ادرد

ادرد پسر ادوارد، شاه وسکس از همسر سومش ادگیوا، دختر سیگهلم، الدورمن کنت[2] و برادر ناتنی شاه اتلستن (حکومت ۹۲۴–۹۳۹) و شاه ادموند اول (حکومت ۹۳۹–۹۴۶) بود.[1] ادموند شاه انگلستان بود که در ۹۴۶ به قتل رسید و از آنجا که فرزندانش هنوز خردسال بودند به نفع عمویشان ادرد، که در آن زمان ۲۱ ساله بود کنار رفتند و ادرد پادشاه انگلستان شد.[2]

با بر تخت نشستن ادرد، نورثامبریا نیز سلطهٔ او را پذیرفت اما دیری نگذشت که آنها اریک بلاداکس، پسر هارالد یکم نروژی را شاه خود اعلام کردند.[1] از سوی دیگر ولفستان، اسقف خائن یورک، ادرد را تهدید نمود که به اریک خواهد پیوست. ادرد در پاسخ این تهدید سریعاً به سمت شمال لشکر کشید و نورثامبریا را مورد تاخت و تاز قرار داد. او ریپون را به آتش کشید و اریک را فراری داد. با این حال نیروهایش در کاسل‌فورد مورد حمله قرار گرفتند و ادرد به انتقام بار دیگر به نورثامبریا تاخت و آنجا را ویران نمود. این عکس‌العمل ادرد تأثیر خود را بر اهالی نورثامبریا گذاشت و آنها از اریک بلاداکس روی گردان شدند.[2]

این واقعه در ۹۴۸ اتفاق افتاد و نورثامبریا تسلیم ادرد شد، اما آنها بار دیگر در ۹۴۹ دست به انتخاب شاه دیگری زدند و اولاف سیتریکسون اسکاندیناویایی را به فرمانروایی خود برگزیدند. با این حال در ۹۵۲ اولاف را هم از قدرت خلع و اریک بلاداکس را سرانجام بر تخت نشاندند. اما دیری نپایید که او نیز از سلطنت خلع و در نبردی در ۹۵۴ کشته شد.[1] پس از آن اهالی نورثامبریا بار دیگر با ادرد بیعت نموده و سرسپردهٔ او شدند.[1]

ادرد دوستی نزدیکی با دانستن، راهب بزرگ گلاستنبری (و بعدتر اسقف کانتربری) داشت و از احیای رهبانیت‌گرایی حمایت می‌نمود.[1]

ادرد که در بیشتر طول زندگیش مبتلا به بیماری بود در ۲۳ نوامبر ۹۵۵ در کاخش در فروم واقع در سامرست درگذشت و در دژ وینچستر به‌خاک سپرده شد. .[2] او که ازدواج نکرده بود فرزندی هم برای جانشینی نداشت و پس از او برادرزاده‌اش ادویگ، جانشین او شد.[2]