسعد و علیمردان خان بختیاری دست یاری داده و به آن‌ها پیوستند.
مردم شهر گهرو از ایل زراسوند دورکی می‌باشند.[2]

جاذبه‌های گردشگری گهرو عبارت اند از: چشمه گهرو، استخر مینو، تفریحگاه دره بید، باغات و رود واقع در تنگه گهرو - کوهستان زردگله، چشمه سرچاییلی در ارتفاع ۲۰۰۰ متری -دره ته تنگ- مزرعه همایی، مسیر گهرو به زوردگان (دالان بهشت)‌. امامزاده گهرو نیز که اکنون بازسازی شده‌است، از نقاط دیدنی این شهرستان است.[3]

• مختصات و ارتفاع