نخستین جنگ هندوچین

نخستین جنگ هندوچین (انگلیسی: First Indochina War‎) (که معمولاً به عنوان جنگ هندوچین در فرانسه شناخته می‌شود و به عنوان جنگ مقاومت ضد فرانسه در ویتنام) در ۱۹ دسامبر ۱۹۴۶ در هندوچین فرانسه آغاز شد و در ویت مین تا ۱ اوت ۱۹۵۴ ادامه یافت. این جنگ بین نیروهای جمهوری چهارم فرانسه و مخالفین فرانسه (ویت مین) در جنوب، بود. ویت مین اتحاد استقلال خواهانهٔ ملی بود که در تاریخ ۱۹ مه ۱۹۴۱ در دهکدهٔ پاک بوی ویتنام در اصل برای استقلال ویتنام از فرانسه شکل گرفت.

نخستین جنگ هندوچین
بخشی از جنگ هندوچین و جنگ سرد

تصاویر براساس حرکت عقربه‌های ساعت: نیروهای لائوس بعد از نبرد دین بین فو به آن سوی

رودخانه مکنگ در خاک لائوس عقب‌نشینی کردند، نیروی دریایی فرانسه و کماندوهایش در ژوئیه ۱۹۵۰ در ساحل آنام فرود آمدند، تانک‌های سبک آمریکایی ام ۲۴ چافی توسط فرانسوی‌ها در ویتنام استفاده می‌شد،

کنفرانس ژنو در ۲۱ ژوئیه سال ۱۹۴۵، در ۲۱ ژوئیه ۱۹۵۴ گرومن اف۶اف هلکت آماده می‌شود به سمت خلیج تونکین.
تاریخ۱۹ دسامبر ۱۹۴۶ (۱۹۴۶-12-۱۹) – ۱ اوت ۱۹۵۴ (۱۹۵۴-08-۰۱)
(۷ سال، ۷ ماه، ۱ هفته و ۶ روز)
مکانهندوچین فرانسه، به‌طور عمده ویتنام
نتیجه

پیروزی ویت مین[1][2][3][4]

تغییرات
قلمرو		 تقسیم موقت ویتنام
طرفین درگیر

ویت مین
Lao Issara (۱۹۶۵–۱۹۴۹)

  • Pathet Lao (1949–1945)[5]

خمرهای سرخ[6]

  • United Issarak Front (1950–1954)[7]

ژاپن داوطلبان ژاپنی

پشتیبانی توسط:[8]
 اتحاد جماهیر شوروی[9]
 چین (۱۹۴۹–۱۹۵۴)[9]
 آلمان شرقی[10][11]
 لهستان[12]

جمهوری چهارم فرانسه

کامبوج
(۱۹۵۳–۱۹۵۴)
پادشاهی لائوس (۱۹۵۳–۱۹۵۴)
ویتنام جنوبی (۱۹۴۹–۱۹۵۴)

پشتیبانی توسط:
 ایالات متحده آمریکا[13] (۱۹۵۰–۱۹۵۴)
فرماندهان و رهبران

هو شی مین
وو گوین جیاپ
Phạm Văn Đồng
Trường Chinh

سوفانووونگ
Son Ngoc Minh

French Expeditionary Corps

  • Philippe Leclerc de Hauteclocque (1945–1946)
  • Jean-Étienne Valluy (1946–1948)
  • Roger Blaizot (1948–1949)
  • Marcel Carpentier (1949–1950)
  • Jean de Lattre de Tassigny (1950–1951)
  • Raoul Salan (1952–1953)
  • Henri Navarre (1953–1954)

State of Vietnam

قوا
Viet Minh:
Regulars: 125,000
Regional: 75,000
Popular Forces/Irregulars: 250,000[14]
Former ارتش امپراتوری ژاپن volunteers: ~5,000[15]
در مجموع: ~۴۵۰٬۰۰۰		 France:
Expeditionary Corps: 190,000
Local Auxiliary: 55,000
State of Vietnam:
150,000[16]
در مجموع: ~۴۵۰٬۰۰۰
تلفات
Viet Minh:
175,000-300,000 dead or missing (Western historian estimated)[17][18][19][20]
191,605 dead or missing (Vietnamese Government's figure)[21]		 French Union:
75,581 dead (20,524 being French)[22][23]
64,127 wounded,
40,000 captured
State of Vietnam:
58,877 dead or missing[24]
Total: ~134,500 dead or missing
۴۰۰٬۰۰۰ - ۸۴۲٬۷۰۷ مجموع کشته‌ها [19][25][26]
۱۲۵٬۰۰۰–۴۰۰٬۰۰۰ غیرنظامیان کشته شده [19][27][28][29]

