جان، پادشاه انگلستان

کودکی جان دوران پرتلاطمی بود. از یک طرف برادران بزرگترش به تحریک برخی از جمله الینور د آکیتن - مادرشان - علیه شاه هنری دوم - پدرشان - شورش کرده بودند و از سوی دیگر الینور به دستور هنری در سال ۱۱۷۳، زمانی که جان ۵ سال بیشتر نداشت، زندانی شد.[2]

پس از عزیمت ریچارد اول، برادر جان و پادشاه وقت انگلستان، جان کوشش زیادی برای برکناری ویلیام لانگچمپ - دادرس عالی لندن - کرد که نامبرده از گماشتگان ریچارد بوده‌است. ریچارد در راه بازگشت به انگلستان توسط لئوپولد پنجم، دوک اتریش گروگان گرفته شد و به هاینریش ششم فرمانروای امپراتوری مقدس روم تحویل داده شد. هاینریش درخواست غرامتی دو برابر درآمد سالانه انگلستان کرد. جان و فیلیپ اوگوست از او تقاضا کردند که تا حد ممکن در آزادی ریچارد تعلل کند، ولی او نپذیرفت و به محض دریافت غرامت از الینور آکیتن مادر ریچارد و جان (که هزینه را از طریق جواهرات سلطنتی‌اش تأمین کرده بود) ریچارد را آزاد کرد. این ماجراها تأثیر زیادی در بدنمایی جان در داستان رابین هود گذاشته‌است.

شاه جان، به دلیل هزینه زیاد جنگ با فیلیپ دوم - فیلیپ اوگوست، شاه فرانسه - و خزانه خالی به جا مانده از ریچارد اول، شروع به جمع‌آوری مالیات زیاد از واسال‌هایش کرد. بارون‌ها که از این امر ناخشنود بودند، نارضایتی خود را پس از شکست جان از فیلیپ با شورششان نشان دادند. شاه جان سرانجام مغلوب بارون‌ها شده و فرمان کبیر یا مگنا کارتا را امضا کرد.[1]