جعفر بن علی بن ابیطالب
جعفر بن علی بن ابیطالب یکی از فرزندان علی بن ابیطالب است که همراه با برادرانش حسین بن علی و عباس بن علی در نبرد کربلا شرکت کرد و کشته شد.[1][2]
نسب و زندگانی
وی فرزند علی بن ابیطالب بن عبدالمطلب است. او حدود دو سال پس از برادش عثمان به دنیا آمد؛ مادرش فاطمه ام‌البنین بوده و با عباس بن علی، برادر پدری و مادری می‌باشد. وی دو سال با پدرش، ۱۲ سال با برادرش حسن بن علی و ۲۱ سال با برادرش حسین زندگانی کرد. برخی منابع علت نامگذاری وی به جعفر را، علاقه علی بن ابیطالب به برادر خویس جعفر طیار دانسته‌اند. وی در هنگام کشته شدن در واقعهٔ کربلا، ۱۹ ساله یا ۲۱ ساله بوده‌است.[2][3][4]
مقتل
وی در هنگام کشته شدن در واقعه کربلا، ۱۹ ساله یا به نقلی دیگر ۲۱ ساله بوده و هانی بن ثبیت حضرمی یا به نقلی خولی بن یزید وی را به قتل رسانده‌اند.[1] وی در رجز خوانی خود در واقعه کربلا، چنین سروده‌است:[5][2]
| إنی أنا جعفر ذو المعالی | ابن علی الخیر ذو النوال | |
| حسبی بعمی شرفا وخالی | أحمی حسینا ذی الندی المفضال |
پانویس
- موسوعة عاشوراء بایگانی‌شده در ۲۰۱۵-۰۹-۲۳ توسط Wayback Machine
- «پژوهشی پیرامون شهدای کربلا - جمعی از نویسندگان - کتابخانه مدرسه فقاهت». lib.eshia.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۱-۰۶.
- سماوی، إبصار العین، ۱۴۱۹ق، ص۶۹.
- أعیان الشیعة، ج۴، ص۱۲۹.
- بحار الأنوار - العلامة المجلسی - ج ۴۵ - الصفحة ۳۸ بایگانی‌شده در ۲۰۱۸-۱۰-۱۵ توسط Wayback Machine