انگلیسی باستان

انگلیسی باستان (Ænglisc) زبانی است که مردم سرزمین انگلستان در سال‌های ۴۵۰ تا ۱۱۰۰ بدان سخن می‌گفته‌اند. انگلیسی باستان با زبان کنونی انگلیسی تفاوت بسیار دارد. این زبان لغت‌های با ریشهٔ ژرمانیک زیادی را در خود نهفته دارد. این زبان از لحاظ دستور زبان مشکل‌تر از زبان کنونی بوده و بیشتر به زبان آلمانی نزدیک بوده‌است.

انگلیسی باستان
کدهای زبان
ایزو ۲–۶۳۹ang
ایزو ۳–۶۳۹ang
بیوولف نمونه‌ای از متون انگلیسی باستان

این زبان به آرامی تبدیل به انگلیسی میانه شده‌است.

معمولاً تاریخ زبان انگلیسی را به سه دوره تقسیم می‌کنند:

نمونه

نمونه‌ای از خط ۲۰ تا ۲۵ حماسهٔ بئوولف که به انگلیسی باستان نگاشته شده در ادامه می‌آید:[1]

خطمتن اصلی به انگلیسی باستانترجمه به انگلیسی جدید
۲۰ Swa sceal geong guma gode gewyrcean, So becomes it a youth to quit him well
۲۱ fromum feohgiftum on fæder bearme, with his father’s friends, by fee and gift,
۲۲ þæt hine on ylde eft gewunigen that to aid him, aged, in after days,
۲۳ wilgesiþas, þonne wig cume, come warriors willing, should war draw nigh,
۲۴ leode gelæsten; lofdædum sceal liegemen loyal: by lauded deeds
۲۵ in mægþa gehwære man geþeon. shall an earl have honor in every clan.

حروف

برخی از الفبای لاتین مانند Æ،Ð،Þ و یاگ در انگلیسی باستان استفاده می‌شدند که امروزه منسوخ شده‌اند.

جستارهای وابسته

پانوشته‌ها

منابع

  • Clark, V. P. , Eschholz, P. A. , and Rosa, A. F. (eds.), (1981), Language, Introductory Readings, (3rd ed.), St. Martin's Press, Inc. , ISBN 0-312-46796-6
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ انگلیسی باستان موجود است.

پیوند به بیرون

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.