بازرگان (ماکو)

بازرگان یکی از شهرهای استان آذربایجان غربی ایران است. این شهر در بخش مرکزی شهرستان ماکو جای دارد و گذرگاه مرزی بازرگان در یک کیلومتری آن قرار دارد.

بازرگان
بازرگان
کشور ایران
استانآذربایجان غربی
شهرستانماکو
بخشمرکزی
نام(های) پیشینبزیرجان
سال شهرشدن۱۳۹۰
مردم
جمعیت۹٬۹۷۹ نفر در سال ۱۳۹۵
اطلاعات شهری
پیش‌شمارهٔ تلفن[1] ۰۴۴–۳۴۳۷
وبگاهhttp://www.e-bazargan.ir
بازرگان

زبان مردم بازرگان کردی کرمانجی [2] [3] [4] [5][6][7] و ترکی است. در جلد چهارم کتاب «فرهنگ جغرافیائی ایران (آبادیها)» نیز زبان مردم بازرگان، ترکی آذربایجانی و مذهب آن‌ها شیعه ذکر شده است.[8]

شهر بازرگان از توابع شهرستان ماکو و در ۱۵ کیلومتری شمال آن قرار گرفته‌است. بازرگان به عنوان نقطه خروجی مرز ایران و ترکیه در دامنه کوه آرارات واقع شده‌است؛ و نام دروازه اروپا را به خود گرفته‌است شهر مرزی بازرگان در شمال غربی ایران و شمالی‌ترین نقطه آذربایجان غربی قرار گرفته و ازنظر موقعیت جغرافیایی واقتصادی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است[9] زیرا از طرف شمال در یک کیلومتری کشور ترکیه و از طرف شمال شرقی با جمهوری خود مختار نخجوان هم مرزاست. گذرگاه مرزی بازرگان، مهمترین گمرک زمینی کشور در این شهر قرار دارد و بعنوان دروازه اروپا یا پیشانی ایران بشمار می‌رود که روزانه صدها مسافر داخلی و خارجی (توریست و گردشگر) و صدها کامیون ترانزیتی و سواری از این شهر مرزی و قدیمی[10] دیدن و تردد می‌نمایند.

از جمله افرادی که به این شهر وارد شده و در سفر نامه خود از شهر بازرگان نام برده اوژن فلاندن سیاح معروف فرانسوی است که در زمان قاجاریه و در زمان حیات علی خان سردار ماکو به ایران سفر کرده و از بازرگان در کتاب خود یاد کرده‌است.[11]

بازرگان که از سال ۱۳۶۵ از طریق نمایندگی شهرداری و زیر نظر شهرداری شهر ماکو اداره می‌شد. با توجه به موقعیت حساس مرزی بودنش و گسترش عمران در این محل نمایندگی تکافوی نیاز منطقه نبود، بهمین علت به جهت دارا بودن ظرفیت‌های بالقوه و قرار گرفتن مهمترین گمرک زمینی کشور در این منطقه و عبور جاده ترانزیت از وسط بازرگان و همچنین مکاتبات مکرر از سوی اهالی شریف منطقه، نمایندگی شهرداری بازرگان در نیمه دوم سال ۱۳۷۵ با مجوز رسمی وزارت کشور ایران به شهرداری مستقل با درجه ۲ شهرداری فعالیت خود را رسماً آغاز نمود و در سال ۱۳۷۸ به دلیل گسترش فعالیتها و حجم زیاد پروژه‌های عمرانی از درجه ۲ به درجه ۵ ارتقاء یافت.[12]

بر پایه سرشماری سال ۱۳۹۵، جمعیت این شهر برابر با ۹٬۹۷۹ نفر بوده‌است.[13] گمرک بازرگان منبع اصلی درآمد مردم این منطقه بحساب می‌آید.

اقتصادی

اقتصاد شهر بازرگان بر اساس گمرگ ایران و ترکیه است. همچنین تعدادی زیادی از جمعیت این شهر در مرز کار می‌کنند.

منابع
  1. پیش‌شماره شهرهای استان آذربایجان غربی
  2. اسكندري‌نيا، ابراهيم. ساختار سازمان ايلات و شيوة معيشت عشاير آذربايجان غربي. بندرانزلي: 1366، ص 52-62؛ توحدي، كليم‌الله. حركت تاريخي كرد به خراسان. مشهد: 1364، ص 2/176-177؛ لطفي پاشا. تواريخ العثماني. استانبول: 1341ق، ص 323؛ نيز نك: سومر، فاروق. نقش تركان آناطولي در تشكيل و توسعة دولت صفوي. ترجمة احسان اشراقي، محمدتقي امامي، تهران: 1371، ص 94-95. اسكندري‌نيا، ابراهيم. همان. ص 130. سرشماري اجتماعي، اقتصادي عشاير كوچنده 1377، جمعيت عشايري دهستان‌ها. تهران: 1378، ص 23، 27-28. اسكندري‌نيا، ابراهيم. همانجا. سرشماري اجتماعي، اقتصادي عشاير كوچنده 1377، نتايج تفصيلي. تهران: 1378، ص 15. اسكندري‌نيا، ابراهيم. همان. ص 132.
  3. KURDISH TRIBES
  4. منابع: پژوهشنامه تاریخ تمدن اسلامی سال پنجاه و دوم پاییز و زمستان 1398 شماره 2 doran_County
  5. منصورینام=مسعود (زمستان ۱۳۸۱). «بررسی مقایسه ای زمینه‌های تولید در گروه‌های عشایری و گرایش آنان به تغییر و تحول در شیوه تولیدی عشایری؛ مطالعه موردی ایل جلالی شمال غرب کشور». علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز (با همکاری گروه اقتصادی دانشگاه ارومیه). پیاپی ۳۷. ۱۹ (۱).
  6. اسکندری نیا، ابراهیم: ساختار و سازمان ایلات و شیوه معیشت عشایر آذربایجان غربی
  8. رزم‌آرا، حاجعلی (۱۳۳۰)، فرهنگ جغرافیائی ایران (آبادیها)؛ جلد ۴: استان ۳ و ۴ آذربایجان، تهران: انتشارات سازمان جغرافیایی کشور، انتشارات دایره جغرافیائی ستاد ارتش.
  9. تروریسم در بازرگان
  10. رئیس شورای اسلامی بازرگان:بافت قدیمی شهر بازرگان ساماندهی می‌شود
  11. «شهر بازرگان در یک نگاه». بایگانی‌شده از اصلی در ۱ اوت ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۶ اوت ۲۰۰۹.
  12. «شهرداری بازرگان». بایگانی‌شده از اصلی در ۱ اوت ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۶ اوت ۲۰۰۹.
  13. «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۱ آبان ۱۳۹۲.

اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: مؤسسه جغرافیایی و کارتوگرافی گیتاشناسی، ۱۳۸۳ خ.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.