نیک‌شهر

شهرستان نیک‌شهر به لحاظ اقلیمی، دارای اقلیم گرم بوده، از رودخانه‌های مهم آن می‌توان به رودخانه کاجو، تنگ سرحه، بنت، نیک‌شهر ـ داروکان و نسفران و بلپیر و گنگ اشاره نمود. این شهرستان جزو نواحی کوهستانی استان به‌شمار می‌رود و کوه‌های آهوران مهم‌ترین ارتفاعات این شهرستان را تشکیل می‌دهند. بیشتریت محصولات کشاورزی این شهرستان خرما، برنج و مرکبات می‌باشد.

مردم این شهرستان از قوم بلوچ هستند و به زبان بلوچی تکلم می‌کنند و پیرو دین اسلام و مذهب تسنن هستند.

ایوب ایوبی (زاده 4 فروردین 1351 در حمیری) نویسنده ، شاعر ، ادیب ، لغت شناس ، زبان شناس ،استاد و مدرس ،ابداع کننده ی رسم الخط بلوچی و از مهم‌ترین شاعران و نویسندگان معاصر ایران در زبان بلوچی است ،که کتب و اشعارش به زبان‌های فارسی و بلوچی نوشته شده‌اند.

نام قدیم شهرستان نیک‌شهر «گِه» به معنی گِهتر و بهتر بوده‌است که در سال ۱۳۲۰ هجری شمسی در زمان رضا شاه به نیک‌شهر تغییر نام یافت و در خردادماه سال ۱۳۶۹ از شهرستان چابهار منفک و به شهرستان تبدیل شد. شهرستان نیک‌شهر با داشتن سابقه تاریخی درخشان در برگیرنده آثار تاریخی و باستانی ارزشمندی است که از دیدگاه باستان‌شناسی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. سفالینه‌های بدست آمده در بررسی‌های باستان‌شناسی در گمانه زنی‌ها قدمت این شهرستان را بالای پنج هزار سال تخمین می‌زند شهرستان نیک‌شهر با بیش از ۳۰۰ اثر تاریخی و آثار دورهٔ اسلامی یکی از کانون‌های آثار باستانی در سطح استان است.

1. در دهه اول محرم الحرام و خصوصاً در روزهای نهم و دهم محرم روزه می‌گیرند.
2. مردم این شهر پیش از عروسی مراسمی به نام نشانگ (شیرینی خوران) دارند. مراسم های عروسی آنها گاهی تا هفت روز به طول می انجامد‌. براساس رسمی به نام بجاریگ افرادی که به مراسم ازدواج می روند مبالغی جهت کمک تقدیم عروس و داماد می کنند.

از انواع معروفترین خوراک‌های محلی شهرستان نیک‌شهر می‌توان به موارد ذیل اشاره نمود:

• تباهگ: یک نوع گوشت خشک شده می‌باشد.
• تنورچه: گوشتی که در تنورهای محلی پخت می‌شود.
• چانگال: از مخلوط خرما، نان و روغن درست می‌شود.
• نان تیموش: یک نوع نان خیلی نازک است.
• هارگ: یک نوع خرمایی پخته شده‌است.

این شهر مرکز شهرستان نیک‌شهر می‌باشد که خود یکی از شهرستان‌های بزرگ و پرجمعیت استان سیستان و بلوچستان است. سه شهر فنوج، بنت و اسپکه از لحاظ اداری زیر نظر نیک شهر هستند.

بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ جمعیت آن (۳٬۳۹۹ خانوار) ۱۵٬۸۸۹ نفر بوده‌است.[1]

نیک شهر از نظر جمعیتی در حد متوسط قرار دارد و در استان سیستان و بلوچستان هفتمین شهر پرجمعیت این استان می‌باشد. همچنین نیک شهر ۳۶۵ اُمین شهر پرجمعیت در بین تمامی شهرهای ایران است و از شهرهایی مانند بیله سوار، فریدون‌شهر، بشرویه، مهران، منوجان و بندر جاسک بزرگتر و پرجمعیت تر است.

از جاذبه‌های گردشگری این شهر می‌توان به درخت مکرزن (انجیر معابد انبه) رودخانه تنگ سرحه، سد خیرآباد، قلعه وقبرستان چهل دختران _<روستای تخت ملک، روستای بلپیر و رودخانه نسفران اشاره کرد. چند قلعه تاریخی نیز در اطراف شهر دیده می‌شوند.

نیک شهر از طریق راه‌های اصلی آسفالته به شهرهای مهمی مانند چابهار، کنارک و ایرانشهر متصل است. همچنین راه‌آهن مهم چابهار - کرمان که در آینده به بهره‌برداری می‌رسد از این شهر عبور می‌کند. نیک شهر بعد از کنارک، نزدیکترین شهر به بندرچابهار است.

کشت برنج در سطح ۳ هزار هکتار و برداشت دو بار در سال و نخیلات در ۶ هزار هکتار و ۹۰۰ هکتار یونجه با برداشت ۱۸ چین در سال و انبه محصولات کشاورزی این شهرستان هستند؛ و به علت اینکه بین دو رودخانه گنگ و داروکان وپائین دست سد خیرآباد قرار دارد دارای آب کافی برای کشاورزی می‌باشد.

• اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: مؤسسهٔ گیتاشناسی، ۱۳۸۳ خورشیدی، ص۱۳۰.
• نام شهردار
• پورتال استان سیستان و بلوچستان