محمدعلی زنوزی

محل تیرباران باب و محمد علی زنوزی و جایی که جسدایشان در آن انداخته شد در سربازخانه تبریز

باب را به همراه محمدعلی زنوزی یکی از مریدانش، در فاصله چند قدمی یکدیگر آویزان نمودند. پس از شلیک تفنگ‌ها، دود چند لحظه آن دو نفر را از نظرها پنهان نمود. پس از متفرق شدن دود باروت مردم توانستند محل اعدام را مشاهده کنند، ندای حیرت و وحشت از مردم بلند شد، چون باب آنجا نبود؛[1] زیرا گلوله‌ها فقط به طناب‌ها خورده بود و سبب باز شدن طناب و نجات باب شده‌بود.[2] باب را در اتاقی یافتند و دوباره به محل اعدام آوردند و مثل سابق بستند. اما این بار سربازان از امر شلیک سرباز زدند.[1] گروهی دیگر را آوردند و فرمان شلیک دادند و این بار باب کشته شد.[1]

جسد باب و انیس که با او تیرباران شده‌بود در خندقی انداخته شد. حتی گفته شد که سگ بدن آنان را خورده‌است. این کار جاستین شیل نماینده وقت انگلیس در ایران را بر این داشت که در نامه‌ای به نخست‌وزیر انگلستان این عمل را وحشیانه بنامد. در عین حال منابع بابی می‌گویند که جسد باب با تلاش سلیمان خان میلانی به تهران منتقل شد.[2]

سید علی محمد شیرازی مشهور به باب

معتقدین به کتاب بیان (بیانی‌ها) محل دفن پیکر سید علی محمد باب و محمد علی زنوزی را در امامزاده معصوم تهران می‌دانستند و این مکان را یکی از اماکن زیارتی خویش می‌دانستند. ادوارد براون نیز در کتاب یکسال در میان ایرانیان چنین می‌نگارد:[1]

سلیمان خان یکی از پیروان کتاب بیان است که در تهران شمع آجین و به قتل رسید

ولی سلیمان خان و چند نفر دیگر از بابیان که در تبریز نفوذی داشتند بوسیله نفوذ خود و به احتمال قوی بوسیله رشوه جنازه‌ها را از بیرون شهر برداشتند و کفنی سفید به آن‌ها پیچیدند، و در صندوق نهادند و به تهران فرستادند. در تهران بر حسب دستور میرزا یحیی ملقب به صبح ازل (که اگرچه جوانی بیست ساله بود به جانشینی باب انتخاب گردید) جنازه‌ها را به امامزاده معصوم واقع در سر راه همدان، نزدیک رباط کریم انتقال دادند.

از سوی دیگر منابع بهائی معتقدند باقی‌مانده‌های جسد با دستور بهاءالله از امام زاده حسن خارج شده و برای ۵۰ سال مخفیانه از جایی به جای دیگر برده شده و سرانجام در کوه کرمل در مقام اعلی دفن شده‌است.[2]

• بابیت
• احکام بابی
• متون بابی