شهرستان چابهار
شهرستان چابهار (به بلوچی: چَهبار، چاوار) (نیز چاه‌بهار) یکی از شهرستان‌های استان سیستان و بلوچستان است. مرکز این شهرستان، شهر چابهار است. چابهار جنوبی‌ترین شهر بلوچستان ایران است.
| شهرستان چابهار | |
|---|---|
 | |
| اطلاعات کلی | |
| کشور |  ایران |
| استان | سیستان و بلوچستان |
| مرکز شهرستان | چابهار |
| سایر شهرها | پلان |
| بخش‌ها | مرکزی،پلان |
| سال تأسیس | ۱۳۲۶ خورشیدی |
| نام‌های پیشین | چه‌بار |
| مردم | |
| جمعیت | ۲۰۳٬۲۹۳ نفر (۱۳۹۵) |
| مذهب | اهل سنت [1] |
| جغرافیای طبیعی | |
| مساحت | ۲،۴۷۵ کیلومتر مربع |
| آب‌وهوا | |
| بارش سالانه | ۲/۱۱۴ میلی‌متر |
جمعیت
جمعیت این شهرستان بر طبق سرشماری سال ۱۳۹۵، برابر با ۲۸۳،۲۰۴ نفر بوده‌است که با ارتقا بخش دشتیاری به شهرستان دشتیاری جمعیت چابهار به ۲۰۳٬۲۹۳تن کاهش یافت.[2]
تقسیمات کشوری
شهرستان چابهار با مساحت ۲۴۷۲۹ کیلومتر مربع، در جنوب شرقی بلوچستان قرار گرفته و فاصله مرکز شهرستان تا مرکز استان ۶۹۱ کیلومتر است.
شهرستان چابهار دارای ۲ بخش، ۳ دهستان و ۲ شهر به شرح زیر است:
موقعیت جغرافیایی
شهرستان چابهار در جنوب استان سیستان و بلوچستان است و از جنوب با دریای عمان از شمال با شهرستان قصرقند از غرب با شهرستان کنارک و از شرق با شهرستان دشتیاری همسایه است. تا سال ۹۸ چابهار با پاکستان مرز مشترک داشت که با ارتقا بخش دشتیاری، هم اکنون چابهار با پاکستان مرز مشترک ندارد.
عوارض طبیعی
سرچشمه رودخانه‌های منتهی به شهرستان چابهار تماماً بخشی از حوزه آبریز بزرگ دریای عمان را تشکیل می‌دهند. آن بخش از این حوزه آبریز که در این شهرستان واقع شده‌است را حوزه آبریز رودخانه‌های سرباز، کاجو، کهیر و راپیچ تشکیل می‌دهد که از ارتفاعات مکران سرچشمه می‌گیرند و از شمال به جنوب جریان دارند و در انتها به دریا می‌ریزند. از نظر هیدروژنولوژیکی محدوده شهرستان چابهار را هفت محدوده مطالعاتی تشکیل می‌دهد. در این شهرستان، در حال حاضر تقریباً تمام بهره‌برداری از منابع زیرزمینی صورت می‌گیرد ولی این منابع شدیداً وابسته به جریان‌های سطحی اند و به همین دلیل منابع حساس و آسیب‌‌‌پذیری هستند.
حوزه آبریز و شبکه رودخانه‌ها
آب این شهرستان از طریق ۱۰۴۲ حلقه چاه ۱۳ رشته قنات ---رشته چشمه با میزان آبدهی ۵/۹۵ میلیون متر مکعب و رودخانه‌های سرباز و با میزان آبدهی متوسط سالانه ۵۰۰ هزار میلیون متر مکعب تأمین می‌شود.
اقلیم
شهرستان چابهار دارای اقلیم بیابانی گرم و مرطوب می‌باشد. میانگین بارش سالانه در این شهرستان ۲/۱۱۴ میلی‌متر و متوسط دمای آن در سال ۸۲ از ۸/۴۰ + الی ۸/۹+ درجه سانتی گراد در تغییر است.
مردم شناسی و فرهنگ
مردم چابهار بلوچ و اهل مذاهب تسنن هستند.[1] و به زبان بلوچی و گویش مکرانی سخن می گویند. لهجه مکرانی بیشتر در مرکز و جنوب بلوچستان و همچنین در بندر جاسک رواج دارد.
جاذبه‌های تاریخی و گردشگری
- مسجد جامع تیس
وضعیت اقتصادی
کشاورزی و منابع طبیعی
در سال زراعی ۸۳–۱۳۸۲ سطح زیر کشت محصولات زراعی و باغی شهرستان چابهار بالغ بر۹۹۸۷ هکتار است که۲/۶ درصد از سطح کشت زیر کشت استان را تشکیل می‌دهد. از این مقدار ۴۶ درصد به کشت باغات و۵۴ درصد به زراعت‌های سالانه اختصاص دارد. محصولات عمده زراعی شهرستان سبزیجات، محصولات جالیزی و نباتات علوفه‌ای می‌باشد. طی همان سال، ۲ واحد صنعتی پرورش و نگهداری دام و طیور در سطح شهرستان فعال بوده‌است. همچنین میزان تولید شیر، گوشت قرمز، گوشت مرغ و عسل به ترتیب ۶، ۷/۵، ۳/۰ و هزار تن بوده‌است.
صنعت و معدن
تعداد صنایع موجود شهرستان چابهار ۷۶ واحد می‌باشد که تعداد – واحد آن در نقاط روستایی و تعداد – واحد بقیه در نقاط شهری مستقر می‌باشند. در سال ۱۳۸۲ تعداد ۲ کارگاه فعال مسئولیت استخراج معادن را به عهده داشته که عمده‌ترین معادن موجود در سطح این شهرستان عبارت‌اند از: سنگ لاشه ساختمانی. سهم شهرستان از کارگاه‌های معدنی فعال استان ۳/۱۳ درصد می‌باشد.
جستارهای وابسته
- https://www.sbportal.ir/fa/cities/chabahar معرفی شهرستان چابهار
- «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۱ آبان ۱۳۹۲.
| مرکز |  موقعیت استان سیستان و بلوچستان در ایران.  زاهدان.  زابل. | |
|---|---|---|
| شهرستان‌ها | ||
| شهرها |
| |
| جاذبه‌های گردشگری |
| |
| بیشتر از ۴۰۰ هزار نفر |  | |
|---|---|---|
| بیشتر از ۳۰۰ هزار نفر | ||
| بیشتر از ۲۰۰ هزار نفر | ||
| زیر ۲۰۰ هزار نفر | ||