حقوق تجارت بین‌الملل
«حقوق تجارت بین الملل» به قواعد، اصول، قوانین و مقرراتی اطلاق می شود که روابط تجاری را در فراسوی مرزها کنترل و تنظیم می کند. این روابط ممکن است واجد خصوصیت حقوق خصوصی باشد مثل روابط قراردادی بین تجار و شرکتهای تجاری از کشورها گوناگون که به آن حقوق بازرگانی بین المللی نیز اطلاق می شود و یا جنبه عمومی داشته باشد مثل قوانین راجع به کنترل واردات و صادرات، مناطق آزاد تجاری، سرمایه گذاری و سایر موارد که دولتها در امر تجارت بین الملل دخالت می کنند که بعضا به آن حقوق اقتصادی بین المللی نیز اطلاق می گردد.[1]
| بخشی از |
| تجارت خارجی |
|---|
 |
| مدیریت کسب‌وکار |
|---|
 |
حقوق بازرگانی بین الملل در واقع بخشی از حقوق تجارت بین الملل است که ویژه قرادادهای بین تجار و شرکتهای تجاری در کشورهای مختلف است. حقوق بازرگانی بین المللی به مجموعه‌ای از قواعد حقوقی، معاهدات و کنوانسیون‌های بین‌المللی، مقررات داخلی و عرف‌ها و رویه‌های بازرگانی است که روابط بازرگانی بین الملل را تنظیم می‌کند. حقوق بازرگانی بین المللی شامل حال مباحثی است که بین تجار و شرکتهای تجاری برای فعالیت‌های تجاری مثل فروش کالا و خدمات ، ارائه مجوز‌های بهره برداری (لیسانس)، اجاره به شرط تملیک، نمایندگی، قرار داد‌های مشارکت در سرمایه گذاری، شیوه‌های پرداخت، حمل و نقل کالا، بیمه و حل و فصل اختلافات تجاری می‌شود.[2]
حقوق تجارت بین الملل با داوری تجاری بین المللی ارتباط نزدیکی دارد چون بسیاری از اختلافات تجاری بین المللی از طریق داوری حل و فصل می شود.
آن چه در زمینه‌ی معاملات و مبادلات و تعاملات خارجی در تجارت خارجی مطرح می‌شود، در حیطه‌ی تجارت بین‌الملل می‌گنجد. در تجارت بین‌الملل، دو گروه نقش اساسی دارند. گروه اوّل که تنظیم کنندگان روابط و سیاست تجاری بین کشورها می‌باشند و اموری مانند: صادرات و واردات و امور گمرکی و تعرفه‌ها و مالیات‌ها را هدایت می‌کنند. در این گروه، دولتها، سازمان‌های بین‌المللی و اتّحادیه‌ها و نهادهای جهانی (نظیر: سازمان تجارت جهانی،[3] آنسیترال،[4] یونیدروا،[5] اتاق بازرگانی بین‌المللی[6]) فعّال می‌باشند.گروه دیگر از طریق قراردادهای بین‌المللی، عامل انجام تجارت هستند. بازرگانان، شرکتهای تجاری، پیمانکاران و سازندگان کارخانجات در کشورهای دیگر و اکتشاف کنندگان معادن و استخراج کنندگان آن‌ها از این نمونه می‌باشند. موضوعات گروه اوّل، مربوط به حقوق عمومی بین‌المللی و مسائل گروه دوم، مرتبط با حقوق خصوصی بین‌المللی است. دروس حقوق تجارت بین‌الملل، هر دو دسته را در بر می‌گیرد. در مورد مسائل گروه اوّل، عبارت «حقوق تجارت بین‌الملل» و در مورد موضوعات گروه دوم، اصطلاح «حقوق بازرگانی بین‌الملل» به کار برده می شود.[7]
در حقوق تجارت بین‌الملل، سیاست‌گذاری تجارت جهانی، روابط دولتها و سازمان‌ها و اهداف تجارت بین‌الملل، مشخّص می‌شود که در واقع مورد توجّه حکومت‌ها و دولت‌هاست. در حقوق بازرگانی بین‌المللی، که در حقیقت حقوق خصوصی مدنی بین‌المللی است، مسائل مورد نیاز بازرگانان، مثل: مذاکره، انعقاد، اجرا و انحلال قرارداد و تضمین‌ها و اخذ خسارت در مورد آن مطرح می‌شود. علم حقوق تجارت و بازرگانی بین‌المللی، به مسائل تئوری و اصول و احکام می‌پردازد، در حالی که فنّ این حقوق، در اجرا ظهور پیدا می‌کند.
منابع
- شیروی، عبدالحسین (چاپ دهم، 1396). حقوق تجارت بین الملل. تهران: سمت. صص. فصل دوم٫. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - معرفی رشته حقوق | بررسی مزایا، بازار کار و درآمد این رشته . [نمره یار https://nomreyar.com]
- "World Trade Organization - Global trade". Retrieved 2018-10-20.
- "United Nations Commission On International Trade Law | United Nations Commission On International Trade Law". uncitral.un.org. Retrieved 2018-10-20.
- User، Super. «90th ANNIVERSARY». www.unidroit.org (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۱۰-۲۰.
- «ICC | International Chamber of Commerce». ICC - International Chamber of Commerce (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۱۰-۲۰.
- داراب پور، مهراب (۱۳۹۷). اصول و مبانی حقوق تجارت بین‌الملل، کتاب نخست: کلیّات حقوق تجارت بین‌الملل و سازمان‌های تجاری بین‌المللی، کتاب نخست. تهران: گنج دانش. صص. ۲۱. شابک ۹۷۸-۶۲۲-۶۱۸۷-۱۰-۷.