منابع
  1. Lee Lanning, Michael (2008). Inside the VC and the NVA. : Texas A&M University Press. p. 119. ISBN 978-1-60344-059-2.
  2. Crozier, Brian (2005). Political Victory: The Elusive Prize Of Military Wars. Transaction. p. 47. ISBN 978-0-7658-0290-3.
  3. Fall, Street Without Joy, p. 63.
  4. Logevall, Fredrik (2012). Embers of War: the fall of an empire and the making of America's Vietnam. Random House. pp. 596–9. ISBN 978-0-375-75647-4.
  5. Jacques Dalloz, La Guerre d'Indochine 1945–1954, Seuil, Paris, 1987, pp. 129–130, 206
  6. Jacques Dalloz (1987). La Guerre d'Indochine 1945–1954. Paris: Seuil. pp. 129–130.
  7. Kiernan, Ben. How Pol Pot Came to Power. لندن: Verso, 1985. p. 80
  8. henrisalvador. "John Foster Dulles on the fall of Dien Bien Phu". Dailymotion. Retrieved August 19, 2015.
  9. "Viện trợ của Trung Quốc đối với cuộc kháng chiến chống Pháp của Việt Nam". Archived from the original on December 2, 2013. Retrieved August 19, 2015.
  10. «نسخه آرشیو شده» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۱۱ اکتبر ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۱۱ آوریل ۲۰۱۸.
  11. "East Germany – The National People's Army and the Third World".
  12. Radvanyi, Janos (1980). "Vietnam War Diplomacy: Reflections of a Former Iron Curtain Official" (PDF). Paramaters: Journal of the US Army War College. Carlise Barracks, Pennsylvania. 10 (3): 8–15.
  13. "CNN.com – France honors CIA pilots – Feb 28, 2005". Retrieved August 19, 2015.
  14. Windrow 1998, p. 23
  15. Ford, Dan. "Japanese soldiers with the Viet Minh".
  16. Windrow, Martin (1998). The French Indochina War 1946–1954 (Men-At-Arms, 322). London: Osprey Publishing. p. 11. ISBN 1-85532-789-9.
  17. Fall, Bernard, The Two Vietnams (1963)
  18. Eckhardt, William, in World Military and Social Expenditures 1987-88 (12th ed. , 1987) by Ruth Leger Sivard.
  19. Clodfelter, Michael, Vietnam in Military Statistics (1995)
  20. Stanley Kutler: Encyclopedia of the Vietnam War (1996)
  21. Chuyên đề 4 CÔNG TÁC TÌM KIẾM, QUY TẬP HÀI CỐT LIỆT SĨ TỪ NAY ĐẾN NĂM 2020 VÀ NHỮNG NĂM TIẾP THEO, datafile.chinhsachquandoi.gov.vn/Quản%20lý%20chỉ%۲۰đạo/Chuyên%20đề%204.doc
  22. Pierre Vermeren (2015). Le Choc des décolonisations: De la guerre d’Algérie aux printemps arabes. Éditions Odile Jacob. p. 16. ISBN 978-2-7381-6477-3.
  24. Dommen, Arthur J. (2001), The Indochinese Experience of the French and the Americans, Indiana University Press, pg. 252
  25. T. Lomperis, From People's War to People's Rule (1996)
  26. S. Karnow, Vietnam: a History (1983)
  27. Smedberg, M (2008), Vietnamkrigen: 1880–1980. Historiska Media, p. 88
  28. Eckhardt, William, in World Military and Social Expenditures 1987–88 (12th ed. , 1987) by Ruth Leger Sivard.
  29. Dommen, Arthur J. (2001), The Indochinese Experience of the French and the Americans, Indiana University Press, pg. 252.

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ نخستین جنگ هندوچین موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.