ماری یکم، ملکه انگلستان

اگر چه ماری، آن وارث سلطنت که هنری هشتم می‌خواست نبود، اما نزد والدینش محبوب بود. در سن یازده سالگی، هنری پدر ماری، کاترین آراگن را طلاق داد تا با آن بولین ازدواج کند.

در سال ۱۵۴۷ پس از مرگ هنری هشتم، پسرش ادوارد ششم به حکومت رسید و تا پایان عمر (شش سال) پادشاه انگلستان و ایرلند بود. پس از مرگ ادوارد، جین گری (نوهٔ عمه‌اش) به مدت ۹ روز ملکهٔ انگلستان شده بود ولی در انگلیای شرقی ماری هوادارانش را متحد کرد و بسوی لندن لشکر کشید. دادلی (دوک نورتامبرلند) و حامی اصلی جین گری نتوانست کاری از پیش برد. جین داوطلبانه به سود ماری از سلطنت کناره‌گیری کرد، زیرا مایل نبود که انگلستان گرفتار جنگهای مذهبی شود.

به دستور ماری یکم، در ۱۲ فوریه سال ۱۵۵۴ جین گری که چند ماه پیش برای ۹ روز ملکهٔ انگلستان شده بود در برج لندن گردن زده شد. در کنار جین، شوهر او نیز گردن زده شد. جین گری پروتستان بود و هنگام اعدام ۱۶ سال داشت.

ماری پس از درگذشت پدر و برادرش بر تخت سلطنت نشست و به مذهب مادر خود کاترین آراگن بازگشت. وی بر خلاف پدر با پاپ از در آشتی درآمد و یک بار دیگر آئین کاتولیک را در انگلستان مذهب رسمی قرار داد. زمین‌هائی را که پدرش از کلیسا گرفته بود، پس داد و نا گفته نماند که در طول پنج سال از سلطنت خود بیش از سیصد نفر را اعدام کرد. او با فیلیپ دوم پادشاه اسپانیا، که از پاپ هم کاتولیک‌تر بود، پیمان زناشوئی بست. این همان پادشاهی است که گفته بود: «ترجیح می‌دهم همهٔ سرزمین‌های خود را از دست بدهم ولی بر هیچ بی‌دینی سلطنت نکنم».

مری در سال ۱۵۵۸ در ۴۲ سالگی احتمالاً از بیماری کیست تخمدان یا سرطان زهدان (رحم) درگذشت. پس از مرگ ماری ناخواهریش الیزابت ملکه شد.

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ماری یکم، ملکه انگلستان موجود است.

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «ماری یکم انگلستان». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۸ مارس ۲۰۰۸.