مؤسسه انفرادی

موسسه انفرادی، (به انگلیسی: sole proprietorship) واحدهای اقتصادی از نظر تعداد مالک به دو دسته؛ شرکت‌های تضامنی و موسسات انفرادی تقسیم می‌شوند. واحدهای تک مالکی یا انفرادی، همان‌گونه که از نام آن پیداست، مالکیت این واحدها متعلق به یک نفر است، که معمولاً مدیر واحد تجاری نیز می‌باشد. فروشگاه‌های خرده‌فروشی، تعمیرگاه‌ها و مؤسسات حرفه‌ای فردی، مانند: وکلا و حسابرسان، به‌صورت تک مالکی اداره می‌شوند.

این مقاله بخشی است از یک مجموعه در
قانون شراکت
نهادهای کسب‌وکار
اتحادیه اروپا
  • انجمن تعاونی اروپا
  • مقررات شرکت اروپایی
  • شرکت خصوصی اروپایی
کشورهای مشترک المنافع
ایالات متحده
سازمان‌های اضافی
دکترین
زمینه‌های مرتبط

در مدل موسسه انفرادی یا مالکیت انحصاری، فرد و تجارت در عمل، یکی هستند. به عبارت دیگر شخصی که تجارت را راه‌اندازی می‌کند، مسئولیت مدیریت، قراردادها، مسایل مالی و غیره تجارت را به عهده دارد. در این حالت شخص با تمام اموال شخصی‌اش، ضامن واحد تجاری خود است. اگر تجارت وی ورشکست شود، کلیه دارایی‌های خود را نیز از دست خواهد داد.[1][2][3][4]

منابع
  1. "Financial Risk: Definition". Investopedia. Retrieved October 2011. Check date values in: |accessdate= (help)
  2. "In Wall Street Words". Credo Reference. 2003. Retrieved October 2011. Check date values in: |accessdate= (help)
  3. McNeil, Alexander J.; Frey, Rüdiger; Embrechts, Paul (2005). Quantitative risk management: concepts, techniques and tools. Princeton University Press. pp. 2–3. ISBN 978-0-691-12255-7.
  4. Horcher, Karen A. (2005). Essentials of financial risk management. John Wiley and Sons. pp. 1–3. ISBN 978-0-471-70616-8.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.