پنتازوسین

پنتازوسین داروی مخدری از گروه شبه‌تریاک‌هاست که به روش صنعتی تولید و برای درمان دردهای متوسط تا شدید استفاده می‌شود. هر ۳۸ میلی‌گرم از این دارو قدرت ضد درد برابر با ۱۰ میلی‌گرم مرفین دارد[1].

پنتازوسین
سامانه‌شناسی نام (آیوپاک)
(2RS,6RS,11RS)-6,11-dimethyl-3-(3-methylbut-2-en-1-yl)-1,2,3,4,5,6-hexahydro-2,6-methano-3-benzazocin-8-ol
or
2-dimethylallyl-5,9-dimethyl-2'-hydroxybenzomorphan
داده‌های بالینی
رده بارداری C/D (U.S.)
تجویز Oral, IV, IM
داده‌های فارماکوکینتیکی
فراهمی زیستی ~20% orally
متابولیسم Hepatic
نیمه‌عمر 2 to 3 hours
دفع Renal
شناسه
شماره سی‌ای‌اس 359-83-1 Y
کد ATC N02AD01
پاب‌کم CID 441278
IUPHAR ligand 1606
بانک‌دارو DB00652
کم‌اسپایدر 390041 Y
UNII RP4A60D26L Y
KEGG D00498 Y
ChEMBL CHEMBL560 Y
داده‌های شیمی
فرمول C19H27NO 
وزن مولکولی 285.424 g/mol
SMILES eMolecules & PubChem
 Y(what is this?)  (verify)

عوارض جانبی پنتازوسین شبیه به مرفین است، با این تفاوت که احتمال بروز توهم و دیگر حالات روان‌تنی با آن بیشتر است.

تاریخچه

پتنتازوسین در دهه ۱۹۶۰ توسط شرکت استرلینگ دراگ در نیویورک تولید شد. اداره مواد غذایی و دارویی ایالات متحده آمریکا در سال ۱۹۶۷ سودمندی این دارو را تأیید کرد.

مشخصات

فرمول شیمیایی پنتازوسین C۱۹H۲۷NO است. از طریق ادرار دفع می‌شود و نیمه عمر آن حدود ۲ تا ۳ ساعت است.

نتیجه تحقیقی در دانشگاه مک‌گیل نشان می‌دهد که تأثیر درمانی پنتازوسین در زنان مو قرمز با دریافت مقدار کمتری نسبت به زنان غیر مو قرمز و مردان ظاهر می‌شود[2].

عوارض

اعصاب مرکزی: رخوت، سرگیجه، احساس سرخوشی، توهمات، سردرد، بی خوابی، تحریک پذیری، لرزش، وزوز گوش، از دست دادن ارتباط فردی با محیط، اغتشاش شعور، حملات تشنجی، پارستزی، سنکوپ.

قلبی ـ عروقی: زیادی فشار خون، تاکیکاردی، شوک.

پوست: درماتیت، خارش، تعریق زیاد، سفتی بافت نرم (Soft tissue induration) گره و فرورفتگی پوستی (می توانند در محل تزریق بروز کنند)، اسکلروز شدید پوست، بافت زیر پوستی و عضلات لایه زیرین محل تزریق (در مواردی که از یک موضع به‌طور مکرر برای تزریق استفاده می‌شود).

دستگاه گوارش: یبوست، خشکی دهان، تهوع، استفراغ.

ادراری ـ تناسلی: احتباس ادرار.

توجه: در صورت بروز حساسیت مفرط، حملات تشنجی یا آریتمی قلبی، باید مصرف دارو قطع شود.

مسمومیت و درمان

تظاهرات بالینی: علائم مصرف بیش از حد پنتازوسین هیدروکلراید به دلیل فقدان تجربیات بالینی مشخص نشده‌است.

درمان: در صورت بروز مصرف بیش از حد دارو، تمام اقدامات حمایتی (تجویز اکسیژن، تزریق وریدی مایعات، داروهای تنگ‌کننده عروق)، در صورت لزوم، به عمل آید. تهویه مکانیکی در نظر گرفته شود. نالوکسون تزریقی یک آنتاگونیست مؤثر برای درمان ضعف تنفسی ناشی از پنتازوسین است.

منابع

  • سایت دارونما

پانویس

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.