سنگ ماه
سَنگِ ماه یا حَجَرُالقَمَر گونه‌ای سنگ تزئینی با ترکیب شیمیایی، سیلیکات آلومینیوم، پتاسیم و سدیم (Na,K)AlSi3O8 است.
| سنگ ماه | |
|---|---|
 | |
| کلیات | |
| رده | فلدسپات ارتوکلاز |
| فرمول | KAlSi۳O۸ |
| ویژگی‌ها | |
| رنگ | می‌تواند رنگ‌های گوناگونی داشته‌باشد از جمله خاکستری، سفید، صورتی، سبز و قهوه‌ای ولی باارزش‌ترین آن به رنگ آبی سیر است. |
| ساختار | تک‌شیب |
| چگالی | ۲٫۵۵–۲٫۵۸ |
| ضریب شکست | ۱٫۵۲–۱٫۵۳ تا ۱٫۵۳–۱٫۵۴ |
باورهای پیشینیان
این سنگ در متن‌های عربی و اسلامی با نام‌های زبدالقمر، رغوة القمر، بصاق القمر، بزاق القمر، افروسالنیتوس، مها، مهو، سالنیطس، و افروسلونن نیز نامیده شده.
در باورهای خرافی پیشینیان سنگ ماه سنگی است که نقره را جذب می‌کند و با افزایش نور ماه، گردآلودگی آن سپیدرنگ می‌شود. برای درمان صرع، جنون و خفقان مفید است. آویزان نگه داشتن آن در پارچه کبود باعث پذیرش جاه و زدودن ترس می‌شود و آویختن آن بر نخل، نگهدارنده میوه آن است.
صاحب اختیارات بدیعی می‌گوید: بزاق القمر و زبدالبحر خوانند و افروسالین (در نسخه دیگر افروسالیین) خوانند یعنی زبدالقمر و به یونانی سالنیطس (در نسخه دیگر سالیطنس) خوانند و افروسالین از بهر آن خوانند که بشب در افزونی ماه یابند در بلاد عرب، و آن سنگ سپید و شفاف و سبک بود و اگر از درختی درآویزند که بار نمی‌دهد بارآور گردد، و اگر بسایند و به مصروع دهند شفا یابد و زنان بعوض تعویذ با خود نگاه دارند.
و در تنسخ‌نامه آمده: بر او نقطه‌ای هست که بوقت افزونی ماه میفزاید و در کاهش می‌کاهد.
منابع
- ویکی‌پدیای انگلیسی.
- بر پایهٔ داده‌های در: لغتنامه دهخدا، سرواژهٔ حجرالقمر به نقل از تحفه حکیم مؤمن، اختیارات بدیعی و تنسخ‌نامه.
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ سنگ ماه موجود است. |